Share
CHAPTER ELEVEN
Hindi ako mapakali sa araw na ito. Hindi ko maintindihan kung bakit tila kinakabahan ako. Hindi tuloy ako makapag-focus sa itinuturo sa amin ng aming teacher. At hanggang sa natapos ang kalahating araw ng pasok namin ay walang pumasok sa isip ko ni isang aralin na itinuro sa amin ng mga teachers namin.
"May sakit ka ba, Lauren? Kanina pa namin napapansin na wala sa itinuturong leksiyon ng mga teachers natin ang isip mo," nag-aalalang tanong sa akin ni Cynthia nang lunchtime na.
"Hindi ko alam kung bakit, Cynthia. Pero kinakabahan ako. Na para bang may masamang mangyayari sa araw na ito," hindi mapakaling sagot ko. Mayamaya'y biglang pumasok sa isip ko si Luke. "Pumasok ba ngayon si Luke?"
"Si Luke na naman? Lagi na lang ang lalaking iyon ang nasa isip mo, Lauren. Wala naman siyang ginagawang mabuti sa'yo, eh," inis ang tono ng boses na wika ni James. Pabagsak na naupo ito sa upuang katab
Kaugnay na kabanata
The Vision of Death CHAPTER TWELVE
"Lauren, please be safe. Hindi ko kakayanin kong mawawala ka nang dahil sa akin. Because of my stupidity for not believing in you. I'm sorry, Lauren. I'm sorry."Dinig na dinig ko ang mga pinagsasasabi ni Luke sa akin dahil bigla akong nagkamalay habang nakahiga ako sa stretcher na de-gulong at itinutulak ng mga doktor papasok sa emergency room yata. Kahit na nakakaramdam ako ng sakit sa aking sugat at pagkahilo dahil sa dami ng dugong nawala sa akin ay nakuha ko pang magsaya. Masaya ako dahil sa aking mga narinig mula sa mga labi ni Luke. Bago ako muling nawalan ng ulirat ay nagawa ko pang pisilin ang kamay niya na nakahawak sa aking kamay.Nang muli akong pagbalikan ng aking malay ay nasa loob na ako ng isang private room ng ospital. Agad kong tinawag si Luke na nakatayo at inaayos ang mga prutas na mukhang bagong bili pa lamang."Lauren, gising ka na. May masakit ba sa'yo? Tell me and I wil
The Vision of Death CHAPTER THIRTEEN
"Lauren, my gosh! Ano ba ang nangyari sa'yo at na-ospital ka? Kumusta" tanong ni Cynthia matapos humahangos na pumasok sa loob ng silid na kinaroroonan ko. Sa likuran nito ay sina James at Sancho na parehong bakas din ang pag-aalala sa mukha para sa akin.Sa mabilis na pagkukuwento ay nasabi ko sa kanila mula umpisa sa pagliligtas ko sa buhay ni Luke hanggang sa taong nagtangkang pumatay sa akin dito sa loob ng ospital. Nasa mukha ng tatlo ang hindi pagkapaniwala matapos nilang marinig ang aking kuwento."Ikaw ang may kasalan ng lahat ng ito," galit na bulyaw ni James kay Luke. Pagkatapos ay walang sabi-sabi na inundayan nito ng suntok sa mukha ang nabiglang si Luke. "Kung naniwala ka lamang kay Lauren umpisa pa lang nang sabihin niya sa'yo ang tungkol sa pangitain niya ay hindi na sana siya nasaksak ng lalaking iyon dahil sa pagliligtas sa buhay mo. At kung hindi siya nasaksak ay hindi siya maoospital at magagawang pagtangkaan
The Vision of Death CHAPTER FOURTEEN
"Really? Pumasok sa loob ng bakuran mo ang taong gustong pumatay sa'yo?" nanlalaki ang mga matang tanong ni Cynthia sa akin. Ikinuwento ko kasi sa kanila ni James ang nangyari. Tumango ako sa kanya. "Oo. Pumasok siya sa loob ng bakuran ng bahay ko pero hindi siya pumasok sa loob ng bahay. Parang sinilip lang niya kung natutulog na ba ako o kung gising pa ba. At saka hindi ako sure kung siya nga ang taong sumakal sa akin sa loob ng aking kuwarto sa ospital. Hindi ko naman kasi nakita ang mukha ng taong iyon kasi madilim. At ang taong pumasok kagabi sa bakuran ko ay wala namang ginawang masama." Kung nagtangkang pumasok kagabi ang taong iyon ay agad akong tatawag ng pulis. Ngunit ilang minuto na ang nakakalipas ay hindi naman siya nagtangkang pumasok sa loob ng bahay. Pagkalipas ng ilang minutong pagmamasid sa kuwarto ko ay lumabas na kaagad siya sa aking bakuran. Hindi yata naisarang maayos nina Cynthia at Ja
The Vision of Death CHAPTER FIFTHTEEN
"U-uncle Favlo, anong ginagawa mo rito?" hindi ko maintindihan ngunit kinabahan ako nang makita ko ang seryoso niyang anyo. Talagang nagbago na nga siya. Dati ay hindi naman siya nakakatakot at nakakailang kaharap na tulad ngayon. Ang bilis naman niyang magbago ng pag-uugali."Bakit? Hindi ba kita puwedeng dalawin at kamustahin?" nakapamaywang niyangg tanong sa akin "Nga pala, magmula ngayon ay dito na muna ako titira sa bahay na ito para mas matutukan kita ng mabuti."Tila iba ang naging dating sa akin ng mga sinabi niya. Parang may nais siyang ipakahulugan sa mga salitang binitiwan. Ngunit hindi na lamang aki nag-komento dahil natatakot ako na baka may masabi ako na hindi niya magustuhan."S-sige po, Uncle Favlo. Papasok na po ako sa kuwarto ko at magpapahinga," hindi pa man siya nakakasagot ay bigla ko na soyang tinalikuran. Nagmadali na akong pumasok sa loob ng aking kuwarto.Pagpasok ko sa loob
The Vision of Death CHAPTER ONE
Napagod na ako sa paikot-ikot na paglalakad ng mabagal pero hindi ko pa rin matunton kung saan nakatayo ang aking mga magulang."Lauren, come here. We have a gift for you.""Hanapin mo kami ng mommy mo, Sweetheart. Hindi mo makukuha ang surprise gift namin sa'yo kapag hindi mo kami nahanap."I pouted my lips when I heard what my parents said. Binibiro ba nila ako? O baka nakalimutan nilang bulag ako at hindi ako basta-basta makakalapit kung nasaan man sila nakatayo.Yes. You heard it right. Bulag nga ako. I was blind since I'm seven years old. Nabulag ako dahil sa isang aksidente na nangyari sampung taon na ang nakalilipas.Naglalaro ako noon ng paper plane na ipinagawa ko pa kay daddy. Sa malawak na lawn ng bahay namin ako nakapuwesto kasi mahangin doon. At saka bawal talaga akong lumabas sa gate namin dahil malapit lamang ang bahay namin sa tabi ng kalsada. May paparating yata na bagyo kaya mas malakas ang hangin nang
The Vision of Death CHAPTER TWO
WHEN I woke up I was already inside the hospital lying in a hospital bed with a bandage covered in my eyes. I heard two familiar voices talking near me."Paano natin sasabihin kay Lauren ang lahat? Baka hindi niya matanggap kapag nalaman niya ang nangyari.""She has the right to know what happened to her family, Ate Lina."Hindi ako nakatiis at sumabad agad ako sa pag-uusap nilang dalawa. "Tita Lina, Uncle Favlo. Ano ba ang pinag-uusapan ninyo? Bakit ako nandito sa ospital? At bakit may benda itong mga mata ko?" magkakasunud-sunod kong tanong sa dalawang taong nag-uusap. Nagulat yata sila sa biglaan kong pagsasalita kaya parehong nanahimik.Si Uncle Favlo na bunsong kapatid ni Daddy ang unang nagsalita. Tumikhim ito ng mahina para ma-alis ang tila bara sa lalamunan nito. "Lauren, huwag ka sanang mabibigla sa ipagtatapat namin sa'yo." huminto ito sa pagsasalita at huminga ng malalim. Mag-iisang minuto na yata ang nakalilipas ngunit hindi pa nito itinutuloy
The Vision of Death CHAPTER THREE
Dahan-dahan lamang ang ginawa kong pagmulat sa aking mga mata. Nang tuluyan kong naimulat ang dalawa kong mga mata ay nabigla ako sa aking natuklasan. Nakakakita na ako!"Doktor? Uncle Favlo? Nakakakita na ako. Nakakakita na akong muli, Uncle Favlo!" tuwang-tuwa na pagbabalita ko sa dalawang lalaki na parehong hindi makapagsalita."Totoo ba ang narinig ko? Nakakakita ka nang muli, Lauren?" hindi makapaniwalang tanong ni Tita Lina na kapapasok pa lamang sa nakabukas na pintuan ng kuwarto. Halatado sa hitsura niya ang labis na pagkagulat subalit may halong kasiyahan.Bumaba ako sa ibabaw ng kama at patakbo ko siyang niyakap. "Nakakakita na akong muli,Tita. Hindi na ako bulag!"Napaiyak ako sa sobrang kasiyahan; nakakakita na akong muli. Ten long years that I lived in the dark. Gano'n katagal akong namuhay na puro kadiliman lamang ang aking nakikita. And now, my suffering was finally over.Ku
The Vision of Death CHAPTER FOUR
Ang lakas ng tibok ng puso ko habang nakatitig sa kulay abuhing mga mata ng lalaking tumulong sa akin para hindi ako tuluyang matumba. He has a pair of beautiful gray eyes. It's my first time to see a person who own a pair of gray eyes. Kahit no'ng hindi pa ako nabubulag ay hindi rin ako nakakita pa ng mga matang katulad ng lalaking may hawak sa akin. For me, it was really amazing and pleasant to my eyesight. Maybe it's the reason why I couldn't speak while staring at his eyes. I've got mesmerized by his gray eyes. Tinalo ng abuhin niyang mga mata ang kulay dark chocolate kong mga mata."Are you okay, Miss?"may pag-aalalang tanong sa akin ng lalaki. Katulad ko ay hindi rin niya maalis-alis sa aking mukha ang kanyang paningin. Hindi ko alam kung nagagandahan siya sa akin o nagtataka lang kung bakit hindi ako nagsasalita at nananatiling nakatunganga lamang sa kanya. "Hey, Miss? Are you okay?"Medyo napalakas na ang kanyang boses kaya bigla a
Pinakabagong kabanata
- The Vision of Death CHAPTER FIFTHTEEN
- The Vision of Death CHAPTER FOURTEEN
- The Vision of Death CHAPTER THIRTEEN
- The Vision of Death CHAPTER TWELVE
- The Vision of Death CHAPTER ELEVEN
- The Vision of Death CHAPTER TEN
- The Vision of Death CHAPTER NINE
- The Vision of Death CHAPTER EIGHT
- The Vision of Death CHAPTER SEVEN
