Chapter 37: Cobi Lexu Raines

CONAN’S POV

I woke up late the next morning. Tinatamad akong kumilos pero kapag naiisip ko ang plano ko ay bigla akong nabubuhayan ng loob. Hindi na ako nag-abalang gumawa ng almusal dahil wala rin naman akong ganang kumain.

My house felt gloomy. Napakatahimik. Wala na akong almusal na nasisilayan sa umaga.

Napailing na lang ako at mapait na ngumiti bago isinara ang pinto ng bahay. Tinahak ko ang daan papunta sa garahe tsaka sumakay sa kotse at pinaandar iyon.

Wala na ring naghihintay sa 'kin para ihatid ako sa trabaho.

I miss her already.

Gusto ko na siyang makita ulit. But I know better than hoping for her return. Alam kong ayaw niya akong makita. May posibilidad din na hindi na siya bumalik sa 'kin.

And that's scaring me to death.

Pakiramdam ko, iniwan na ako ng lahat. Pero sumasagi sa isip ko na, may kambal akong anak. Ang isa ay