NAPAGPASYAHAN nina Ynaria, Clement, Paul at Ryan na puntahan nila si Wendy sa bahay nito. Nang marating nila ang destinasyon ay nagtataka at kunot-noong tinignan nila ang labas ng bahay ni Wendy, nakabukas ang pinto at madilim ang loob ng bahay."May party ba sa bahay ni Wendy? Nakapatay lahat ng ilaw." Inosenteng komento ni Paul. Bahagya pa itong sumilip sa nakaawang na pintuan ng bahay ni Wendy."Hindi ko alam," sagot ni Ryan. "Siguro umalis nga sila ng pamilya niya at emergency ang nangyari kaya hindi agad isinara ang pinto." Panghuhulang sabi nito."Bakit hindi man lang siya tumawag?" Kuryos na tanong ni Clement."Ang totoo niyan tumawag siya sa'kin kagabi, humihingi siya ng sorry sa pagkawala ng kapatid ko at ang sabi niya pa, hindi na kami magkikita kahit kailan." Pagkukwento ni Ryan."Ibig sabihin, hiwalay na kayo ni Wendy? Bakit parang ang bilis naman niya 'ata magsawa." Komento ni Paul.Naniningkit na mga matang napatingin si Ynaria sa pintuan ng bahay ni Wendy nang marinig a
NAGLALAKAD pauwi si Dylan nang matigilan ito na parang pakiramdam niya ay may sumusunod sa kanya. Lumingon siya sa kanyang likuran, bagamat madilim ay wala siyang nakita maski anino. Muling naglakad si Dylan, ngunit sa pagkakataong iyon tila mabigat ang presensyang kanyang nararamdaman mula sa kanyang likuran kung kaya't muli na naman siya huminto sa paglalakad."Sa palagay ko guni-guni ko lang naman ito kapag lumingon ako." Sambit ni Dylan sa kawalan.Muling lumingon si Dylan, ngunit hindi na niya iyon guni-guni. Nakita niya ang isang lalaking nakahood ng itim na jacket."Huwag mo sabihing stalker--" naputol ang sasabihin ni Dylan nang tumunog ang phone nito. Kung kaya't napunta ang atensyon nito sa hawak na phone.At nang masagot ni Dylan ang tawag mula sa unknown number, biglang inangat ng lalaki ang hawak nitong phone para maipakita kay Dylan na ito ang tumatawag."Ikaw.." Gulat na sambit ni Dylan.Sa mga sandaling iyon nakaramdam ng matinding kaba si Dylan sa taong hindi niya kil
TINUNGO nina Clement, Ynaria at Paul ang daan papuntang Laguna kung saan doon nagsimula ang lahat; mula sa kababalaghan hanggang sa pagpatay sa kanilang mga ka-trabaho. Tahimik ang kanilang biyahe nang basagin ito ni Paul."Paano kung totoo ang sinasabi ni Helen?" Tanong ni Paul. Nakaupo ito sa back seat habang si Ynaria ay nasa passenger seat at driver naman si Clement."Clement, hindi naman siguro tayo babalik ng Laguna 'di ba?" Si Ynaria naman ang nagtanong."Nang makita ko ang picture na hawak ni Helen, nahulaan ko kung nasaan si Dylan." Seryosong sagot ni Clement."Sinasabi mo bang sa resort 'yon?" Nag-aalangan na tanong ni Ynaria."Manager Clement, ibig mo bang sabihin si Boss Trist ang pumatay kila Wendy at Dylan?" Tila 'di siguradong saad ni Paul. "Grabe kung ako ang isusunod niya lalabanan ko siya ng patas!" Naghahamong sambit pa nito."Bakit, Clement? Hindi ba magkaibigan kayo?" Seryosong usisang tanong ni Ynaria."Hindi madaling ipaliwanag ang tanong," makahulugang tugon ni
HILA-HILA ng lalaki ang likuran kuwelyo ng damit ni Dylan, habang nagpupumiglas at nagmamakaawa na pakawalan ito. Ngunit mas lalo lang hinihigpitan ng lalaki ang pagkakahawak sa damit nito. Ipinasok ng lalaki si Dylan sa basement na balibag na binitiwan ng lalaki si Dylan, nakadapa ito dahilan para idaing nito ang dalawang tuhod na tinamaan ng bala ng baril. Paakyat na sana ang lalaki palabas ng basement nang matigilan ito at marinig ang pakiusap ni Dylan."Please, huwag mo akong iwan dito." Nagmamakaawang sambit ni Dylan.Tinignan lang ng lalaki si Dylan kapagkuwan ay walang salitang lumabas ito ng basement. Nagtungo ang lalaki sa stool bar; umupo't kinuha ang bote ng wine saka nito isinalin sa kupita, pagkatapos ay nilagok ng deretso. Muling tumayo ang lalaki, pumunta ito sa bahaging likod ng cottage kung saan mayroong maliit na bodega. Pumasok ang lalaki at may hinanap na materyal na bagay. May kinuha ang lalaki na itak saka ito lumabas ng bodega ngunit napahinto nang may maisip na
HINDI makapaniwalang bumitaw si Ynaria sa kamay ni Lilia nang malaman ang kalunos-lunos na nangyari kay Dylan. Maging sina Clement at Paul, gano'n din. Kapagkuwan ay nanghihinang napaatras si Ynaria dahilan para mabilis na saluhin siya ni Paul."Bakit nangyayari 'to?" Naghahangos na sabi ni Ynaria."Hindi siya titigil hangga't 'di niya kayo nauubos." Pahayag ni Lilia."Gusto niya kaming lahat patayin?" Biglang tanong ni Paul. "Pero bakit niya ginagawang pumaslang ng inosenteng tao?" Kuryosidad na tanong pa nito."Sorry, kung nadamay kayo," paghingi ng paumanhin ni Clement. "Nagpaliwanag na ako kanina kung bakit siya pumapatay.""Manager Clement, dahil sa laro, right?" Seryosong sambit ni Paul.Humugot ng malalim na hininga si Ynaria kapagkuwan ay sinenyasan nito si Paul na huwag na siyang alalayan pa nito kung kaya't binitiwan siya ni Paul, saka siya umayos ng tayo. Ngunit natigilan si Ynaria nang makaramdam muli ng panlalamig sa paligid, habang sina Clement, Paul, at Lilia ay patuloy
MAPAIT na ningitian ni Trist si Clement, saka ito tumayo't hinarap ang kaibigan. "Bakit, umuurong ka na ba sa laro?" Sarkastikong tanong ni Trist."Bakit ka nagsinungaling? Bakit hindi mo sinabi ang totoo na ikaw ang pumatay kay Chris." Seryosong usal ni Clement. "Sabihin na lang natin no choice," kibit-balikat na sagot ni Trist. "Clement, hindi ko sinadyang patayin siya." Nagpapaintinding dagdag na sabi nito."Alam mo nagmukha kaming t*nga dahil akala namin pinatay siya ng kung sino!" Galit sambit ni Clement. "Ngayon malalaman ko na kung sino pa 'yong taong mas malapit sa'kin siya pa ang pumatay sa kaibigan ko!" Mariing sumbat nito.Nagsisimula ng mangilid ang mga luha ni Clement, tila bumalik sa kanyang alaala ang kasinungalingan kung paano inulat ni Trist ang pagkamatay ni Chris. Lahat silang magkakaibigan ay nakiramay sa pagkawala ni Chris, at nang dahil sa laro ay tinupad nila ang kanilang pangako sa isa't isa. Ngunit sa hindi nila inaasahan pagkakataon nang dahil sa laro ay unt
SYNOPSISMay anim na magbabarkada ang masayang nagbabakasyon sa isang villa, kung saan may ilog na tatanging ganda kaya sila nagtungo doon. Ngunit sa kanilang pagbabakasyon ay mauuwi lamang sa madilim na karahasan at kalunoslunos na magtatapos sa kanilang buhay.Pano kaya nila matatakasan yung killer? At sino si Samuel?~*~PAPUNTA ang van na sinasakyan nina Kailyn Montez sa isang liblib na daan patungo sa gubat. Malawak at patag ang daan na walang gaanong sasakyan ang dumaraan, tanging van lamang nila. Madaling-araw pa lang ay bumiyahe na sila kung kaya’t mahigit pitong oras na silang nasa biyahe at kalahating oras na lang ay malapit na sila sa kanilang destinasyon. Lumipas ang kalahating oras at sakto naman 7:23AM ng umaga sila nakarating sa villa.Ang villa ay isang tagong ilog sa kalupaang bahagi ng Pangasinan sa San Pablo. Hindi ito masyadong pamilyar sa ibang tao sa bayan dahil malayo ito at iilan lamang ang nakapupunta, mga taong nagbabakasyon lang. Bukod pa roon, ang lugar na
LAKING gulat ng magbabarkada nang may magsalita sa bahagi ng counter. Pagbigkas pa lang ng bawat salita nito ay nakakikilabot na at nakatitindig-balahibo. Maging ang kaniyang ngipin ay manilaw-nilaw na may halong itim sa bahaging gilid. Maganda ang mukha nito na tila perpekto ang hugis at anggulo. Matipuno ang pangangatawan at ang kasingkinis ng artista ang balat at pati kulay nito. Sadyang ngipin lang nito ang pangit.“Ano ang aking maipaglilingkod, mga binibini at ginoo?” magalang nitong saad. “Huwag kayong mag-aalala, hindi ako cannibal para mangain ng mga tao,” birong sabi pa nito habang tumatawa pa.Nagkatinginan ang magbabarkada sa isa’t isa bago maglakad patungo sa counter na pinangunahan ni Prelim, kasunod si Kailyn, Cassandra, Tisay, Johan, at Benjamin.“Ma-may itatanong lang sana kami,” utal na sabi ni Prelim nang makalapit na sila. Lumingon pa siya sa mga kasamahan na binigyan lang siya ng tango.“Tawagin niyo akong Samuel,” pagpapakilala nito sabay lahad ng kamay kay Preli