CHAPTER 6
Mabilis na tumakbo si Kismo papunta kay Castiel nang hinila siya ng ama palayo. Nagtagis ang kanyang mga ngipin sa kirot dulot ng kamay nitong mistulang bakal sa diin.
“What are you doing, Jonelyn?” singhal nito nang tumigil sila sa parting walang masyadong tao. “Hindi mo na nga nakukunan ng pera ang asawa mo, ipinakita mo pa ang batang iyon sa kanya.”
“Hindi ko sinasadya, Pa.”
“Tonta! Nanlamig sa ‘yo ang asawa mo dahil may anak ka sa iba. Kaya hindi sinusunod ang gusto mo.”
Kailan pa niya naging kagustuhan ang humingi ng milyones kay Castiel?
Mas dumiin ang pagkakahawak ni Marcos sa kanyang braso at mas naging mabagsik ang tabas ng mukha.
“Sinabi ko na kasi sa ‘yo na ipalaglag ang batang iyon dahil magdadala lang ng kamalasan. Tingnan mo ang nangyari! Kapag sinabi ko sa asawa mo ang mga ginawa mo noon, pupulutin ka sa putikan. Huwag mo kaming subukan ng mama mo. Magkaroon ka ng utang na loob sa pagpapalaki namin sa ‘yo.”
Padaskol na binitawan nito ang kanyang kamay bago walang lingon-likod na umalis kasama ang ina niyang bagaman ay hindi nagsalita ay nanunuya naman na nakataas ang isang kilay.
Hinanap ng kanyang mga mata ang pamangkin. Kapit na kapit ito sa binti ni Castiel na nakatingin sa kanya.
Nilapitan niya ang mga ito at walang imik na kinuha si Kismo. Mukhang nahulaan na hindi maganda ang kung anumang pinag-usapan nila ng ama. Maging si Kismo ay nawala ang kislap sa mga mata.
Napuno ng awa ang sistema niya para sa pamangkin. Konklusyon niya ay hindi ginusto ni Jonelyn na mabuntis sa anak kaya umaabot itong minamaltrato ang bata. Gayunpaman, ay binuhay pa rin nito si Kismo kahit p inapalaglag ito ng ama nila.
Sa mga oras na iyon ay gusto na lang niyang akuin si Kismo. Kung patuloy itong sasaktan ni Jonelyn, kukunin niya na lang ang bata at siya ang mag-aalaga.
Nang makabalik sila sa Rancho Revamonte, tulog na sa mga bisig niya ang bata. Kinuha ito sa kanya ni Castiel nang mag-text sa kanya si Luis na hindi pa ito makakauwi dahil nagkaroon daw ng komplikasyon ang panganganak ni Lyana.
“Kailan siya kukunin?” tanong ni Castiel na bagaman ay hindi na malamig ang boses ay wala pa rin emosyon ang mukha.
“Hindi muna siya makukuha. Pwede bang dito muna siya?”
Lihim siyang napalunok ng mas tumiim ang titig sa kanya ni Castiel.
“Kung hindi pwede, magche-check in na lang ako sa malapit na hotel. Akin na si Kismo.”
Napangiwi siya nang walang sali-salitang tinalikuran siya nito nang akmang kukunin niya ang bata. Wala siyang nagawa kundi sumunod dito pataas.
Lihim siyang napangiti nang maingat na inalisan nito si Kismo ng sapatos matapos ilapag sa kama nila. Kinuha sa kanya ni Castiel ang bag na naglalaman ng damit ng bata at ito na rin mismo ang nagbihis. Dahil walang cotton short sa bag, naka-brief lang si Kismo sa gitna ng kama.
Nang matapos ay tumuon ang tingin sa kanya ni Castiel. Iyon na naman ang titig nito na hindi niya alam kung galit ba o ano.
Iba kasi ang mga tingin nito sa kanya mula nang makalabas sila sa gadget store.
Tungkol ba sa kanya ang binabasa nito sa cellphone?
Napahugot siya ng hininga nang tumigil ang lalaki sa mismong harapan niya at sinalubong ang kanyang mga mata.
“Anong problema mo? Ba’t ka naninitig? Kanina ka pa.” Pinataray niya ang tabas ng mukha.
“May gusto ka bang sabihin sa akin?”
“Tungkol saan?”
“About yourself.”
Nadakma niya ang laylayan ng suot-suot niyang dress sa sinabi ng kaharap. Nabuking na ba siya nito? Papalayasin na yata siya dahil hindi siya si Jonelyn.
“Wala naman. Alam mo naman ang tungkol sa akin. Naging tayo no’ng college.”
“You told a little about yourself. Hindi kita masyadong kilala noon. Lalo na ngayon.” Humina ngunit may kariinan nang banggitin nitong ang huling salita.
Umanggulo ang ulo nito at lumipat ang mga mata sa may bandang sintido niya. Pagkatapos, ay tumaas ang sulok ng labi.
“Marami naman tayong time para kilalanin ang isa’t isa. Ba’t ka nagmamadali? May lakad ka?”
“Why don’t you tell me about your full name?”
Ekspertong kumunot ang noo niya, kunyaring nagtataka sa inaakto ng lalaki. “Para kang ewan. Ilang buwan na tayong kasal hindi mo pa alam ang buo kong pangalan. Bigyan kita ng kopya ng birth certificate ko, gusto mo?”
“Your name,” pilit nito na mas lalong kinakabog ng dibd ib niya.
“Jonelyn,” parang slow motion sa pelikula na dahan-dahang nagsalubong ang kilay ng lalaki, “Interino.”
Dumiin ang pagkakalapat ng mga labi nito. Mistulang nagpipigil sumabog sa hindi niya malamang dahilan.
Mali—alam niya pala kaya lang hindi niya pwedeng ipahamak ang kakambal. Malalagot si Jonelyn at ang atay at balun-balunan niya. Baka bigla na ang siyang palayasin ng lalaki sa kalagitnaan ng gabi.
Lihim siyang napausal ng kaginhawaan nang sa huli ay tumango si Castiel.
Maangas itong pumamewang bago hinawakan ang kanyang pisngi.
“Jonelyn…” usal nito sa mahinang paraan. Nangaligkig siya nang idampi nito ang hinlalaki sa kanyang labi at hinaplos iyon.
“Jonelyn…” ulit nito at nakapikit.
Agad niyang sinaway ang sarili nang gumuhit ang sakit sa kanyang dibd ib. Pinatahimik niya ang kanyang puso na nagsusumigaw na dapat ay Joana ang pangalan na sinasambit nito at hindi ang pangalan ng kanyang kakambal.
Nang muling magmulat ng mga mata si Castiel, mahina siyang napa-igik nang bigla na lang siya nitong haklitin sa baywang at sinabisab ng h alik ang kanyang bibig.
Mabilis ang hudyo! Walang panama ang bilis niya.
“My wife. Let’s go to the bathroom.”
“Huh?” Hilo pa siya sa padampi-dampi nitong labi.
Natagpuan na lang niya ang sarili na nagpaubaya sa paghila nito sa kanya papasok sa bathroom. The next thing she knew, she was above the sink and making love with Castiel.
Iyon ay kung matatawag na making love ang ginagawa nila.
Sinampal niya sa isipan ang isang bahagi ng utak niya na nagsasabing, s ex lamang iyon sa pagitan nila ng asawa ng kakambal at t raydor siya dahil ilang beses niyang pinakialaman ang dapat hindi niya pinakialaman.
Nakailang beses sila sa banyo at pati sa ilalim ng shower ay hindi siya pinatawad ng lalaki. Pinatuwad lang at saka lumuhod—inakupo!
Nakadapa na si Castiel sa tabi ni Kismo nang lumabas siya ng banyo. Dumiresto siya sa loob ng walk-in closet at ni-on ang cellphone niyang iniwan kanina dahil dead-batt.
Sandali niyang hinayaan pumasok ang ilang notification habang nagbibihis siya. Nang marinig niya ang special ringtone sa cellphone ay agad niya iyong sinagot.
Sumilip siya sa pintuan ng closet para tingnan kung gising pa ba si Castiel. Nang makitang tulog na tulog na ito ay maingat niyang isinara ang pintuan ng closet bago nagsalita bilang senyas kay Jonelyn na walang ibang tao at pwede na itong magsalita.
“Magpalit na tayo. Nasa Bicol na ako.”
“Ano?” Hindi niya alam kung halata ba sa boses niya ang pagkabigla at pagkadismaya.
“Wala na akong gagawin. I have already done all of it. I am ready to take my life now.”
“Jonelyn…”
“I realized that Mama and Papa can manipulate me but Castiel can protect me. Katulad ng dati kaya niya akong protektahan. Kilala naman naming ang isa’t-isa. Minahal niya ako noon. Maaring nawala ang pagmamahal na iyon dahil galit siya sa akin. But I know deep inside I still have special place in his heart.”
Natapos ang tawag na wala siyang ibang nasabi kundi oo at hindi. Wala siyang masyadong naintindihan sa pinagsasabi ni Jonelyn sa kabilang linya dahil ang utak niya ay naiwan sa ideyang babalik na ito.
Tapos na ang palabas, kailangan na niyang um-exit dahil papasok na ang totoong bida.
Nanikip ang dibd ib niya at nanlambot ang mga tuhod na napaupo siya kasabay ng pag-agos ng mainit na luha sa kanyang pisngi.
CHAPTER 7 Palipat-lipat ang tingin tingin ni Kismo sa kanya at sa babaeng nasa harap niya—magkamukhang-magkamukha silang dalawa. “Dalawa mama ko?” mangiyak-ngiyak na sambit ng bata habang nakatingala pa rin sa kanila. Nabaling rito ang tingin ni Jonelyn at binigyan ng matalim na tingin si Kismo. Nanlalaki ang mga mata nito at napayuko. “Balik sa kwarto mo. Hindi ba’t ilang beses kong sinabi sa ‘yo na huwag kang sasabat sa usapan ng matatanda?” singhal dito ng kakambal niya. Napalunok si Kismo at tumingin muna sa kanya bago naluluhang tumakbo papasok sa kwarto nito. “Jonelyn, don’t be hard on him.” “Masyado siyang pasaway. Anyway, kumusta ka na?” Sa ilang sandali ay nabigla siya sa pagbabagong ng tono ng pananalita nito.Iba na nga si Jonelyn.Hindi na ito ang mahiyain at hindi makabasag-pinggan na kapatid niya. Siguro kapag kaharap ang ibang tao ay ganon pa rin ang ipinapakitang ugali nito. Ngunit sa klase ng pak
CHAPTER 8 Nanlalatang nakipagsabayang lumabas si Joana mula sa conference room ng Vesarius Airlines. Nagpatawag kasi ng meeting ang big boss nila para sa ilang concern ng airlines katulad ng paglilipat ng pwesto ng mga piloto. Last week, she requested to be assigned at Vesarius Airline in Canada. Wala na siyang dahilan pa para manatili sa Pilipinas. Gusto niyang makalayo na sa bansang itong dahil pinapaalala lamang sa kanya ang mga namagitan sa kanila ng lalaking hindi naman niya pag-aari. “Are you okay?” Napalingon siya sa kapwa piloto na si Ejay nang muntikan nang bigla na lang siyang nahilo. Humawak siya sa hamba ng escalator at ipinikit ang mga mata. Ilang araw na niya iyong nararamdaman. Sa kagustuhang huwag maalala si Castiel, sunod-sunod niyang tinanggap ang mga flights ng mga piloting nag-off duty. Nabigla yata ang katawan niya dahil ilang buwan din siyang walang ginagawa sa Rancho Revamonte. “Dalhin kita sa clini
CHAPTER 9 Bakas ang kadiliman sa mga mata ni Castiel ng salubungin niya ang tingin nito. Kung galit iyon o kung ano pa man ay hindi na niya dapat pang pag-aksayahan ng panahon na alamin. Parang walang nakita na iniwas niya ang tingin at normal ang kilos na dumiretso sa buffet table. Bumalik ang takam niya sa mga seafoods nang magsimula siyang kumuha ng mga iyon. Inignora niya ang matalim na sulyap sa kanyang likuran at itinuon ang buong atensyon. “Hey.” Gulat na nabitawan niya ang kitchen thongs nang bigla na lang may nagsalita sa tabi niya. Nang magtaas siya ng paningin, ang nakangiting si Ejay ang nakita niya. Akala niya si Castiel. “Nahihilo ka pa rin ba? Nanginginig ang kamay mo?” Nang bumaba ang mga mata niya sa mga kamay, saka pa lamang niya napagtanto kung gaano siya katensyonado. “Okay lang ako.” “May problema ba? Magugulatin ka yata ngayon. Let me help you with that.” K
CHAPTER 10 Lumagabog ang pintuan ng suite ni Joana nang makapasok siya roon.She left Castiel in the hallway smells stinky because of her vomit. Kasalanan naman ng lalaki dahil may sapak yata sa utak na kinarga pa siya pabaliktad. Bumaliktad din tuloy ang sikmura niya.Mariin na kumapit siya sa kanto ng lababo nang maramdaman niya muli ang pagtaas ng kanyang sikmura. Nailabas niya na yata lahat ng kinain niya pati na rin kaninang umaga.Nabigla yata talaga ang katawan niya sa sunod-sunod niyang trabaho. Kailangan niya sigurong magpatingin sa doktor at magpahinga na rin.Agad siyang sumampa sa malambot na kama matapos makapaghilamos. H inubad niya ang kanyang suot na sandals pati na rin ang dress at saka basta na lang iyon itinapon sa kung saan. Narinig niya ang pagkatok sa labas. Naghalo ang pagod at pagkahilo sa kanyang sistema na hindi niya na pinagkabaalahan pang alamin kung sino man iyon.Kinabukasan, iyon na naman ang katok sa kanyang pintuan. Naririnding bumangon siy
CHAPTER 11 Kinuha ni Castiel sa backseat ng kanyang sasakyan ang mga pinamiling pasalubong galing Maynila. Ilang sandali niyang pinakatitigan ang ancestral home, partikular na ang veranda na siyang kwarto nila ng asawa. Kapagkuwan, hiniwalay niya ang paper bag na para rito at kay Kismo. Sa pananatili ng bata sa kanila, marami siyang natuklasan sa babaeng nagpapanggap na asawa niya. Mabunganga lang at talagang palaban pero mabait sa bata. Kung ituring nito si Kismo ay parang sariling anak.Ah, that kid! Kismo brought different joy to him these past few days. Pumunta siya sa Maynila para asikasuhin ang ibang negosyo ng kanyang pamilya at para na rin makapag-isip sa dapat gawin. Hindi siya makapag-isip ng tamas a tuwing nakikita ang mukha ni Joana.Naghahalo ang inis at pagkagusto niya para rito. Hindi niya alam kung papakinggan niya ba ang bahagi ng kanyang sistema na nagsusumigaw na hayaan na lang ang babae o paibabawin ang pagkamuhi niy
CHAPTER 12 “Shot! Shot! Shot!” Itinaas ni Joana ang shot glass bago sumigaw at ini-straight iyon. Malakas siyang tumawa at itinuro ang babaeng kalaban sa inimun. “Wala ka pala eh.” Sigawan ulit ang mga taong nakapaligid sa kanila nang bumagsak mestisa. Lagapak ang mukha sa mesa at gulo-gulo ang buhok. Nakailan na siyang shot at mahilo-hilo na rin siya. Ngunit tuloy pa rin ang ligaya niya nang gabing iyon. Umatungal siya ng iyak kanina, ngayon ay magpapakalasing siya hanggang sa mawalan ng ulirat. “Sino pa ang lalaban? Wala na? Mahina!” Umisang inom pa siya sa shot glass at nagtaas ng gitnang daliri sa lahat kasabay ng pagpapatugtog ng DJ ng nakakaindak na musika. Nagsigawan ang mga parokyano ng bar at binaha ng tao ang dance floor ng lugar. Iginiling niya ang baywang ay nakipagsabayang sumayaw sa mga kaibigan. “Lasing ka na!” pasigaw na wika ni Ejay malapit sa kanyang tainga. “H
CHAPTER 13ESPEGEE!!! Joana found herself writhing in pleasure as Castiel keeps lapping and licking her p-ssy. Her head was placed against her pillow and her back was arching from time to time. Ang pagsiil ng h alik sa kanya ni Castiel kanina ay nagpalunod sa kanya. Nang buhatin siya nito papasok sa kanyang inuokupang suite ay tuluyan na siyang nawala sa katinuan. Hindi na niya inisip na galit nga pala siya rito dahil sa pambubugbog nito kay Ejay. Na iniiwasan niya nga pala ito dahil may kasalanan sila ni Jonelyn. Higit sa lahat, iniiwasan niya nga pala ito dahil asawa ito ng kanyang kakambal na kahit mahal niya ay hindi siya manunulot. Pero sadyang marupok siya at kinain ang mga panenermon sa sarili! Nagpakatanga siya kay Revamonte at hinayaan itong may mangyari na naman muli sa kanila. “Cast,” she moaned when he flicks his tongue inside her, sending a tingling sensation in every piece of her system. “Cast oh…”
CHAPTER 14 Dalawang araw din siyang nanatili sa Casa Amara bago siya nagkaroon ng lakas ng loob na puntahan si Jonelyn at kausapin ito tungkol kay Kismo. Pagkagaling sa Maynila ay gulong-gulo siya kaya minabuti niya na magliwaliw sa sikat na bakasyunan sa lugar. Inis siya sa sarili at nakokonsensya sa nangyari sa pagitan nila ni Castiel. Kahit pagbali-baliktarin man ang mundo, hindi sa kanya kasal ang lalaki. S umiping na siya rito habang nagpapanggap siyang Jonelyn, at inulit niya pa iyon kahit bumalik na ang kakambal niya. And that made the situation more complicated. Nang ipinarada niya ang sasakyan sa harap ng bahay ni Luis, walang Kismo na sumalubong sa kanya. Mag-aalas dose na kaya dapat ay nakauwi na ito mula sa eskwela. Bumusina siya ng dalawang beses sa pag-aakalang hindi lang nito narinig ang kanyang pagdating. Nang wala pa rin, ay kinuha niya na ang ilang paper bag na may lamang pagkain at bumaba ng sasakyan.