BREE’S POVThree days later When I was younger, isa din naman ako sa mga babaeng nangarap ng magarbong kasal. Having been in a relationship with Aidan for a year—at siya lang din naman kasi ang nag-iisa kong naging nobyo—I started fantasizing about our wedding. Ayun nga lang, ako pa nga ang naging kabit sa relasyon nila ni Ava. Napailing na lang ako habang nilalagyan ng blush ang aking pisngi. Hindi ko na siya dapat iniisip. Ikakasal na ko ngayong araw at wala nang makakapigil pa dito. Gusto ko sana ng all white wedding. Para maliwanag. Para magaan. Para malinis. Gusto ko pa nga ay ‘yung sa gubat gaganapin at makakapagpanggap ang lahat na parang mga diwata. Magkakaroon ng mga lamps at mahahabang lamesa. Gusto ko ‘yung rustic feeling ang theme. At

BREE’S POV   Unang beses kong makapunta sa Palace Midas noong kinasal ako dito. Aside from the fact na nasa Krystal City ito, wala naman kasi akong gagawin sa hotel. It’s not like I had a lot of time when I was in college to on a lot of parties as I was focused with my studies.   Isa sa mga bilang na pag-uusap namin ni Heath ay kung saan ko siya pwedeng tawagan at puntuhan tuwing may emergency kaya alam ko kung nasaan ang opisina niya. Nasa thirtieth floor ito ng hotel.   Nasa likod at kasunod kong maglakad si Rainer na hindi manlang umiimik. Hinarang ako ng babae sa reception area. “Good afternoon, do you have an appointment with someone?” magalang ang pagngiti nito at perpekto ang pagkakapusod ng buhok.   “I need to see Heath Carnell.”  

HEATH’S POV Akalain mo nga namang sa ganitong babae pala ako maikakasal? Nakatingala ako sa stage at sumabay sa masagabong palakpakan ng mga taong nakikinig sa pinagsasabi ng asaka kong si Brianna. Hindi ko naman maiwasan ang hindi mapangiti. To be honest, I thought that she would be someone who is a good-for-nothing spoiled brat. Mataas ang posisyon ng tatay at kasangkot sa madaming negosyo. Mayaman ang pamilya nila. Hindi naman siguro masama na in-assume ko ‘yung worst. Nag-ikot-ikot na ko bago pamandin makababa ng stage si Brianna. Naka-disguise ako ngayon pero wala pa kong intensyon na magpakita sa kaniya. Busy ang araw ko dapat sa opisina, pero ewan ko ba, paggising ko kaninang umaga naintriga ako dito sa event na nabanggit niya kagabi. 

BREE’S POV “Hibang ka ba?” ang tangi kong nasagot kay Heath.  Umatras siya at nanlisik ang mga mata sa’kin. “Kakasabi ko lang na kailangan natin mag-effort para gumana ‘to, tapos ‘yan ang sasabihin mo sa’kin?” Kinuha ko na ang pagkakataon at tumayo na ko. Sinandal ko ang aking sarili sa lababo dahil parang hinugot niya lahat ng hangin ng sistema ko. “Ang random mo naman kasi!” sabi ko sa kaniya. “Bigla-biglaan kang nagiging romantiko. Hello? Eh hindi nga tayo nagpapansinan simula nung kinasal tayo.” Sa pagkakasabi ko no’n, ako ay napasinghap. “Oh my goodness,” paghawi ko sa buhok ko. “Ano

BREE’S POV Dalawang araw na ang nakakalipas nang umalis si Heath. Kung tahimik ang bahay namin noon, parang sementeryo na ito ngayon sa katahimikan. Hindi ko din maintindihan. Gusto ko na wala si Heath sa bahay pero ako naman ‘tong hindi mapakali na alam kong kami lang ni Rainer ang tao do’n. Ang naging ending ko tuloy, masyado na kong nananatili dito sa Nifty Canteen. Ang mga bagay na ang manager ko ang gumagawa, ay ako na ang nag-aasikaso. Maaga ko nang pinapauwi ang mga trabahador ko at ako na din ang nagsasara ng restaurant. Maga-alas dose na ng gabi at hinatak ko na ang roll-up pababa. Kahit na nasa paligid kami ng unibersidad, wala na ding tao sa labas ng ganitong oras.