Janelle's POV
"M-mommy! D-d-addy??"
My eyeballs rolled nang marinig ko na naman ang boses ng bata'ng nasa paanan ko ngayon.
Nakakainis!!
Yumuko ako upang magkapantay kami.
Nginitian ko ito ng matamis.
"Daddy's on his way here. Just wait baby, okay?"
Nasaan na ba kasi 'yun? Kanina ko pa tinext na pumunta na dito pero wala pa din.
"Wait?" gaya nito sa sinabi ko at tumango naman ako.
Ngumiti it
"Hi Na--" unti- unting nawala ang ngiti sa mga labi niya at nanlaki ang mga mata."Janess.." she muttered.Natulos naman ako sa kinatatayuan ko pagkakita ko sa kanya. Ngayon ko na lang ulit siya nakita pagkatapos ng halos tatlong taon simula ng mapagpasyahan niyang umalis daw muna para manirahan sa London at hayaan kaming mamuhay ng tahimik ni Nathan.At masasabi kong mas lalo siyang gumanda. We're not identical, at hindi maikakailang mas higit na maganda siya. Bigla akong nakaramdam ng insecurity at biglaang pagkirot sa puso ko.Siya na nga yung nakakahigit sa lahat sa'kin, siya pa ang mahal ng mahal ko.."Daaddyy!!" biglang ti
Tumingin siya sa'kin. Nandito kami ngayon sa bakuran ng bahay niya."So... You knew na pala. Ang bilis mo naman ata'ng makaagap ng balita?" nakangising sabi niya sa'kin.Kinuyom ko ang mga kamay ko. Gusto kong Alisin ang ngisi sa mga labi niya."W-why are you doing this? Umalis kana diba? Bakit kapa bumalik?" tanong ko sa kanya."Oh? That." bumuntong hininga pa siya kunwari na para bang namroblema."Naisip ko kasi na.. Kailangan din ng ama ng baby ko. Kailangan ng anak 'ko' si Nathan. Tsaka.. Wala na din naman ang anak niyo diba? Patay na. Actually, this past few months ko lang nalaman. At alam kong nangungulila din siya sa anak
'Wala kang kuwentang ina, wala kang kuwentang asawa, wala kag kuwenta sa lahat ng bagay''You. Have. No. Worth.''Maybe he did love you but not as much as does to me.''Isa ka lang asawa na walang kuwenta. Accept it, Janess. Na wala ka nang halaga pa sa buhay niya dahil nandito na ako.''Dahil 'di tulad mo, Kaya kong punuan ang mgapangangailangan niya. Kaya kong maging ina sa anak namin at asawa sa kanya. Kayang kaya kitang palitan Janess.''I can definitely take Nathan back away from you. Babawiin ko siya. At maggiging isang buong pamilya kami. Watch me.'Nagpau
Napahinto ako sa paghihiwa ng karne para sa agahan namin ni Nathan ng biglang tumunog ang doorbell.Dali-dali ko namang hinugasan ang kamay ko pagkatapos ay pinahid sa suot kong apron.Sino naman kaya ang nag doorbell? Wala naman akong inaasahang bisita ngayon eh.Inaayos ko ang buhok ko habang naglalakad palabas ng bahay.ding! dong!"Sandali lang!" sigaw ko nang nasa labas na ako."JANESSS!!" Napahinto ako sa paglalakad ng marinig ang pamilyar na matinis niyang boses.
"Y-you shouldn't have done that.." sabi ko kay Nathan nang nasa sala na kami pagkatapos niya 'kong hilain papunta dito.Lumingon siya sa'kin."What?!" sigaw niya bigla kaya muntik pa akong mapatalon!"T-that! Ngayon lang ulit kami nagkita ni kuya Sherwin tapos--""What? Did you miss him that much?" Tanong niya habang nakakunot ang noo."Nathan.. Higit tatlong taon din na hindi ko nakita si kuya She--""Stop!" sigaw niya at itinaas ang kamay para patigilin ako sa pagsasalita. "Don't mention his name in front of me ever again. Understood?" sabi niya at tumingin sa dala kon
Isang buwan na ang nakakaraan, and as usual, palaging wala si Nathan, ibinalik na kasi siya ni papa Nante sa trabaho.Kung dati, ay umuuwi siya sa bahay parati tuwing gabi, ngayon ay minsan na lang. Hindi niya na kailangan magpaalam pa dahil alam ko namang sa poder ni Janelle siya pumupunta at natutulog kadalasan..Masakit parin. Tanggap kona, oo. Pero 'di ko maiwasang umiyak minsan dahil sa sakit, lungkot at pangungulila sa kanya. At kung uuwi naman siya, titignan niya lang ako at hindi kakausapin. Kahit ang sabayan sa pagkain ay hindi niya na magawa.Every time na naiisip ko 'to ay nasasaktan talaga ako. Pinipilit ko lang ang sarili kong ngumiti parin dahil pinili ko'to. Just like what I've a said, I have to get used to this pain thing.
Hindi ako makapaniwala..I just slapped Shirley.. Gusto kong humingi ng tawad pero hindi ko magawa, dahil this time..nangingibabaw ang galit sa puso ko..I can't bear her hurtful words anymore.. Alam ko namang nadadala lang siya sa galit niya pero hindi ko mapigilan ang sarili kong masaktan sa mga sinabi niya. Hindi ko napigilang sampalin siya..I pursed my lips together and let my unwelcome tears flow..Nanlalaki naman ang mga matang tumingin siya sakin habang nakahawak sa Kaliwang pisngi niya.."O-of a-all people I-I know.. Y-you're the last p-person I s-suspected who w-would j-judge me, L-Ley.." Humikbi ako.. "I never thought
"Gutom na gutom kaba?" natatawang tanong ni kuya Sherwin habang tinitingnan lang akong mabilis na kumakain.Nginuya ko muna ang kinakain ko tsaka lumunok."Eh kuya, ang sarap naman kasi nitong pagkain na dala mo." sabi ko tsaka lumamon ulit. "At shakto pa kashi wala pagkain dyito." hindi na maayos ang mga salitang dagdag ko dahil sa pagnguya ko.Natawa nalang ulit si Kuya."Ano'ng sabi mo? Hindi kita Naintindihan." mukhang amaze Na amaze pa siya habang tinitignan ako.Nilunok ko ulit ang kinain ko saka nagsalita."Wala nang pagkain dito sabi ko. Naubusan na ng stocks a--