PADRE TIAGO

Malakas ang kulog at ang kidlat sa buong San Sebastian ngayon. Sinasabayan pa ito ng malakas na ulan na para bang galit na galit ang panahon sa gabing ito.Umuwi ang mga kasama kong sakristan at tanging ako at si Abel lang ang permanenteng tumitira sa kumbento kasama ng pari.Alas syete na ng gabi ngunit hindi pa rin umuuwi si Padre Tiago, nag-aalala na rin kasi kami para sa kura-paroko dahil malakas ang ulan, baka na-stranded na siya sa kung saan man.Sa paghihintay namin ay nagkanya-kanya na lang kami ni Abel ng pag-aabangan. Ako sa likurang bahagi ng kumbento at siya naman ay sa harapan ng simbahan. Kababalik ko pa lang kasi sa kumbento at hindi ko pa masyadong nakakasalamuha ang bagong kura-paroko. Hinatid ko kasi si Padre Vincent, ang siyang nagpapaaral sa akin dati sa kanyang bagong lugar bilang kura-paroko.Ayon kay Padre Vincent, mabait daw ang bago naming kura-paroko at naikwento na rin niya dito ang aking buhay kaya't ayon sa huli ay aalagaan at pag-aaralin din daw ako.Kay

ANGELO NAPALUNOK ako nang marinig ko ang sinabing iyon ni Padre Tiago. Seryoso ba siya sa kanyang sinasabi? O nababaliw na lang ako ng sobra sa ginawa niyang pang-aalog sa ulo ko kagabi at sa ginawa rin niyang panghihimasok sa aking lalamunan? "P-po? Ano po iyon?" hindi ko makapaniwalang tanong sa kanya. "Tsk, bingi ka na nga. Ang sabi ko, gumapang ka sa ibaba ng mesa, dalhin mo iyang pinggan ng kanin at gatasan mo ako para makakain ka na, hindi pa rin ba maliwanag sa'yo ang sinabi ko, bata?" Tanong niya saka sumandal sa silya na kanyang kinauupuan. Tiningnan ko siya mula taas hanggang baba. Hindi pa siya nakasuot ng kanyang robe na puti na ginagamit nila sa pagmimisa. Nakasuot pa lang siya ng sando na puti at itim na pantalon. Naka-sapatos na rin siya ng leather at sobrang kintab nito. "Father...h-hindi ko po alam kung kasya ako sa ilalim ng mesa," wika ko. Mayroon din kasi akong katangkaran sa edad na 18. "At nais mo pa akong palipatin ng pwesto bata? Ikaw na nga itong bibi

ANGELOTAKOT na takot akong tumakbo pabalik sa kwarto namin ni Abel at agad akong nag-lock. Alalang alala ako sa sinapit ni Bernard dahil sa ginawa ni Padre Tiago.Ayaw kong matakot sa kanya dahil alam kong hindi niya naman ako sasaktan ngunit sa mga nakita ko ay dapat yata akong makaramdam ng takot ngayon.Hingal na hingal akong bumalik sa pagkakahiga ko at pinilit ko nang makatulog upang sa ganoon ay makalimutan ko na ang mga nakita ko sa simbahan.Nasa aking dibdib ang labis na pangamba sa kung ano nga ba ang sinapit ni Bernard.At dahil sa kapaguran ng aking utak sa pag-iisip tungkol doon ay agad na rin akong nakatulog.MARTES ng umaga, nagising ako ng bandang alas singko upang ipagluto na si Padre Tiago. Puyat ako at alam kong hindi ako gaanong magiging effective ngayon dahil para akong lumulutang.Pagpasok ko sa kwarto ni Padre Tiago ay naabutan ko na siyang nagbabasa ng diyaryo. Kailanman ay hindi ko siya nakitang nagbasa ng Bibliya para sa kanyang sermon. Hindi ko nga alam kun

ANGELONATIGIL na ako sa pag-aaral. Hindi na ako gustong papasukin ni Padre Tiago sa paaralan nang dahil sa nangyari. Natitiyak ko talagang nakita niya kami ni Warren sa ginawa namin kanina. Hindi ko rin naman alam na naroon siya. Inuna ko kasi ang emosyon ko kaysa sa pag-iingat. Umiyak ako ng palihim habang ako ay nasa aking kwarto. Tumakbo na kasi ako kanina mula sa kwarto niya dahil hindi ko na mapigilan pa ang aking nararamdaman. Katapusan na nga ba ng pangarap ko na makapagtapos ng pag-aaral, na maging propesyonal?Worst, hindi rin niya ako pakakainin ng tatlong araw, ayon sa kanya. Matinding gutom ang mararanasan ko kapag iyon ang nangyari. "Bakit ka umiiyak?" tanong ni Abel sa akin nang siya ay nakapasok na sa kwarto namin.Hindi ko siya kayang sabihin sa kanya ang mga nangyari dahil nahihiya ako at hindi ko rin alam kung paano ako haharap sa kanya kung sakaling malaman niya ang dahilan kung bakit ako napahinto sa aking pag-aaral. "Hayaan mo na lang muna ako, Abel, kailanga

ANGELOHINUGOT niya ang ari niya saka siya tumayo sa likuran ko. Nakatayo lang siya at tila ba pinagmamasdan lang ang aking butas na ngayon ay tila ba hinahanap ang malaking bagay na kanina lang ay nanghihimasok doon.Lumingon ako sa kanya at saka ko nakita ang pawisan niyang katawan. Nakatitig na rin siya sa akin at kitang kita ko ang nag-aapoy niyang mga mata at mababakas doon ang kanyang matinding pagnanasa."Padre, ang sarap mo," wika ko.Kagat labi niyang pinalo ang pang-upo ko at sa lakas niyon ay nakalikha ng malakas na tunog sa loob ng kanyang kwarto.Pak!Napilitan akong umikot upang masamba ko ang kanyang pawisang katawan. Tumutulo mula sa leeg niya pababa sa kanyang mabuhok na dibdib at abs ang butil-butil na pawis at nang makita ko iyon ay nauhaw akong bigla."Padre, gusto kitang dilaan," pagmamakaawa kong wika."Malaya kang gawin ang nais mo, bata." Umatras siya saka naupo sa sofa.Ako naman ay parang asong naglakad papunta sa kanya hanggang sa marating ko ang pagitan ng