CHAPTER 3

HOMBRES ROMANTICOS SERIES 3:

UNINTENTIONAL

Matthieus Morris Monférrer

Kabanata 3

HOW DARE HIM!

How dare him mandate her such things! Mag-alaga ng injured na kabayo at wasak na halaman? He’s sick! 

Taga bundok nga ito! Wala itong ideya kung gaano kataas ang market value niya sa alta-sosyedad. She's one of Manila’s It Girls, a society sweetheart tapos mamanduhan lang siya nito na para bang isa siyang pipitsuging alipin? 

Nang makabawi ay sandali siyang nag-excuse kay Donya Coloma na nananatili pa ring shock. She stomped to the portico. Hinabol niya si Matthieus na papalapit sa lumang Wrangler. 

“Sandali. ‘Wag kang rude, Mr. Monférrer!” Asik niya sa nanghahamong tono.

Bumagal ang mabigat na paglalakad nito. He still had the demeanor of a dangerous felon when he turned to her. He's simply dangerous! 

Ngunit sa kabilang banda ng hibang niyang utak, ibig ipalagay na sa mga oras na iyon ay ang tanging silbi ng kalmadong liwanag mula sa pang-hapong araw ay ang patingkarin ang rugged handsomeness ni Matthieus. Bukod sa halimaw nitong sex appeal at karisma, humihiyaw din ang testosterone level nito. 

Walang ibang ibig sabihin ang nalikha niyang description ukol sa pisikal na anyo ni Matthieus. She already met some of North’s fratmates at siyempre identical din ang mga nasasabi niya sa mga ito sa paglalarawan niya kay Matthieus. They're all drop-dead gorgeous.  It's just that, Matthieus is... something terrorising. Loathed her on sight. Tipong kahit mag-community service siya ng bongga sa loob ng one week ay hindi pa rin magbabago ang tingin nito sa kanya.

“I told you to get change! Hindi gan’yan ang angkop na pustura kung mag-aalaga ka ng may sakit na hayop.” Matigas na sambit nito. 

She let out a harsh breath and chuckled humourlessly. “You never gave me a chance to make tutol to whatever you want me to do. You embarrassed me in front of your mother. Beast! You're sumusobra na!”

Gusto niyang umatras nang tapunan siya nito ng mas matalim na tingin. Tumalikod na ito at sumampa sa driver seat ng Wrangler. Cheap!

“Wait. I'm sorry na okay! I had no intention to ruin your halaman in your garden, alright! And what happened to your pangit horse, ‘di ko rin iyon sinadya. It was an accident, Mr. Monférrer. Don't be illogical! Your kabayo is so maarti. I wish you also consider that your pangit na kabayo might also scare my bunny. Vergue here is the most kawawa. Paano kung naapakan siya ng horsie mo? Oh God! I can't imagine.”

Tila labag na labag sa loob nito ang tapunan pa siya ng tingin at paglaanan ng oras. Ano ba ito? Ginagambala ba ito ng malungkot na kaluluwa o multo at gano’n na lang kung magsungit? 

“You were saying I'm being illogical? Fuck! And are you even really sorry?” 

“Well, if you don't want my sorry, puwes babayaran ko na lang ang daños perhuwisyo or whatever! Just leave my vacation here peacefully.”

Hanggang dito ba naman ay naabutan pa siya ng malas! 

Nang–uuyam itong umiling. “Daños perhuwisyo? Pera? Ano’ng salapi ang pinagmamalaki mo? ‘Yong sa Tatay mo? Now that you mentioned it, I'm wondering kung mayroon ka nga bang pera na masasabi mong kinita mo? Pera na pinaghirapan mo?”

Natigagal siya roon. Na-insulto. No, she was effing guilty! Tila siya kandila na mauupos nang maglaho ang tapang niya.

“Your silence shows that those kind of information about you were all true. Totoo hindi ba?”

She gnashed her teeth. 

“At dahil matatag ang sinasandalan mo ay naging libangan mo na ang paglaruan ang kapalaran at buhay ng ibang tao. Dahil lang sa kaya mo!”

“I don't know what you are talking about.” Ano ba ang tinutumbok nito?

“Really you don't?” Tumaas ang sulok ng labi nito subalit walang humour doon. “Pera-pera lang talaga ang lahat sa’yo. I felt bad for North. Gan’yang uri ba ng asawa ang sa tingin mo’y gusto ni North? A woman who knows nothing but to value fame, money and power. An impulsive and narcissistic, too. Ni wala ka nga yatang precise na plano sa buhay mo. I bet you didn't know even the simplest house chores.”

“House chores? Bakit ko gugustuhin na matuto sa gawaing-bahay? I want to be a wife, not a fucking muchacha, moron!” She snapped furiously. Pihadong naglilitawan na ang maliliit niyang ugat sa makinis niyang leeg gawa ng sobrang pagpipigil ng galit.

“A wife?” He mocked her openly. “You really think you'll be that kind of wife every man hopes to share his lifetime with? Think again! Dalita lang ang tangi mong ipagkakaloob sa magiging asawa mo. I maybe don't know you that much pero gawa nga na isa kang society darling kaya madalas kang pagpiyestahan sa social media, It Girl, grandiose, spoiled-brat, overindulged, agnostic and egoistic heiress...”

Napasinghap siya upang habulin ang hininga. Sobra na ito! Below the belt na ang tira nito. Fuck! Bakit naiiyak siya? Why does her heart throb like fuck? She felt so small. And a trash!

Hindi nagkakalayo ang mga panglilibak at sermon ng mga kapatid niya sa sinabi nito. They only see her as a childish, spoiled-brat and worthless person. Na parang wala siyang matinong maiaambag sa mundo, sa buhay ng mga tao sa paligid niya, kay North na gusto niyang maging asawa. 

Mukhang marami pa itong baon na mga impormasyon na lalong magpapahina sa kanya ngunit nagpasya itong paandarin ang makina ng Wrangler nito.

“Before sunset kailangan nasa kuwadra ka na. Walang pick-up na maghahatid saiyo roon kaya kung ako saiyo, magbihis ka na’t simulang maglakad patungo roon.”

Atsaka umarangkada ang lumang sasakyan nito. 

ANG PROTESTA NI ANNE sa nais mangyari ni Matthieus ay iglap na nalusaw. Bentaha sa parte niya ang gusto nitong mangyari. Mag-alaga ng kabayo? Mag-alaga ng halaman?

North loves horses, samantalang ang Mommy nito ay obsessed sa mga halaman. Marahil ay daan na iyon para sumubok siya ng bagong simula at sumubok ng ilang bagay na malapit sa puso ng mga tao sa buhay niya. Sumubok na maging productive sa simpleng paraan na iyon. 

Papatunayan niya ang kaniyang sarili. Humanda ang lintik na lalaking ‘yon! Mahirap din kalabanin ang kamalasan, kakampihan na lang niya.

Grandiose, spoiled-brat, overindulged, agnostic and egoistic heiress... Hah! I'll prove to you that I'm one hell of an ideal wife and a better person than you think, scumbag!

“SA SABADO PA makakapunta ang beterinaryo na susuri rito sa kabayo ni Señorito.” Mang Enrico, the head cowherd of the ranch informed. Okay, that's two days from now.

“Oh, alright. And then po?” Panay ang banayad na haplos niya sa kanyang legs habang pinapanood si Mang Enrico sa paglalagay ng cast sa injured leg ng kabayo. 

Malamok! Feeling niya may insect na pumapasok sa dress niya. Holy cow! Nakapagpalit nga siya ng open-back halter maxi dress ngunit halos maabot ang singit niya sa haba ng slit niyon. Iyon lang ang matino niyang nadalang damit.

“Sa Sabado pa natin malalaman kung gaano nga ba kalala ang pinsala ng binti ng kabayo. Hindi pa masasabi sa ngayon kung complete o incomplete fracture ang natamo nito ayon kay Señorito. Sa ngayon ang nais lamang mangyari ni Señorito, Ma'am ay mabantayan ng maigi itong kabayo niya.”

“And that would be my duty to make it happen.” Maarti niyang inikot ang mga mata. Hindi naman siya papangit sa pagbabantay lang ng kabayo, ibang usapan nga lang kasi gagawin niya iyon ngayong gabi hanggang magdamag.

Gosh! It will ruin her routine beauty rest.

“Kahit tulog ay nakatayo ang mga kabayo, ang mahalaga ninyong gawin ay ang itaboy ang ano mang magdudulot ng takot at magpapasindak sa kabayo nang sa gano’n ay maiwasan nitong ikabig ang binti nito.”

Well, that sounded easy...

“Halimbawa’y tulad ng mga goper o rodent, Ma'am. Mga daga...”

Maingay siyang napasinghap. Daga? Rats? Holy shit! Shit, shit, shit! 

“Magagawa ho ba ninyo iyon, Ma'am? Ang manatili magdamag sa kuwadra na ‘to?” Hindi naitago ni Manong Enrico ang mistrust sa ekspresyon nito. 

I'll prove to you that I'm one hell of an ideal wife and a better person than you think, scumbag! Sinabi ba talaga niya iyon? Dang it!

“Of course, Manong Enrico. I can do it po. Mukhang sisiw lang naman pala ‘to. Gosh!” She smiled, acting untroubled.

Tumango si Mang Enrico. Effective ang pagpapanggap niyang palaban dahil mukhang convinced naman ito. 

“Pero bakasyonista ho talaga kayo rito, Ma'am?” Manong Enrico asked courteously. Nagsimula na itong iligpit ang mga ginamit nitong pangunang–lunas sa kabayo.

Anne nodded curtly. “It’s actually some kind of earlymoon, Manong. Parang honeymoon po ng couple, nga lang before wedding itong trip na ito. Pampalipas-oras ko nalang siguro ang alagaan si horsie habang hindi pa nadating ang fiance ko.”

“Ang dami ho palang sikot sa relasyon ng mayayaman, Ma'am. Samantalang sa kapanahonan namin noon, aksidente ko lang na nasagi ang dibdib ng babae, aasawahin kaagad.”

“Oh my God! You're not serious, Manong, are you?” 

Hindi niya mapigilang humagikhik sa mga kuwento ni Mang Enrico. Sa ganoong uri ng paksa umikot ang sandali pang usapan ni Anne at Mang Enrico atsaka ito tuluyang nagpaalam upang umuwi.

Anne took a deep breath. Umpisa na ng kanyang kalbaryo.

Nang mapag-isa’y nagkaroon ng pagkakataon si Anne na igala ang paningin sa kabuuan ng kwadra o mas safe na ilarawang kamalig para sa mga dayami habang sa bandang kinaroroonan niya’y ay naging stable ng apat na kabayo. Isa na roon ang pasiyente niya. 

Open ang prontera ng estruktura kaya malayang natatanaw ng mga kabayo ang malawak na lupain ng rancho.

Umupo siya sa mga dayami at nagsimulang lagyan ulit ng insect repellent na oil of lemon eucalyptus ang balat niya. Isinuot na rin niya ang kanyang Chanel cashmere sweater.

“You look so malungkot, horsie? What's your name ba? Are you also masungit just like your Señorito?” Maingat na kausap niya sa kabayo na tila hirap makatulog. 

“Manong Enrico told me you have no pangalan daw. Well, don't sipa me but I'd like to call you Alipato. Horsie, that was the name of Gat Jose Rizal’s horse. And you remember my lovely, cutie bunny? That's Verguenza. I also took her name from Jose Rizal's dog. Let's all be friends na, huh? I'm sorry for what happened with your binti. I'm here naman na and I'm gonna try to alagaan ka.” 

UPANG TIYAKIN NA tumupad ang kanilang bisita na alagaan ang kanyang kabayo, bumangon si Matthieus bandang alas dies ng gabi at tinungo ang kwadra.

Sa medyo malayong bahagi mula sa kwadra, doon niya nagpasyang iparada ang kanyang Wrangler upang maiwasan na magambala ang mga hayop lalo na ang injured niyang kabayo.

Kaagad niyang nakita si Anne na nakaupo sa dayami malapit sa kulungan ng kabayo niya. Madali naman palang kausap ang brat na babae. Akala niya’y hindi talaga ito matitinag. Hindi niya masabi kung nakaidlip ba ito o ano kaya hindi napapansin ang presence niya.

Just when he decided to go back to his Wrangler when he realised that she was lowly singing, more on humming the tone of a familiar song. Taos-pusong inaawitan ni Anne ang kabayo niya.

Leaves will soon grow from the bareness of trees

And all will be alright in time

From waves overgrown come the calmest of seas...

Her voice... napakalamig. It was as mellow and chilly as the aroma of winter and and of those dew-soaked grasses and bushes around the ranch. 

Ohh you never really love someone until you learn to forgive.

If he knew better, kung gaano katamis ang boses nito ay siya namang kabalyente ng personalidad nito. Hindi na nga siya magtataka kung direkta mang sabihin ni North na talagang hindi ito interesado na makasal sa spoiled-brat na babaeng ‘to.

From her back, nahulog ang mga mata ni Matthieus sa isang may katabaang ahas na tinutumbok ang direksyon ng mga dayami. Sa kinaroroonan ni Anne.

Nang hindi na nag-isip ay mabilis siyang humakbang at nakalapit na siya sa likod ng dalaga. Kapagkuwa’y inikot niya ang braso patungo sa harapan ng mukha nito at maingat na tinakpan ang bibig nito.

She wiggled. Husto pa itong namutla sa takot sa ginawa niya.

“Hush down. Try not to fuss and get hysterical, understand?” He whispered in her ear.

Agad naman nitong napagtanto ang sitwasyon nang ituro niya ang ahas. Wala siyang balak na patayin ang ahas. Ibabalik niya iyon sa kakahoyan. 

Subalit husto siyang nakaramdam ng uneasiness nang makaramdam ng tila siya kinumutan ng mainit na hangin sa pagkakadikit ng katawan nito sa kanya. 

The seductive fragrance of blended jasmine, rose and vanilla of her skin was too damn distracted! Fucking hypnotic!