Pagpasok pa lang sa opisina ay mukha agad ni Gee ang nabungaran ko. Para pa ngang inaabangan talaga niya ang pagdating ko. Hindi lang pala siya kundi pati na rin ang iba. Pinagtitinginan agad nila akong lahat. Kulang na lang ay lapitan ako at usisain kung ano’ng nangyari. Pero siyempre, naiilang sila sa akin kaya hanggang tingin na lang sila. Si Gee lang ang may lakas ng loob na magtanong sa akin.
“Hoy, babae. Saan ka galing, huh? Alam mo bang hinintay kita?” nakataas ang kilay na pagsugod niya sa akin sa table ko. Ang taklesa talaga ni Gee. He did not know how to lower his voice. Napakaingay.Napakunot ang noo ko. Oo nga pala. Sabay dapat kaming magla-lunch kanina. How could I forget that? Napahampas ako sa noo at humarap sa kanya. “I’m sorry, Gee, hindi kita na-inform agad. A-alam mo namang ipinatawag ako, ‘di ba?”“Eh, bakit ngayon ka lang? Huwag mong sabihin na isang oras talaga kayong nag-usap? Ang tagal naman n’on. At ano ito[Charmane POV]Hindi ko na naabutang gising ang anak ko dahil mag-aalas-nuwebe na ng gabi. Sobrang traffic dahil rush hour. Kaya pumunta na lang ako sa kuwarto ni Sam at humiga sa tabi niya. I kissed his tiny little cheeks and forehead. Masuyo ko rin siyang niyakap.I really miss you, baby.“Mommy…” Naalimpungatan siya sa ginawa kong pagyakap sa kanya.Ngumiti ako. My stress because of work and the traffic was gone. “Sshh… Close your eyes again, baby. Sleep tight. I love you…” bulong ko. Masuyong hinaplos-haplos ko ang ulo niya and then I sang him a lullaby para mahimbing uli sa pagtulog.I sighed.Anak, nakita ko uli siya—si Daddy mo. Pero hindi niya alam ang tungkol sa ‘yo. Hindi na kasi kami nagkita uli noon. Pero ngayon, when I saw him again, hindi ko alam kung paano kita ipapakilala sa kanya. Kung paano ninyo malalaman ang tungkol sa isa’
harmane POV]Everyone kept an eye on me. Pero gaya ng dati, hindi ko na lang pinansin. Hindi ako dumeretso sa mesa ko na ipinagtaka ng iba, lalo na ni Gee. I walked directly to Ma’am Celly’s office. I just wanted to clarify things, kahit hindi malabo na totoo nga na magiging secretary niya ako.Kumatok ako nang tatlong beses bago pumasok.“Good morning, Ma’am,” I greeted her first.“Good morning. Take your seat, Miss Cordova.” Pinaupo muna ako ni Ma’am Celly, saka siya nagsalita uli. “I think you already know it. I mean, about the—”“Yes, Ma’am,” sagot ko, sabay tango.“Our new owner requested that you will be his temporary secretary,” seryosong sabi niya. “Ewan ko ba kung bakit sa dinami-rami ng trabahante dito, ikaw pa ang napili niyang ipalit sa secretary niya. ‘Sabagay, magaling ka namang magtrabaho kaya… pumayag ako. I know your skills when it comes to work. Sa totoo lang, mahirap ka ngang pakawa
Nagulat ako sa impit na tili at pagkalabit sa akin ng kaibigan ko. “U-uhm, sshh… Huwag ka namang tumili, Gee. Nakakahiya ka talaga,” sabi ko sa mahinang tono.“Ahh— S-sorry, Sir,” hinging paumanhin niya sa katabi ko.Bahagya lang siyang tumango kay Gee. Then he focused his stare at the closed elevator.“Charmane Cordova! Bruha ka, ang dami kong hindi alam. Humanda ka mamaya sa ‘kin pag-uwi, aabangan talaga kita. Ang daya-daya mo talaga,” bulong pa ni Gee sa akin.“W-wala akong kinalaman sa pinagsasabi mo diyan,” bulong ko rin.“Painosente ka pa diyan. Hmp! Inis ako sa ‘yo. Don’t talk to me.” Nagtampo talaga ang baklang ‘to at inirapan pa ako.Sasagot pa sana ako pero bumukas na ang elevator. So, I needed to cut our conversation. Sinulyapan ko si Gee. “Talk to you later…” I whispered, then I followed Mr. Hernandez.He immediately got inside his car without staring at my direction. Nag-alangan naman akong
We immediately left when I came back from the restroom. Hindi na siya muling nagtanong about what he asked me a while ago, thank God. Hindi na rin kami nagkibuan habang nasa loob ng kotse pabalik ng kompanya.Pagdating sa kompanya ay muli kong pinagtuunan ang mga dapat ko pang malaman. I needed to review all the rules as his temporary secretary.Naku naman! Ang dami kong dapat pag-aralan. Sumasakit na ang ulo ko. Bakit pa kasi ako ang dapat maghirap dito? Sa dinami-rami naman ng iba diyan na mas magaling at matagal kaysa sa akin! Kontento na ako sa posisyon ko sa accounting department. Lahat ng trabaho doon ay alam at gamay ko na, hindi tulad nito na kailangan ko pang mag-adjust for my daily routine.Because I was busy ay hindi ko na namalayan kung anong oras na. Tutok na tutok talaga ako sa ginagawa.“Hep!” Napaangat agad ako ng tingin sa nanggulat sa akin. “Baka yumaman ka bigla niyan!”Napamura ako dahil hin
Lalabas na sana ako ng opisina niya because being with him in his office made me feel uncomfortable. Most especially the way he glanced at me. It was always giving me damn feelings.Daig ko pa ang tumakbo nang walang tigil sa kahabaan ng EDSA. Kung puwede lang dukutin ko ‘yang mga mata niya, noong isang araw ko pa sana ginawa.“E-excuse me, Sir,” paalam ko na sa kanya, sabay talikod.“Wait, Miss Cordova,” mariing pigil niya na ikinahinto ko sa paglabas.“May ipag-uutos pa ba kayo?” Lumingon uli ako but I was not glancing at his eyes.“Nothing. Huwag ka munang umalis. Come here and join me with this coffee,” sabi niya, nakatingin pa rin nang deretso sa akin.Ayoko nga. Tanghaling tapat, ang init ng panahon, idagdag pa ang init ng titig niya.“B-but, Sir, may gagawin pa kasi ako at tatapusing trabaho. I-I just can’t join you,” dahilan ko kahit ang totoo, wala naman talaga akong importanteng ginagawa. Nagp
[Brad POV]“Hey, dude, are you with me?” Napalingon ako kay Albert. “I’m talking to you, pero hindi ka nakiking, where’s your mind floating right now?”“Yes. What is it again?” I asked because he was right, I was not paying attention.“Oh. I think someone is bothering you,” sabi niya habang umiiling at ngumisi pa.“Just don’t mind my silence. Anyway, what are you doing here? May kailangan ka ba?” I said while getting my paperwork on the table.“See, hindi ka nakikinig. Ano ba kasi ang iniisip mo?”“Wala.” Nagtaas ako ng tingin sa kanya.“Okay. Kung wala, then let me guess who is bothering you at this point.” Inilagay pa niya ang hintuturo sa gilid ng mga labi at nag-isip.“Guess who? Kung ano-ano’ng pinag-iisip mo diyan.” Ibinalik ko uli ang atensiyon sa ginagawa.“I think alam ko na. Is it her?”Kumunot ang noo ko at tumingin uli sa kanya. “Her? who?” ta
[Charmane POV]“Miss Cordova.”Nagulat ako nang may tumawag sa akin. Bigla na lang nagising ang kaninang inaantok kong diwa. Humarap ako at alertong sumagot. “Y-yes, Sir?”“Have you finished the papers na kailangan ko ngayon sa meeting?” tanong niya sa seryosong boses.“Yes, Sir. Natapos ko na po.” Tumayo ako at ibibigay na sana iyon sa kanya. Pero bigla siyang tumalikod. “Sir, wait… Heto na ‘yong—”“Bring that to my office now. And please with a cup of coffee.” Iniaabot na nga, hindi man lang kinuha. Nanadya ‘to, ah!Ugh! He’s really annoying! Putragis na lalaki ito.About the kiss yesterday, I swear it will not happen again. Wala ‘yong malisya. Just act normal, Charmane, bulong ko pa sa sarili habang nanggigigil sa pagtitimpla ng kape.I calmed myself for awhile before entering his office. “Here’s your coffee and the documents that you needed, Sir.” Nang mailapag ko ang kape at m
[Charmane POV]Dahil sa pagmumuni-muni ko, hindi ko napansing nakarating na pala ako sa tapat ng eleganteng subdivision. Binasa ko ang malaking pangalan ng subdivision.Castillo De Amore. Wow, it’s a Spanish phrase, huh. Nice one.Sa nakikita ko sa labas pa lang ng subdivision ay pangmayaman na talaga ang lugar. Napakaganda, to think na nasa labas pa lang ako. Paano pa kung nasa loob na ako? Hula ko ay puro mansion ang mga bahay doon.Dahil exclusive nga ang lugar, siyempre mahigpit ang kanilang seguridad. Ang daming security team na nagkalat sa labas at loob ng gate. Usually naman sa ibang subdivision ay dalawa o tatlo lang ang mga guard sa entrance.“Good evening, Ma’am. Saan po kayo?” the guard asked me.“Ferrer residence,” sagot ko.May kinuha siyang logbook sa guardhouse, saka bumalik. “Puwede ho bang makuha ang pangalan ninyo at ID, Ma’am?” magalang niyang tanong.“Charmane Cordova.” Hab