“Dito ka muna, hija. Ako na ang maghahanap sa magulang mo,” iniupo ako nung mama sa isang bench, “Huwag kang aalis dito. Babalikan kita.            Tumango ako. I looked at him with a scared face pero ngumiti lang siya at iniwan ako. Madilim ang paligid and the ambience was so creepy for a seven-year-old child like me. Nakayuko lang ako. Ayokong ilibot ang mata ko sa takot na may makita akong kakaiba. Suddenly, I heard a scream.            “Ma.. mama?” I was sure. Si mama yun. “Mama? Nasan ka?” Tumayo ako sa kinauupuan ko. Napalunok ako, pero I knew I had to go. Naglakad ako towards the direction where I heard the noise. Sobrang natatakot ako. It felt like everything around was going to eat me. Suddenly, lumiwanag nang bahagya. Lumitaw ang bilog na bilog na buwan. Napatingin a

Hinawakan niya ang pinto at itinuro ang loob ng kwarto para pumasok ako. “Ms. Sandra, meet the Special 15.”Pumasok ako. Nakatayo silang lahat nang tuwid na para bang well-trained na sa pagpapakilala sa bisita. Mukhang may class nga ang mga bata. Lahat malilinis tignan, at lahat magaganda. They were all intimidating. They looked shiningly brilliant in front of me.“Okay, guys. I want you to introduce yourselves one-by-one.” “Good morning, Ma’am,” nauna ang isang batang lalaki. He looked charming and nice. “I’m Ronald, 15 years old. I’m afraid of blood, so please wag po kayong masusugatan.”“Very sweet,” napangiti ako sa kanya.“I’m Angie,” sabi naman ng batang naka-black lipstick. “17. I vomit everytime I smell garlic. So please avoid bringing food with garlic.”“Oh.”“Arlene, Madame, taga-“ napatig

“I love you.”            Tumingala lang si Kim kay Josh na abala sa pagtitirintas ng buhok nya. She smiled and continued her drawing.            Natapos si Josh sa pagtitirintas at tumabi kay Kim. He held her hands. “Seriously, I love you.”            Tumingin lang si Kim at nginitian siya. Binawi ang kamay at tinuloy ang pagguhit.            “Kim-“ Naputol ang pagsasalita when she put her lips on his. The kiss lasted for at least 10 seconds. Hinawakan ni Josh ang mukha ni Kim and looked at her in the eyes. “I want you to be mine.”            Nawala ang ngiti sa mukha ni Kim at tumingin sa malayo. “Balik na tayo,”

Nanlalaki ang mata niyang nakatingin sakin. “Kailangan mo nang makalabas dito bago mag-alas tres!”He was very serious, then. Kinakabahan at nagtataka ako sa mga kinilos niya. Lahat ng makita niyang nasa loob ng kwartong iyon, sinusubukan niyang ipangbukas sa pinto.“D-Dominic...”“Hindi ka na dapat pumunta dito,” tumigil siya sa ginagawa para kausapin ako. “Alam mo ang rule. Dapat nakalabas ka na ng 2PM!”Nabigla ako sa pagtaas ng tono niya. But I decided na wag nang sabayan ang galit niya.“Gumilid ka.”Pumwesto siya sa kabilang dulo ng kwarto na katapat ng pinto. Bumwelo siya para sa pagtulak ng pinto gamit ang katawan niya. Mabilis siyang tumakbo papunta sa pintuan pero pagdating doon, natumba lamang siya dahil kumusa itong bumukas.“Bakit ka naman nagmamadali?” Nakangiting sambit ni Mark na nakatingin kay Dominic. Tumingin siya sakin na may pilyong ngiti.

“Salamat sa paghatid sakin,” humarap ako kay Kirby bago ako tuluyang lumabas ng building.“Thank you also for letting me stay with you during lunch.”Ngumiti ako. And deep inside, I felt giddy. Unang beses palang na nakita ko si Kirby, I’ve already admired him. Kinikilig ako kahit alam ko na ang totoo niyang pagkatao.. Maya-maya dumating ang driver.“Una na ako. Salamat ulit.”“Uhm, wait,” pagpigil niya sakin. “Ace, I’ll drive.”Napatingin ako sa kanya, pagkatapos ay napatingin ako sa driver. Seryoso ang mukha niiyang napatitig kay Kirby.“Sir.”“Kirby,” pag-correct niya sakin.“Kirby,” inulit ko, “hindi mo na ako kailangan pang ipag-drive.”“Yeah. Of course, I don’t need to. I want to.”Nakaramdam ulit ako ng kilig. Inabot sa kanya ni Ace ang susi. Nasa driver’s seat siya