CHAPTER 3.1

"Ash, itigil na natin ito...” Pag-puputol niya sa sinasabi ko.

Dahan-dahang nawala ang ngiti ko sa labi. Ibinaling ko sa ibang direksyon ang aking paningin. Bigla akong napipi. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong sabihin. Pilit kong inire-rehistro sa utak ko ang sinabi niya.

Nagpaulit-ulit iyon sa pandinig ko. Alam ko ang ibig sabihin ng sinabi niya pero hindi ko kayang tanggapin. Hindi matanggap ng sistema ko.

Pilit akong ngumiti, pinapakita sa kaniya na hindi ko naintindihan yung sinabi niya. Pero sa loob-loob ko, unti-unti akong winawasak ng mga salitang iyon.

"Anong i-itigil? Wala naman tayong ginagawa ah?" Nagbibirong tanong ko.

Napabuntong-hininga siya sa inas