Malalim pa rin ang iniisip ni Quincy nang tumawag ang secretary niya sa internal phone line. Sinabi sa kaniya ng secretary niya na isang babaeng nagngangalang Yvonne Leif ang narito para makita siya.Kumunot ang noo niya. Yvonne Leif?Matapos mag-isip nang ilang sandali, naalala na rin niya. Si Yvonne Leif ba ang kasamang babae ni Dayton?Bakit siya hinahanap nito?Kung hindi ito namatay, ibig sabihin ay si Dayton Night…Lumukso ang puso ni Quincy. Sinabi niya sa secretary niya na papasukin kaagad si Yvonne.Nang dumating si Yvonne sa opisina niya, nakatitig lang si Quincy sa kaniya. Mayroon itong anino. Hindi ito multo o espiritu…Maayos ang kondisyon ni Yvonne mula ulo hanggang paa. Wala rin itong injury.Nagawa ba nitong iwasan ang pagpapasabog sa isla?Nakasuot si Yvonne ng isang pares ng sunglasses at mayroong hawak na kahon. Mayroon nakasabit na handbag sa kaniyang kamay. Matapos ang maikling sandali, tumayo siya sa harapan ng office desk ni Quincy.Saka niya hinubad an
“Nakumpleto ko na lahat ng huli niyang mga hiling. Iyon lang.” Sinulyapan sa huling pagkakataon ni Yvonne si Quincy na balot pa rin ng gulat. Saka siya umalis sa opisina.Walang sinabi si Quincy para panatilihin si Yvonne. Tinitigan niya lang ang kahon ng abo.Matagal niyang tinitigan ang kahon ng abo. Tinanong siya ni Terry, “Miss, naniniwala ba kayo na abo ito ni Dayton Night?”Lumingon siya kay Terry. Ang totoo, hindi talaga siya naniniwala.“Bakit hindi niyo muna tingnan ang mga assets na nilipat niya sa inyo para makita kung totoo iyon?” Mungkahi ni Terry.“Tulungan mo akong asikasuhin ito.” Inabot niya ang makapal na pile ng dokumento kay Terry upang ma-verify niya ito.“Aalis na ako ngayon.” Kaagad na umalis si Terry sa opisina.Tinitigan ni Quincy ang kahon ng abo at mahinang bumulong, “Dayton Night, anong sinusubukan mong gawin ngayon?”Nagulat siya nang sabihin ni Terry sa kaniya na talagang nilipat ni Dayton ang lahat ng assets at finances nito sa kaniya matapos ma-v
“Sobrang nakakahiya at nakapandidiri.”Ang dapat sana’y romantikong kasalan ay naging isang delubyo.Kasabay ng bulung-bulungan ng lahat, itinaas ni Sharon ang kaniyang ulo upang tumingin sa malaking screen kung saan ipinapakita ang ilang litrato.Siya ang bidang babae sa litrato, at ang lalaking kasama niya sa kama ay hindi ang kaniyang papakasalan na si Howard Zachary!Sa sandaling iyon, nabigla si Sharon. “Ano ang nangyayari? Bakit mayroong ganyang litrato?”Dahil sa paraan ng pagkakuha ng litrato kasama ang lalaki sa kama, nakikita ang lahat ng anggulo ng kaniyang mukha samantalang likod at gilid lang ang makikita sa lalaki.Sigurado siyang hindi niya kilala kung sino man ang lalaking iyon!Hindi niya namalayang napatingin siya kay Howard. Tinitigan siya ni Howard. Dagdag pa rito, dumilim ang mukha nito at nagsimulang mapuno ng galit ang mga mata.“Ikaw na babae ka, paano mo nagawang lokohin ako!”Hindi na nito hinintay ang kaniyang sagot, binigyan siya ni Howard ng isang ma
Lumipas ang limang taon.Kakaanunsyo pa lamang ng airport terminal ang pagdating ng eroplano. Hindi nagtagal, isang grupo ng mga pasahero ang lumabas mula sa security checkpoint."Mummy, mainit. Gusto ko ng ice cream." Narinig ang inosenteng tinig ng isang bata habang hawak-hawak ni Sebastian Jeans ang kamay ng kaniyang ina. Pakurap-kurap ang kaniyang bahagyang basang mga mata.Tiningnan ni Sharon ang kaniyang anak. Bumigay siya sa nakakaawang ekspresyon nito kahit alam niyang hindi ito totoo."Isa lamang ang pwede mong bilhin." Kumuha siya ng perang papel sa kaniyang pitaka at sinabi sa bata, "Bumalik ka pagkatapos mong bumili. Hihintayin kita rito." Hila-hila ni Sharon ang bagahe."Roger! My honorable mother" Binigyan ni Sebastian ng halik sa hangin ang kaniyang ina bago magsimulang tumakbo habang hawak-hawak nang mahigpit ang pera sa kaniyang kamay.Hindi na siya nasabihan ni Sharon na hindi niya kailangan magmadali. Sa sandaling iyon, tumunog ang kaniyang telepono."Hello? R
Madilim ang ekspresyon ni Simon Zachary. "Huwag ka nang mag-abala. Bilang magulang dapat palagi mong binabantayan ang anak mo.""Tama iyon, ang mga damit na isinusuot ni President Zachary ay custom-made, sa tingin mo kaya mong bayaran iyon?" ang assistant ng lalaki na si Franky Zimmer ay nakatayo sa likod nito habang mahina siyang pinagagalitan. Siya kanina ang sumigaw sa kaniyang anak.Tiningnan niya nang masama si Sharon. "Wala siyang takot! wala pang nakalalapit na babae kay President Zachary kahit kailan!""Hindi ba't pantalon lang naman iyon? kaya kong bayaran iyon!" Nagsalita si Sebastian na hawak-hawak ng kaniyang ina. Hindi niya kayang hayaan na lamang na makita ang kaniyang ina na tiisin ang kahihiyan ngayong siya naman ang dahilan ng problema.Tiningnan ni Simon ang batang lalaki. Kumunot ang kaniyang noo dahil pamilyar sa kaniya ang bata.Umismid si Franky. "Sige bata ka, paano mo babayaran ito?"Kinuha ni Sebastian ang kaniyang piggy bank na nasa kaniyang dilaw na bag
"Ikaw bata ka, hindi nga kilala ng mom mo ang dad mo. Tigilan mo na ang pag-iisip sa tatay mo. Hindi naman na masiyadong masama kasi may ninang ka, diba?" Tinapi niya ang ulo ng maliit na bata. "Ayaw mo ba talaga sa akin?""I don't care. Sinabi na ni Mummy na isasama niya ako hanapin ang tatay ko habang nagbabakasyon kami!" Nakasimangot pa rin ang bata.Habang tinitingnan niya ang mataba at cute na ekspresyon nito, hindi mapigilan ni Riley na halikan ang mukha nito. "Napakalambot naman ata ng muscles mo sa mukha?"Namutla naman si Sebastian. "Mommy.. she.. she molested me!"Pinalaki mag-isa ni Sharon ang kaniyang anak kaya bihira itong mahawakan ng ibang tao. Kaya palaging nakaasa sa kaniya ang anak at dumidistansya palagisa iba."Isang halik lang at pangmomolestya agad?" Tumawa si Riley.Tumawa rin si Sharon bago niya 'iniligtas' ang kaniyang anak mula sa mga kamay ng kaniyang best friend. "Takot lang siya sa mga hindi niya kilala. Magiging okay din siya kapag nakasama ka na niy
Pumasok si Simon sa opisina ng presidente habang nakasunod sa likuran niya si Franky."President Zachary, nakuha ko na ang impormasyon tungkol sa babaeng pinapahanap niyo," sabi ni Franky.Umupo lamang si Simon. Kumunot kaunti ang kaniyang noo nang marinig ito. "Sabihin mo."Mayroong inilabas na investigation report si Franky. "Ang pangalan ng babae ay Sharon. Limang taon na ang nakalilipas, umalis siya sa Northern City at nagpunta sa M Country upang ipagpatuloy ang kaniyang pag-aaral.. Noong nakaraang taon, pinarangalan siya para sa mga international interior design. Ang nakakabigla ay... nag-apply siya rito sa kumpanya natin bilang isang designer."Sinara ni Simon ang kaniyang mga labi at hindi nagsalita. "Ibig sabihin ako na ngayon ang superior niya?"Limang taon na ang nakalilipas, umalis siya sa Northern City.Naalala niya ang gabing iyon limang taon na ang nakalilipas. Kababalik lamang niya mula sa ibang bansa at handa ng pamunuan ang pamilya Zachary. Sa hand-over ceremony,
Nang marinig ang boses ni Howard, natulala si Sharon. Napuno ng mga alaala ng kasal niya ng araw na iyon ang kaniyang isipan. Ang kalupitan at kawalang tiwala ni Howard sa kanya ay labis na nakapag dismaya kay Sharon.Naglagay si Howard ng isang tambak na dokumento sa office desk. Pagkababa ng kaniyang tingin, nakita niya ang babaeng nakaupo.Sumama nang labis ang kaniyang ekspresyon, lumiit ang itim ng kaniyang mga mata. "Ikaw.. Sharon?!" Labis siyang nagulat sa presenya niya. "Bumalik na siya?"Hindi nagsalita si Sharon. Bagkus, si Simon ang nagsalita, na nakaupo sa executive chair, at pinapanood naiintrigang pinapanood silang dalawa. "Ano ang problema? kilala niyo ang isa't-isa?""Hindi!" Parang walang pagdadalawang-isip na sagot ni Sharon.Nanatiling tahimik si Howard ng ilang sandali bago malamig na tumwa. "Oo, hindi nga namin kilala ang isa't-sa. Ang Sharon na kilala ko ay matagal ng patay."Tuluyang ng tumingala si Sharon at tiningnan siya nang masama. Nagpalitan sila ng