Trapped in Vampire Realm (Tagalog)

Kalalabas ko lang galing trabaho bilang isang waitress sa sikat na coffee shop. Naglalakad ako papuntang terminal ng jeep habang ang pagod ay iniinda. Nakakapagod ang isang pagiging waitress, lahat ng lakas na inipon mo no'ng umaga ay awtomatikong mawawala pagsapit ng mga oras na magdadaan. Kahit sabihin na wala naman akong binubuhay na pamilya ay mahirap pa rin. Pambayad ng tubig, ilaw, gastusin sa araw-araw, pamasahe at marami pang iba. May tumigil na jeep kaya agad naman akong sumakay, marami ang pasahero at halos magsiksikan na kami. Kahit gabi na at malamig na sa labas ay ang init pa rin ng pakiramdam sa loob ng jeep. Para kaming sardinas na nagsisiksikan. Maya-maya pa ay may bumabang anim na pasahero kaya naman nakahinga-hinga na rin ako kahit papaano. Napabuntong hininga nalang ako, ang hirap talaga ng buhay kapag mag-isa ka lang. "Bayad po!" Sabay abot ng pera sa may katabi ko at agad naman n'ya itong tinanggap at ipinasa. Ganito na lang palagi ang

"Inuulit ko, bakit ka naririto at saan mo nakuha ang suot mo?!" Galit na galit s'ya. Pikon! sigaw ko sa isip ko. Kahit abot-abot ang kaba ay nagawa kong sumagot sa aking isip. "H-hindi ko alam, nagising na lamang ako na naririto na ako. At itong suot ko, paborito ko 'tong pang araw-araw dahil masarap sa pakiramdam at presko," sagot ko dahil 'yun ang totoo. Tiningnan ko naman s'ya at nakita ko na bumalik na sa normal ang ekspresyon ng kanyang mukha. Medyo nakahinga naman ako ng maluwag dahil sa nakita. "Ginagaya mo ba ako?" Napataas naman ang aking kilay sa narinig, anong ginagaya? "'Yung padalawa mong sagot, ganu'n na ganu'n din ang aking sagot kanina." "E, 'yun din ang nararamdaman ko kapag suot ko 'to," depensa ko. Kasalanan ko bang pareho kami ng nararamdaman. "May hinahanap ako kasama ang grupo ko. Isang kriminal na ninakaw ang portal sa palasyo." Ang pagtataka ay bumalik sa akin, lalo akong

"Subukan mong tumukas at gumawa ng mali sisiguraduhin kong 'di ka na sisikatan ng araw," turan ni Leonardo pero inirapan ko lang s'ya. Masyadong mapagbintang dahil sa kanya may nagalit sa'kin ng wala naman akong ginagawang masama. Nakita ko naman na pinuntahan ni Monica si Prinsipe Lucas at umupo sa tabi nito habang si Leonardo naman ay nasa isang sulok lang at maigi akong binabantayan ng mga mapanuri niyang mata. Argh! Nakakainis! Hindi ko sukat akalain na magiging ganito ang buhay ko ng isang iglap. Pakiramdam ko ay pinagkaisahan ako ng mundo dahil sa hindi makatarungan nitong pagtrato sa akin. Wala akong magawa kun'di sumunod sa utos nila dahil kung hindi ay baka isa na akong malamig na bangkay. Nararamdaman ko ang unti-unting pagbagsak ng talukap ng aking mata. Siguro ay sa pagod at sobrang pag-aalala, maya-maya pa ay hindi ko na namalayan na binalot na pala ako ng kadiliman. ~*~Napuno ng tawanan ang buong sasakyan.

"Mahal na Prinsipe." Saka ito tumungo na parang nagbibigay galang."Bakit ang tagal mo? Halos abutin ka na ng tanghali!"Sa halip na pakinggan ang sinabi ni Monica ay napatingin ito sa akin. Mabilis naman akong napatayo sa aking pagkakaupo sa sahig."Siya ba ang tinutukoy n'yo mahal na prinsipe?" tanong nito sa mababang boses habang ang kanyang mga tingin ay hindi maalis sa akin."Siya nga." Imbes na ang prinsipe ang sumagot ay si Leonardo ang nagsalita na ngayon ay nakatingin na rin sa akin."Nahanap mo ba ang pinapahanap ko sa'yo?" tanong ni Prinsipe Lucas. Mabilis na tumango ang kausap ng prinsipe."Pau

Tumatama ang preskong hangin sa aking balat na nagmumula sa buong kagubatan. Tinatahak namin ang labasan nitong gubat habang nakasakay sa karwahe ng sa gano'n ay makapunta kami sa pamilihang sinasabi ni Prinsipe Lucas. Suot ko ang isang makapal na balabal na pagmamay-ari ni Monica. Dapat ko raw isuot iyon para matakpan ang suot ko, para hindi magtaka ang ibang bampira, baka raw isipin nila na isa ako sa maharlika. Kahit na hindi ko maintindihan ang sinasabi niya na maharlika ay sinunod ko na lang dahil alam ko namang ito ang mas makakabuti sa akin. Habang naririnig ko ang mga tadyak ng kabayo ay napahawak naman ako sa bulsa ng panjama ko. Nakapa ko ro'n ang wallet ko, nakita ko 'yon kanina habang isinusuot ko ang balabal ni Monica.   Napangiti ako dahil hindi nila nakita 'yun. Kun'di ay paghahatian pa nila ang pera ko. Akala ko ay wala ng natira sa akin ngunit hindi pala. Itatago ko na lang iyon baka kase magamit ko pa. Mula sa bulsa ay napadako ang aking kamay