((( Zhia POV’s )))
AFTER FIVE YEARS ....
Mahirap magluto pero kailangan gawin. Prinitong itlog lang to Zhia. Wag kang abnormal na di mo kaya.
Yan ang hinihingi ng tatlong bulingit sa pagbabalik mo.
Huminga ako ng malalim. Napangito sa ginagawa ko. Perfect ang tatlong pritong itlog para sa egg sandwich na gagawin ko. Dahil wag ko daw sila niloloko na kung bibili ako sa labas, malalaman kaagad nila, kung gawa ko ba talaga o hindi.
Jetlag pa nga Mommy niyo. Inilagay ko sa lunchbag nila. May mga pangalan nila. Saka balak ko nga silang supresahin sa school. Nasa kindergarten. Masaya ang mga makukulit na yun sa pagbabalik ko. Napahalik ako sa Lunchbox. Inalis ko ang apron ko… Saka lumabas ng pinto. Napangiti ako dahil talagang magulo ang sala namin. Mga laruan nilang nagkalat. Tiyak labis nga silang masusupresa kapag nakita ako. Pumunta na ako sa garahe. Inistart ang sasakyan. Sa loob ng liman
((( ZHIA POV’s )))Di ko sila iniwan. Never ko ipinadama na iniwan ko sila. Halos ilang oras din ang maubos ko para makipag-video call lang sa kanila. Mommy is doing well. They are my inspiration, motivation to raise on my feet. Ayokong bumalik na isang talunan kaya tinagap ko ang pagsubok na kailangan ko lumayo sa mga anak ko. Pero uulitin ko, di ko sila iniwan.Isang sakripisyo ang ginawa ko. Isang sakripisyo ng isang ina, para di nga kami apakan ng ibang tao. Para sa amin ang ginawa kong to. Sobra ko silang namiss…“Mommy, gumawa kami ni Shin ng mahabang panali para kapag gusto ka namin makita, huhugutin lang namin ang lubid at babalik ka na dito.” Natawa na lamang ako kay Shena.“Di na ako aalis.”Nanlaki ang mga mata nila. Dahil umuuwi din ako ng ilang araw sa isang taon. Napayakap ulit sa akin ang mga makukulit.“Di na aalis ang Mommy ko!” si Shin, sigaw niya sa mga class
Everyone is looking up high.The Tallest Building of the world stand almighty than others.It is the symbol of the pride whoever owns it.
((( ZHIA POV’s )))Pawisin.Sobrang pinagpapawisan ang mga tao na nasa loob ng Jeepney. Umiinit na din ang ulo ng Driver na sinasakyan ko. Ang ingay na nang mga busina ng sasakyan. Haist, maka-contribution sila sa noise pollution, sagad! Ano ba kasing meron? Kanya-kanya angal yung sakay ng jeepney hangang si Manong di na n
( Zhia )Kaya binalikan ko yung lugar kung saan ako nabanga, sobrang late na nga talaga ako. Sana late din si Dra. Evenarte, para may isasagot ako na late din siya. Wala lang paglulumo ko sa sarili ko. Ako’y pagod na. Haist.
( Zhia )Kinakabahan ako na di ko alam. Truman a ata ito. Pinagpapawisan na ako. Di na effective ngayon yung Ice cream na kinain ko kanina. Mga taong 'to. sila naman ang gumagawa ng rason kung bakit nagiging demand ang isang situation or bagay. Sarap bigyan ng tig iisang upak! Dapat maging concern kami sa Nature, hindi ng dahil sa tao. Napa-cross arm na lamang ako at napailing
( Zhia POV's )Haist. Naglalaro parin sa isipan ko yung palpak na ID ko. Ampangit ko pa naman dun, haggard at langyang photographer na yun di man lang ako ninotify na ang pangit nang kuha niya sa akin. Paano na lang kung i-flash sa TV mamaya yun diba naging memes pa ng boung Pilipinas ang picture ko! Ang dami pa namang astler sa photoshop ngayon.Diba nabunyag sa mundo an
( Zhia POV)Nang matameme ako bigla ng maalala ko nga yung tungkol sa ID ko. Tipong nakipag join force ako sa yaya ni Tobby. Patayin niyo na lang kaya ako. Pero napaunat na lamang ako ng kamay ko sabay, hikab.Muling narinig ko ang pagbukas ng pinto, halos natrapik ata yung mga customer namin. Lumabas ulit ako para salubungin ang bagong pasyente.“Miss Zhia Sontoria.&rdquo
( Zhia POV)Napapikit na lamang ako sa hiyaw ng lalaking nasa sahig. Bakit may mga ganitong tao sa mundo? Sadista?! At bakit naduduwag ang lalaki na lumaban sa kanila? Bakit?Ginagawa ba nila ito ng dahil sa pera? Bakit hinahayaan ninyo na saktan kayo ng pera at alipinin kayo!