Chapter Two

“PARADISE Island Hotel and Resort is now hiring ten receptionists,” basa ni Calley sa isang ads na lumitaw sa kanyang Facebook account.

Nagaw ang atensyon niya ng ads na ‘yon. Bukod kasi sa mataas ang salary para sa naturang trabaho, free pa ang tirahan, kuryente, at tubig. Iyon nga lang, sa Coron sa Palawan pa madedestino ang matatanggap sa posisyong iyon.

Napaisip naman si Calley, saka binalingan ang nahihimbing na anak sa kanyang tabi. Pasado alas-onse na iyon ng gabi pero hindi pa rin siya makatulog, kaya naman naisipan n’yang bisitahin ang kanyang social media account para mag-post ng kanyang mga homemade cupcakes.

May apat na taon na rin silang nangungupahan sa maliit na apartment sa Tandang Sora sa Quezon City kung saan sila kasalukuyang nakatira ni Callyx. Aaminin niyang hirap siyang magbayad ng buwanang renta, pati na rin ng tubig, kuryente, at internet connection na ginagamit niya sa kanyang online business.

Kulang na kulang ang kinikita niya sa paggawa ng pastries para sa kanilang daily needs. Lalo pa't hindi naman ganoon karami ang kanyang customers. Isa pa’y may asthma rin si Callyx kaya naman pinaglalaanan din niya ng pera ang health needs nito.

Naisip ni Calley kung susubukan niyang mag-apply sa job offer na ‘yon, malilibre silang mag-ina sa bayarin sa bahay at iba pang gastusin. Malaking kaluwagan iyon para sa kaniya lalo pa't solo parent siya. Pagkain at basic necessities na lang ang poproblemahin niya.

Besides, ang nakadagdag din sa pagkainteres niya sa posisyong iyon ay nang mabasa niyang maaaring magsama ng relatives sa trabahong. Meaning, kung papalarin siyang matatanggap doon, pwede niyang pagsabayin ang pagtatrabaho habang nag-aalaga sa anak.

Iyon kasi ang isa sa mga problema niya bilang solo parent. Nahihirapan siyang pumasok sa regular na trabaho dahil wala siyang mapag-iiwanan kay Callyx. Wala rin naman siyang kakayahang kumuha ng yaya para sa anak.

Ulila na siyang lubos. Her father died in a car accident when she was five years old. Nabangga ang minamaneho nitong taxi habang namamasada. Ang kanyang Mama naman ay namatay dahil sa brain tumor, limang taon na ang nakararaan. Hindi na naoperahan pa ang kanyang ina dahil bumigay na ang katawan nito.

Sinikap niyang mamuhay mag-isa at pagbutihin ang kanyang sarili para kay Callyx, kahit pa nga naging napakahirap niyon para sa kaniya. Nagawa niyang maging matatag at matapang sa kabila ng lahat ng pinagdaanan kahit mag-isa na lang siya.

Wala naman sigurong masama kung susubukan ko. Tutal wala na akong relatives dito sa Maynila... isip-isip niya.

“CONGRATULATIONS, Ms. Trinidad. You are now part of the Sancho Group of companies. Fix your things as soon as possible, Ms. Trinidad. Because within this week, you will be heading to Paradise Island Hotel and Resort to fulfill the position you have applied for,” nakangiting anunsyo kay Calley ng HR na si Mrs. Tupaz. Nakipag-kamay pa ito sa kaniya na mabilis naman niyang inabot.

“Thank you very much, Mrs. Tupaz,” nakangiting pasasalamat niya sa kaharap. Tango na lang ang isinagot sa kan’ya ng may edad na babae bago siya tumalikod at lumabas opisina nito.

Nasa lobby na si Calley ng naturang building nang maisipan niyang tawagan si Thea at kumustahin ang anak. Dito niya kasi pansamantalang iniwan si Callyx para sa job interview na iyon.

Hindi pa nga siya makapaniwala noong una nang makatanggap siya ng e-mail galing sa Sancho Group of Companies na inaanyayahan siya sa isang job interview. Nagpadala kasi siya ng e-mail ng kanyang resumé sa nasabing kompanya para sa job opening nito sa Paradise Island Hotel and Resort.

Mabilis na kinuha ni Calley ang cellphone sa kanyang shoulder bag, at nang tangkang magda-dial na siya ng numero ng kaibigan ay bigla na lang siyang bumangga sa isang matigas na bagay.

Napaatras pa nga siya ng ilang hakbang sa lakas ng impact ng kanyang pagkakabangga. Hindi lang ‘yon, nasapo rin niya ang kanyang noo na pakiwari niya ay tumama sa solidong bagay.

“Watch your step, woman!"

Tila naestatwa si Calley nang marinig ang baritonong tinig na iyon. Pakiramdam niya, gumapang ang kilabot sa buo niyang pagkatao. Hindi rin niya mawari kung bakit, pero tila narinig na niya ang tinig na iyon noon.

Oh my god! Hindi kaya...

Dali-daling binalingan ni Calley ang may-ari ng tinig na iyon pero ganoon na lang ang pagkadismaya niya nang makitang wala na ito.

Saan siya nagpunta?

Inilibot niya ang paningin sa kabuohan ng lobby pero sa dami ng empleyado na naroroon, malabo na niyang matukoy pa kung sino sa mga ito ang nakabangga niya.

Bumuntong-hininga na lang siya saka laylay ang balikat na tinungo ang exit ng naturang gusali. Naisip din niyang marahil dala ng pagod at gutom kaya kung anu-anong boses na lang ang kanyang naririnig.

“WELCOME to Paradise Island Hotel and Resort, Ms. Trinidad. I'm Mr. Zayne Zander Sancho, the CEO of Sancho Group of Companies.”

Halos hindi ikurap ni Calley ang kanyang mga mata sa lalaking kaharap niya at nagpakilalang CEO. Bihira lang siyang humanga sa mga gwapong lalaki pero, iba ang dating ng kaharap niya ngayon.

Kulang ang salitang gwapo para i-describe ang itsura nito. Para sa kaniya, mistulan itong Greek God na nagkatawang tao at bumaba sa lupa. Walang kapintasan ang mukha nito mula sa mapupungay na mga mata, makakapal na kilay, matangos at maliit na ilong, manipis at mamula-mulang labi, at perpektong panga.

Maging ang buhok nitong maikli na kulay light brown ay bumagay dito. Idagdag pa ang maputi at makinis nitong balat. Kung hindi nga lang ito nagpakilalang CEO, mapagkakamalan niyang artista ito o kaya naman ay model.

Ngunit nabuhay din ang curiosity niya sa lalaking kaharap, dahil kaboses nito si Z-- ang ama ng kanyang anak. Kahibangan man kung iisipin, pero hindi niya maiwasang isipin na baka ito ang ama ni Callyx. Pero gaano iyon kaimposible? O nagkataong kaboses lang nito ang lalaking hinahanap matagal na niyang ninanais na makita?

Napagod lang siguro ako sa biyahe kaya kung anu-ano ang naiisip ko, ani Calley sa isipan habang pinanatili ang ngiti sa labi kahit bahagya siyang distracted. “Thank you very much, Mr. Sancho. It's my pleasure to be a part of one of the famous companies in the Philippines,” magalang niyang saad sa kaharap sabay lahad ng palad upang makipagkamay.

Ang Sancho Group of Companies ay kilala sa buong Pilipinas dahil  nagmamay-ari ang mga ito ng naglalakihang hotel resort na talagang dinarayo ng mga turista. At isa na nga rito ang Paradise Island Hotel and Resort na matatagpuan sa Coron sa Palawan.

Kilala ang naturang hotel resort dahil sa napakaputing buhangin at kulay asul na karagatan. Hindi lang iyon, sikat din ito sa mga dayuhang turista dahil sa luxurious amenities at masasarap na pagkain na pawang mga Filipino dishes.

“You can call me by my first name, Ms. Trinidad. Lahat ng employees dito ay ‘yon ang tawag sa’kin,” magiliw namang dagdag ng gwapong CEO. “Anyway, sana’y mag-enjoy ka sa pagtatrabaho sa Paradise Island, Ms. Trinidad,” dagdag pa nito.

Marahan namang tumango si Calley sa kaharap ngunit kaagad din siyang nakaramdam ng pagkailang nang mapansing kakaiba ang tingin sa kaniya ng CEO. Nadagdagan tuloy ang kuryosidad niyang nararamdaman para sa kaharap.

Kilala kaya niya ako o baka naman natatandaan?

“Thank you, Sir Zayne. Gagawin ko po ang best ko para sa trabahong ibinigay ninyo sa akin,” sagot naman niya habang nakangiti at pilit nilalabanan ang pagkailang ng mga sandaling iyon.

“I’m glad to hear that, Ms. Trinidad. By the way, bukas pa naman ang orientation mo kaya may chance ka pang magpahinga. You're with your son, right?”

Tumango siya. “Yes, Sir.”

“As we have said, the inclusion of relatives at work is not prohibited as long as the responsibilities are properly fulfilled. Ipapaliwanag naman ang tungkol d’yan sa orientation, Ms. Trinidad. For now, just enjoy your first day here in Paradise Island. Nasa labas ang secretary kong si Mimi. Siya na ang bahala sa inyo. You can now rest,” pagtatapos ng lalaki sa kanilang usapan habang ang paningin ay hindi na yata iniaalis sa kanyang mukha. Nahihirapan siyang mabasa kung ano ang iniisip ng CEO ng mga sandaling 'yon habang nakatingin sa kaniya.

Marahang tumango si Calley sa lalaki at saka ngumiti. “Thank you very much again, Sir Zayne.”

Iyon lang ang sinabi ni Calley bago tumalikod, pero bago pa siya tuluyang makalabas ng private office nito ay muli siya nitong tinawag.

“Ms. Trinidad.”

Maang niya iyong nilingon. “Yes, Sir Zayne?”

“Can I call you by your first name?” tanong nito na sinamahan pa ng matamis na ngiti.

Nabigla naman siya sa sinabi nito ngunit hindi siya nagpahalata. “Of course, Sir.” Ginawaran pa niya ng simpleng ngiti ang kaharap.

“Thank you, Calley... You may go now.”

Hindi naman maipaliwanag ni Calley kung bakit bigla siyang nilukob ng kaba nang bigkasin nito ang kanyang first name. Para kasing may kakaiba roon na hindi niya mawari kung ano.

May kakaiba nga ba o ikaw lang ang nagbibigay ng kahulugan? tanong ng mahaderang tinig sa kanyang isipan.

Lihim na napailing si Calley. Oo nga naman... Ang kapal ng mukha kong isipan na siya si Z.

Napabuntong-hininga na lang si Calley paglabas sa opisina ng CEO. Pero nang mapatingin siya sa kanyang anak na noon ay nakaupo sa waiting area, kalaro ang secretary ng kanilang CEO kumabog ang kanyang puso nang ma-realized ang isang bagay...