Chapter Ten

CHAPTER 10

SIYA ANG HANAP

Nung pumasok ako at nakaharap ko si Rezoir, naaalala ko ang pagtawag nito kagabi. Maybe he got my number through my resume, hindi ko inaasahan na tatawag siya kagabi. May halo nga lang ng alak ang sistema, pero kahit naninibago ako sa pagiging tahimik nito. Mas mabuti ang gano’ng trato namin sa isa’t isa, at least kahit papaano naman ay nag sink in ‘ata rito ang mga binitawan kong salita.

Ngayon nasa cafeteria nga ako hindi ko alam kung may balak ba itong kumain. Ang sabi nitong mga kasama ko ay hindi pa talaga ito napaparito sa cafetaria since day one para kumain, kung hindi sa fast food o sa kilalang restaurant lang ang kinakain nito. Minsan hindi na daw talaga kumakain ng tanghalian.

Anong silbi kong sekretarya niya kung hindi ko siya aasikasuhin. Kaya kahit walang kasiguraduhan, bumili na ako ng pagkain dito sa cafetaria para sa kanya. Pag pasok ko sa opisina nito sakto namang nasa banyo ang boss ko, base na rin sa ingay ng shower. Kaya nilagay ko na l