Napahinto ako sa paghihiwa ng karne para sa agahan namin ni Nathan ng biglang tumunog ang doorbell.
Dali-dali ko namang hinugasan ang kamay ko pagkatapos ay pinahid sa suot kong apron.
Sino naman kaya ang nag doorbell? Wala naman akong inaasahang bisita ngayon eh.
Inaayos ko ang buhok ko habang naglalakad palabas ng bahay.
ding! dong!
"Sandali lang!" sigaw ko nang nasa labas na ako.
"JANESSS!!" Napahinto ako sa paglalakad ng marinig ang pamilyar na matinis niyang boses.
"Y-you shouldn't have done that.." sabi ko kay Nathan nang nasa sala na kami pagkatapos niya 'kong hilain papunta dito.Lumingon siya sa'kin."What?!" sigaw niya bigla kaya muntik pa akong mapatalon!"T-that! Ngayon lang ulit kami nagkita ni kuya Sherwin tapos--""What? Did you miss him that much?" Tanong niya habang nakakunot ang noo."Nathan.. Higit tatlong taon din na hindi ko nakita si kuya She--""Stop!" sigaw niya at itinaas ang kamay para patigilin ako sa pagsasalita. "Don't mention his name in front of me ever again. Understood?" sabi niya at tumingin sa dala kon
Isang buwan na ang nakakaraan, and as usual, palaging wala si Nathan, ibinalik na kasi siya ni papa Nante sa trabaho.Kung dati, ay umuuwi siya sa bahay parati tuwing gabi, ngayon ay minsan na lang. Hindi niya na kailangan magpaalam pa dahil alam ko namang sa poder ni Janelle siya pumupunta at natutulog kadalasan..Masakit parin. Tanggap kona, oo. Pero 'di ko maiwasang umiyak minsan dahil sa sakit, lungkot at pangungulila sa kanya. At kung uuwi naman siya, titignan niya lang ako at hindi kakausapin. Kahit ang sabayan sa pagkain ay hindi niya na magawa.Every time na naiisip ko 'to ay nasasaktan talaga ako. Pinipilit ko lang ang sarili kong ngumiti parin dahil pinili ko'to. Just like what I've a said, I have to get used to this pain thing.
Hindi ako makapaniwala..I just slapped Shirley.. Gusto kong humingi ng tawad pero hindi ko magawa, dahil this time..nangingibabaw ang galit sa puso ko..I can't bear her hurtful words anymore.. Alam ko namang nadadala lang siya sa galit niya pero hindi ko mapigilan ang sarili kong masaktan sa mga sinabi niya. Hindi ko napigilang sampalin siya..I pursed my lips together and let my unwelcome tears flow..Nanlalaki naman ang mga matang tumingin siya sakin habang nakahawak sa Kaliwang pisngi niya.."O-of a-all people I-I know.. Y-you're the last p-person I s-suspected who w-would j-judge me, L-Ley.." Humikbi ako.. "I never thought
"Gutom na gutom kaba?" natatawang tanong ni kuya Sherwin habang tinitingnan lang akong mabilis na kumakain.Nginuya ko muna ang kinakain ko tsaka lumunok."Eh kuya, ang sarap naman kasi nitong pagkain na dala mo." sabi ko tsaka lumamon ulit. "At shakto pa kashi wala pagkain dyito." hindi na maayos ang mga salitang dagdag ko dahil sa pagnguya ko.Natawa nalang ulit si Kuya."Ano'ng sabi mo? Hindi kita Naintindihan." mukhang amaze Na amaze pa siya habang tinitignan ako.Nilunok ko ulit ang kinain ko saka nagsalita."Wala nang pagkain dito sabi ko. Naubusan na ng stocks a--
Janess' POVNanlaki ang mga mata ko at gulat na gulat sa biglaang paghalik sa'kin ni kuya Sherwin..Hindi ako makagalaw, Natulos lang ako sa kinauupuan ko at nakatingin lang sa mga mata niya na nakapikit.Kuya Sherwin kissed me.. What should I do?Hindi parin kasi talaga ako makapaniwala.. W-why did he kiss me..?Mas lalong nanlaki ang mga mata ko ng gumalaw ang mga labi niya dahilan para matauhan ako at malakas na tinulak ko siya..B-bakit??"K-kuya.. Why d-did you do that..?" mahina ang boses na tanong ko sa ka
February 14, 2015Janess' POV"I still can't believe it.. Mrs. Na ako." Abot langit ang mga ngiti ko habang nakayakap sa bewang niya. It feels so good having him so close to me like this-- with our naked bodies touching.He chuckled then caressed my hair."Me too. I still can't believe that you're officially an Alvarez. My Mrs. Janess Alvarez. Hmm.. It sounds so good." Tapos ay hinalikan niya ang noo ko.Mas lumaki ang mga ngiti ko..Nandito kami ngayon sa kwarto ng bahay namin na kakatapos lang gawin last month. At kakatapos lang din namin gawin yung ano.. Yung 'ano' ba
Janess' POV"October twenty six." Basa ko sa kalendaryo dito sa loob ng kwarto ko pagkagising ko pa lang..October 26..Malapit na ang araw ng mga patay.. Araw ng mga taong pumanaw na.. Araw ng pagalaala sa mga minamahal natin na nang-iwan na.. At ang araw na pinakamasakit sa lahat..Pinikit ko ang mga mata ko at nag usal ng maikling panalangin,Pagkatapos ay bumuntong-hininga ako saka hinawakan ang dibdib ko sa bandang puso. Kumikirot kasi Iyon sa emosyonal na sakit na nararamdaman ko ngayon.."Nathaniel baby.." Sambit ko sa pangalan ng anak ko kasabay ng pagpatak
Nathan's POVI stared at her face and I tried hard just to suppressed my laughter at her shocked expression.. So cute.So I just smiled. And I stopped myself from striding towards her and kissed her when her eyes widened when I smiled at her. So I just turned my back and continued cooking and smiling..I don't know what has gotten into me when I woke up this morning and just want to cook.. For her. For my wife..••I was descending the stairs when I heard her voice.. Crying..I hastily went to the room she's occupying then leaned my ear at her door.