THIRTY-SEVENTH

IN ACY'S MIND, SHE HAS NOTHING ANYMORE.

Gusto nya nalang maglaho. Umuwi sya sa bahay nang makita ang anak nyang kasama ang mga pinsan ni Rajiv sa kwarto nito. Wala pa ring malay si Rajiv at iyak nang iyak si John sa tabi nito habang paulit-ulit na humihingi ng tawad.

Matagumpay naman ang operasyon pero nasa kritikal pa rin itong kundisyon. Iniisip tuloy niya kung bakit ginawa iyon ni Rajiv. Bakit isasakripisyo nito ang buhay para sakanya? Bakit nito iniharang ang sarili?

Kaso, pagod na rin syang mag-isip pa ng maaaring mga dahilan. Wala pa ring nahuhuli sa pamamaril.

At ang anak niya... galit ito...

Paulit-ulit na iyon ang tumatakbo sa isip niya hanggang sa malunod na sya kaiisip. Wala na syang maramdaman.

Wala syang isa mang nakasalubong na kasam-bahay. Dumiretso sya sa kusina.

Namamanhid ang buo nyang katawan. Mas maganda sana kung mamanhid na rin pati ang kanyang pakiramdam pero paulit-ulit pa rin syang nasasaktan.

Nanginignig na uminom sya ng tubig kaya naman nabitawan nya ang bas