HUMALUKIPKIP ako nang makita siya na nakahilig sa SUV nito. Alam ko na agad na sa kanya ako sasakay."Where are you going?" tanong ko sa kay Lyka dahil humiwalay na sa akin."She'll join the executives on the other car. Let's go."Napabaling ako kay Dustin na hindi ko namalayang nakalapit na pala sa akin.Dumapados ang palad niya sa aking likod para igaya ako sa sasakyan. Napilitan akong sumunod sa kanya.I was busy putting on my seatbelt when he talked.“You are VVIP, so expect that you have a different treatment with them.”Ngumuso ako habang umaayos ng upo. Lilingon sana ako sa kanya kaso napausog ako sa upuan dahil sobrang lapit ng mukha niya sa akin.Halos maduling ako sa pagtingin sa mga mata niya. I could even smell his mint breath. My heart is pounding. Halos hindi ako makahinga at tila ba muli kong nararamdaman iyon hinahalukay ang tiyan ko sa kaba.“That means only VVIP can ride in my car.”I heard a clicking sound.Umawang ang labi ko sa sinabi niya. Nahuli ko pa ang pagb
I found myself entering his living area. Wala ito sa plano ko pero nandito ako ngayon.“Feel at home. I’ll prepare food for us. You can roam around or join me in the kitchen,” he said while folding his long sleeves up to his elbow.Nagtagal ang mga mata ko sa palapulsuhan nito at sa kamao. It didn’t change. For me, he is still manly enough to make me feel attracted.I can’t deny it. I looked away. Gusto kong kagalitan ang sarili. Hindi naman ako nandito para sa ibang bagay. Isa pa, nasa tamang daan na ako o tamang landas. Hindi na para gawing kumplikado ang lahat.“I’ll stay here,” maos kong sabi at nilapag ang bag sa sofa nito.He already has a furniture. Kaunti nga lang. Isa pa, may ibang gamit man siya pero bumili pa siya ulit tulad nitong sofa.It suits well naman for me at ang color ng penthouse niya is black and white with gray accent.Iyong sofa is black naman and the design is okay for me. Para siyang nagsasayang ng pera.Well… anyway, it’s not mg problem. Pera niya ‘yon.Humil
HINDI ako pinatulog ng mga pangyayari kanina. For me, it was overwhelming.Nalulunod ang puso ko at naguguluhan. I don’t want to dwell on that thought that much pero hindi ko mapigilan.I am in doubt about his motives. I am in doubt about what he said and his feelings. If I will think this deeply, there’s a sign already. I just chose to ignore it because I thought that was right.Huminga ako ng malalim at tumagilid. Alas dose na pero hindi pa rin ako makatulog sa kakaisip.I have work tomorrow, and by this time dapat tulog na ako. Kinakabahan ako na baka bukas ay makita ko siya ulit. Hindi ko alam kung paano pa ako kikilos lalo pag nariyan siya lalo na sa mga narinig ko.I want to believe that he’s confused. Nahihirapan akong maniwala na mahal niya ako habang sila ng kapatid ko. But then, I remembered the pictures he showed me before. Ako lahat ‘yon.Sa buong pagsasama nila ng kapatid ko, minahal niya ba talaga ito? Siguro oo, natutunan niya. Pero tulad ng sinabi niya kanina. Hindi s
DUSTIN was wearing a black suit, and he looked dashingly handsome. Ang linis at ang bango niya tignan. I looked away when he towered to me. I could smell the perfume he used before. Paborito kong pabango niya iyon. I swallowed hard. Isa-isa nang nagpasukan sa memories ko ang mga nangayari noon. "It's you again..." I whispered. Of course, I would see him in social gatherings like these. Kilala siya ng lahat. We got a lot of common friends. "Yeah. Francine's dad is my friend. No date?" Tumaas ang kilay ko at saglit lang siyang sinulyapan. Mas lalong tumitibay ang hinala nila kay Dustin. Should I be frank at him? Ayoko talaga na ma-link sa kanya. "I have. Nasa loob na," I lied. Hindi ko siya matignan sa mga mata. "Sino?" I cleared my throat. Napa-isip pa ako kung sino 'yong ka-date ko kaso wala akong maisip. Hindi naman si Linux kasi iniwan nga ako. "Cassiedy Blaire." Napatingin ako sa likuran ni Dustin. Namilog ang mga mata ko nang makita iyong co-model ko noon na si Gerico.
He lifted me. I was so drunk to complain. Maski nga idilat ang mga mata ay hirap na ako.I groaned when I couldn’t feel the ground anymore. Napasubsob ako sa dibdib niya."Hey! Where will you take her, huh?"It's Linux.“I’ll take her home so back off,” matigas na sabi ni Dustin. Hindi ko na narinig na nagsalita si Linux. Hindi ko na rin masundan ang mga pangyayari basta ang alam ko lang ay nakakapit ang braso ko sa leeg niya at nakasubsob ako sa dibdib niya.Damn it! He smells so fuckin' good!"Fuck!" He groaned.Mas sumiksik kasi ako sa dibdib niya para maamoy iyong panlalaking pabango niya na paborito ko."Don't fuckin' move. You're making this hard for me," He whispered.I found myself in his passenger seat. Medyo doon lang ako nagkaroon ng energy at nagkawisyo kaya nakapagsalita na.“I… can go home…” hirap kong sabi at sinubukang idilat ang mga mata kaya nakita ko itong nag-aayos ng seatbelt."In your condition? I bet you can't," anito.Ipinikit ko ang mga mata. Sa totoo lang kay
NATAHIMIK ako. Walang nagsalita sa amin ng ilang minuto. Para bang nagpapakiramdaman kaming dalawa hanggang sa naisipan kong magtanong sa kanya."Are you sure na hindi mo ko nakikita bilang kapatid ko? You love her during that time, kahit magpanggap ako. Ang minahal mo pa rin siya, hindi ako.""Sabi ko sa 'yo na alam ko lahat. Kaya alam kong ikaw ang kasama ko noon. To tell you honestly... I had a gap with my dad and mom. I am mad at my dad for cheating my mom at galit din ako kay mommy dahil sunod-sunuran siya kay daddy kahit nasasaktan na siya. Kaya nang nalaman ko ang plano niyo at gagawin pa niya akong tanga, nagalit ako. I decided to pretend too and have my own plan to make him mad too. Until now, we're not in good terms because of what happened. I don't want to have a surgery before dahil gusto kong ma-frustrate sila, but then... when I started to love you... gusto ko nang tuluyang makakita at aamin ako sa 'yo na mahal kita."I bit my lower lip. Hindi maawat ang dibdib ko sa kal
UMILING ako sa tanong niya.He didn’t say anything, but I witnessed that he looked relieved with my answer.I pouted. Hinila ko ang upuan at tumabi sa kanya.“May girlfriend na siya. Of course, hindi siya dito. He can visit though because we’re friends.”He snorted.Umalis ako sa tabi niya at kinuha ang yogurt sa ref. I sat beside him.“Is that what you’re going to eat for lunch?”Tumango ako at binuksan ang lid. Hindi na siya nagsalita at sumandok na nang pagkain. I opened the lid of my yogurt. Hindi pa ko nakakasimula ay hinawakan na iyon ni Dustin.“You won’t survive the whole day with this. Ito ang kainin mo para tumaba ka kahit kaunti,” sabi niya at iyong plato niya ay ibinigay niya sa akin.Mabilis akong umiling at inurong iyon sa akin.“Hindi ako p’wede nito,” reklamo ko sa kanya at napasimangot dahil kinain nito amg yogurt ko.“We’re not that strict when it comes to our model’s weight. Basta tama ang BMI that’s fine. You don’t have to starve yourself to death so that you can h
TUMAYO ako at ganoon na rin siya. "I think you should see her," he said and composed himself. "Mabilis kong pinahid ang luha sa aking pisngi at naglakad palabas sa kusina pero natigil din at nilingon ko si Dustin na nakatanaw sa akin. He looked at me warily. I took a deep breath. "Come with me. I'll let you meet her..." maos kong sabi. Unti-unting namumuo ang bikig sa aking lalamunan at mas dumoble ang kaba ko dahil sa desisyon na ngayon ko lang din pinag-isipan ng mabuti at ngayon ko na rin gagawin. I witnessed how his reaction changed. His eyes glowed and lifted a smile. Dustin looked excited. Umiwas ako ng tingin. I never expected that he would react like this. Para akong nasa ulap. Nalulunod ang puso ko sa halo-halong emosyon. Tumango siya habang pinasadahan ng daliri ang buhok. Tinalikuran ko siya. Mabilis kasing bumalik ang pamumuo ng luha sa aking mga mata. Hindi pa rin natitigil ang iyak ni Cassiopeia. Naririnig ko na maging ang pag-be-baby talk ni Ate Rhea sa kanya.