FIRST

RUNNING, PANTING.

I can almost hear my heart beating. I can't catch my breath anymore but I know that I can stop. Hindi ako pwedeng tumigil dahil kasabay ng pagtigil ko ay siguradong katapusan ko na rin. Mababaliw na yata rin ako.

"Oh not now please," pagkausap ko sa sarili ko, I feel both of my feet getting numb.

Marami na akong sugat sa paa at kanina pa ako tumatakbo kaya siguro ganoon. Ipinagpasalamat ko nalang na rubber shoes ang suot ko ngayon at hindi isang heels na madalas kong suotin kahit saan man magpunta.

I look back they are still there. Halatang gustong-gusto talaga akong maabutan. Kinagat ko ang labi ko at pinilit ang sarili kong mas bilisan pa. I am not an athlete for nothing

But running while my heart is beating this loud? It is another story.

I gathered all of my faith while looking around but saw none. No one can help me, I am alone.

Walang iba sa daanang ito na napapalibutan ng malawak na damuhan na ito liban saakin at sa mga demonyong kasunod ko. Hinawi ko ang buhok kong mangalaglag saaking mukha, I really love mu long hair since then, except at this very moment.

Para na akong lasing kung tumakbo, nangingimay na rin ang paa ko at halatang malapit nang bumigay, bagay na kinatatakot ko. Kahit anong mangyari ay hindi ako pwedeng bumigay, lalaban ako. Ang kaso ay paano kung magkusa ang katawan ko?

I did everything to stop myself from crying while remembering why am I in this situation. Crying is no help, patuloy kong pinaaalala sa sarili ko pero gaya ng madalas sabihin ni dad, makulit talaga ako.

Nag-init kaagad ang sulok ng mga mata ko. Pinunasan ko kaagad iyon bago pa man tumulo.

Ah yeah, I remembered. My father wants me to marry a bastard. A drug dealer. Someone who have lots of money— dad's most favorite thing in the world. Someone who have guns and with goons, na siyang humahabol saakin ngayon.

First of all, I can't marry a criminal. Makukit lang ako pero alam ko kung ano ang tama at mali. Maling magpakasal sa hindi ko mahal. Not someone whom my father wants.

Walang perpektong tao pero wala pa rin akong planong mag-asawa, lalo na ang kriminal.

This is my life.

I don't like him and he doesn't even love me too. I know, the way he looks at me, it's all lust.

"STOP going against me, Tracy!" Hindi ako makapaniwalang tumingin sa aking ama. He's a sweet and kind father that's why I am wondering why he's acting like this right now.

"No Dad I'm not marrying someone like him. You are my father but who are you to decide for me about my marriage? I love you Dad but I'm sorry—"

"No, please, just this one." Nagbago ang tono n'ya, mukang nagmamakaawa na at desperado na tila wala nang ibang pagpipilian kung hindi sundin ang sinasabi n'ya. "You can't say no anymore, we've already planned everything."

Para akong nakakita ng multo dahil doon, sumama lalo ang loob ko.

"Planning about my marriage without me? Without my consent? Is that even possible?"

Mahal ko s'ya at ginagawa ko ang mga utos niya palagi. But not this. Not on that drug lord.

"You are my only daughter and you know how much I love you but my life, your life depends on it."

"What do you mean?"

"I am in debt. I know Henry, if we go against his will, he'll kill us. He likes you so much. He adores you. We can just trick—"

"You love me? You'll use me! Are you even aware? And what are you talking about you're indebt? We're fine!" I shouted while looking around our big mansion. Sobrang laki nito dahil marami kaming pag-aari na business na pinamamahalaan ni dad.

But then I noticed something. There are only few furnitures left. The paintings, the jars and antique collections of my pass away mom are all gone. Anong nangyari bigla? Wala akong napapansin na pagbabago mula noon liban ngayon na napagmasdan kong mabuti ang mansyon.

"Tracy, let me explain—"

"What did you do?!" pakiramdam ko ay masisiraan na amo nang bait kahit wala pa man. "You're still gambling? Dad, I... What did..." I don't know what to say anymore I just look at him in disbelief. Sa pagkakaaalam ko ay tinigil n'ya na ang pagsusugal matagal nang panahon ang nakakaraan.

"I just want to be happy and enjoy myself. Is it that bad? Your mother left me. She died while I'm away for a business trip. I didn't even saw her for one last time—"

"That was five years ago! I was only 18 that time! I am now 23! If you're still mourning, I am too! She died in my arms. She died while listening to the song I'm always singing for her. You're not the only only hurting here, dad." It hurts so damn much, I can't breath properly. "I have so many regrets and what ifs too. If you lost your wife, I lost my mother."

We both cried even harder. That's it. Napigtal na ang huling lakas ko, para akong bata na ngumawa habang iniisip ang ginawa n'ya at ang kinakaharap namin ngayon.

He looks sorry but I know that even a million sorry can't change anything.

"I trusted Henry that's why I used his money in casino. I should've know. He's a drug dealer after all." I saw tears falling from my father's eyes. I can't help but to cry more. My father hugged me tightly. "I'm sorry, dear. Sorry too for asking you. I just got out of my mind that's why." Hindi ko alam kung makakahinga nang maluwang o lalong mag-aalala. "You don't need to marry him. I'll look for any possible way to pay him. He's now into you that's why you need to go somewhere else. You need to run away from here while I'm looking for solutions."

At nang tumakas ako kanina, pasakay palang ako sa kotse ay hinabol na ako. Binaril nila ang gulong ng sasakyan kaya naman nagtatakbo na ako.

Si dad naman ay nasa mansyon pa rin, sa araw na ito rin s'ya aalis, hindi lang ako sigurado kung ano ang lagay n'ya ngayon pero sana naman ay walang gawin ang hayop na Henry na iyon at mga tauhan n'ya kay dad.

Alam kong malayo na ako saamin pero wala pa rin akong mahanap na bahay o kahit sinumang dumaraan.

Medyo paliko ako nang nagulat sa mabilis na sasakyan na dumarating. Napaupo ako sa kalsada sa takot at pagod. Akala ko ay masasagasaan ako pero kaagad iyon na huminto sa harap ko.

Halos nakapikit na ako, hindi ko na kaya. Naririnig ko ang mabibilis at may kalakasang yapak ng mga tumatakbong paa, palapit saakin. Bumaba ang driver ng kotse sa harapan ko at inalalayan akong tumayo.

"Are you okay?"

Bahala na kung kalaban rin to at kasama nila, hindi ko na kaya pang tumakas.

"Please..." Kumapit ako nang mahigpit sa damit niyang puti na alam kong nadumihan ko na ngayon. "Help me..."

Lumingon s'ya nang bahagya sa aking likuran at nang makita ang mga kasunod ko ay nagmamadali n'ya akong binuhat sa tabi ng driver's seat.

Nagmaneho na s'ya paalis pero ako ay parang lantang gulay na nakaupo roon. Hinabol ko ang hininga ko at ramdam kong manhid na ang buong katawan ko.

"Wag ka munang matutulog. Drink." May iniabot ang driver saakin na bottled water.

Nilingon ko s'ya habang kunot ang noong nagda-drive. Mukhang bata pa rin s'ya, nasa late 20's siguro ang edad at gwapo. Kinuha ko ang inumin at nanginginig na hinawakan iyon.

Hindi ko s'ya kilala pero kailangan kong magtiwala dahil wala na akong pagpipilian. Ni hindi ko magawang umayos nang upo. Ininom ko ang tubig at naubos kaaagad iyon. Para akong isda na iniahon sa tubig kung makahinga nang mabilis hanggang ngayon. Hindi pa ako nakkabawi.

Pumipikit na ang mga mata ko pero ayokong matulog. Gusto kong masiguro na ligtas ako. Tumikhim ang lalaking katabi ko.

"Wala na sila." Muli akong napalingon sa pinanggalingan namin. Good thing they're just running. Wala na rin kami sa mga damuhan, bagkus, pagliko n'ya pa ay nada highway na pala kaki.

"I don't know how to repay you but... I have nothing right now. I am trusting you right now so please..."

"Don't worry, I am not a bad guy." Bumaling ako sakanya dahil napansin ko ang tono n'ya, tila hindi maganda iyon. Ayokong maghinala pero parang meron siyang ipinaparating doon. "By the way, what's happening? Who are them and why are they chasing you?"

Tiningnan ko siyang mabuti, iniisip kung sasabihin ang totoo. But then, hindi n'ya rin naman siguro ako kilala. Kung ganoon ay siguradong gusto nyang makasiguro na tama ang ginawa n'yang pagtulong.

Sabagay, we are completely strangers to each other. Kung may pangyayaring ganito ay hindi madali ang magtiwala. Kahit s'ya saakin.

"I ah..." Inisip ko ang pinakamadaling bagay na pwede kong ipang-describe sa kanila. "They are just puppets of a drug lord."

"Is it about drugs? Kaya ka nila hinahabol?" Maya't-maya n'ya akong nililingon matapos ang tanong na iyon, hindi rin kasi ako kaagad nakasagot.

"No. I mean, I think you're taking it wrong. Actually, gusto nila akong ipakasal sa lalaking iyon bilang pambayad utang. Kaya tumakas ako."

Nanahimik s'ya at halatang nakahinga nang maluwag.

"pambayad utang, huh?" Bahagyang gumaan ang pakiramdam ko nang masabi iyon. "Mabuti napadaan ako. Are you feeling okay now?"

Pinakiramdaman ko ang sarili ko. Bukod sa masakit na katawan ko at masamang pakiramdam, buhay pa naman ako kaya naman naman siguro ako.

"I am good. T-thank you so much again."

"Mukhang malaking tao yon kaya merong mga taong may armas. Kailangan mong magtago sa malayo." Napaisip ako bigla kung saan ako magtatago at paano pa akong makakapagtago. "Don't worry, I'll help you."

Hindi ko maiwasang mapataas ang kilay. He'll help me? So what's the catch?

Gusto kong makahinga nang maluwag pero napatigil iyon nang mapatingin ako sakanya. Nakatagilid s'ya muka saakin pero kita ko ang maliit na pagngisi n'ya na dahilan bakit napahawak ako nang mahigpit sa kinauupuan ko.

"But you are atleast aware that not everything on earth is free, right?" Sinasabi ko na nga ba. May kapalit ang tulong na ginawa n'ya at maging ang itutulong n'ya palang saakin

Kumuyom ang kamao ko at parang gusto ko syang suntukin kaagad.

"What do you need in return?" Matigas na ang boses ko, I don't want to let my guard down kahit pa s'ya ang tumulong saakin. Naghanap ako ng kahit ano sa kotse n'ya na pwede kong gamitin kung sakali.

"Are you looking for something to fight with me?" He chuckled a bit. Hindi n'ya ako tinitingnan pero alam n'ya ang ginagawa mo. "Don't worry, it's just a little favor."

"Favor...?" Ulit ko, kinakabahan. Lalong kumabog ang dibdib ko sa susunod niyang sinabi.

"Yes, favor like... Stopping my best friend's wedding tomorrow?"