Chapter 1.2

She's beautiful. Maputi siya, medyo chubby ang cheeks niya na sa tingin ko ay natural na mamula-mula, may katangusan din ang ilong niya at medyo manipis ang labi niya. Kulay brown ang buhok niya na nakaladlad at mukha talaga siyang mataray. Maybe it's because of her eyes? Iba kasi siya tumitig; malalim. 

"You have two years to tell that to me." 

"Huh?"

"Wala, ang sabi ko umayos ka na ng upo dahil nandyan na si Bonsai." 

"Good morning class!" 

Lahat ng estudyante ay nagtayuan kaya naman nakigaya na lang din ako. Nang utusan kaming umupo na ay umupo na lang din ako agad at inayos ko ang pagkakaupo ko. 

"I see some familiar faces.. Anyway, let me introduce myself first before anything else. My name is Rosaline Fernandez and I'll be your General Mathematics teacher," malakas na pagpapakilala ni Ma'am Rosaline para siguro makuha ang atensyon ng mga estudyante sa may bandang likuran na may kung anu-anong ginagawa. 

Nagtaka naman ako bigla, Rosaline naman pala ang pangalan ng teacher namin pero bakit Bonsai ang tawag ni Honey sa teacher namin?

"Bakit nga pala Bonsai ang sabi mo sa 'kin kanina?" tanong ko kay Honey nang may pagtataka. 

"Ang liit lang kasi niya. Kung anong kinaliit niya gano'n naman kinalaki ng boses niya tapos puro failing grades binibigay," reklamo niya gamit ang mahinang boses.

Magsasalita pa sana ako kaso biglang tinawag ni Ma'am Rosaline si Honey. 

"O, Rodriguez estudyante na naman pala kita," nakangising sabi ni Ma'am Rosaline na tila ba iniinis si Honey.

"Nagtaka ka pa e binagsak mo nga ako," pabulong na sabi ni Honey pabalik. 

"Anong binubulong-bulong mo d'yan Rodriguez?" tanong ni Ma'am Rosaline habang nakahawak ito sa magkabila niyang bewang at tinaasan ng kilay si Honey.

"Wala ho ma'am," sagot ni Honey sabay palihim niyang tinarayan si Ma'am Rosaline. 

"Aba, mabuti naman. Dalawang beses na kitang binagsak baka hindi ka pa nadadala. Umayos-ayos ka na at baka mabagsak na naman kita," pagbabanta nito kay Honey.

What? Dalawang beses na siyang bumagsak? So, mas matanda siya sa akin? Pero hindi halata huh? Mukha lang siyang mataray pero hindi ko inasahan na bulakbol pala siya. 

Nag-umpisa nang magsalita ulit si Ma'am Rosaline. Bawat salita niya iniintindi ko talaga pero mukhang 'yong mga classmates ko hindi naman interesado sa sinasabi ni Ma'am. 

Nagbigay lang ng syllabus si Ma'am Rosaline for her subject at gano'n din ang ginawa ng dalawa pang sumunod na teacher na pumasok sa room namin. 

Ganito siguro kapag first day. Wala kaming masyadong ginawa. Tatlong beses lang naman kaming nagpakilala sa harapan. Bukod sa pagpapakilala wala nang ibang pinagawa. Nagbigay lang ng syllabus tapos umalis na rin sila agad. 

I actually didn't expect all of these, ang akala ko first day pa lang magle-lesson na, excited pa naman na akong mag-aral. 

"Halika na," pang-aaya sa akin ni Honey. Nakasukbit na ang kaniyang shoulder bag sa may kanang balikat niya at ready na siyang lumabas ng room. 

"Bakit?" tanong ko sa kaniya.

Umirap siya sa akin. 

"Of course, lalabas na tayo. Break time na kaya. Hindi ka pa ba nagugutom?"

"Nagugutom," mahinang sagot ko sa kaniya.

"O, iyon naman pala e, tara na. Hindi mo pa alam ang pasikot-sikot dito sa school baka maligaw ka lang. Halika ka na." 

Hindi na ako nagreklamo pa at sumunod na lang din ako sa kaniya. 

Sabay kaming lumabas ng room at katulad kanina ang dami na namang mga estudyante. Sabay-sabay pala ang break time ng bawat section. 

"Doon ang comfort room para rito sa fourth floor. Bawat floor may comfort rooms pero mas madalas sa first floor ako nagbabanyo kasi 'yong ibang comfort rooms mapapanghi. Gamol kasi mga tao dito e. Iyong mga nasa highest sections lang mga malilinis kaya sa first floor iyong ginagamit kong comfort room." Tinuro sa akin ni Honey ang makipot na pasilyo sa gilid. 

Akala ko budega lang iyon kanina wala naman kasing nakalagay na comfort room signage sa may labas. May nakalagay lang na for girls and for boys sa may mismong pintuan. 

Naglakad pa kami at patuloy pa rin si Honey sa pagsasalita. Tinuro niya rin sa akin kung saan 'yong mga faculty ng mga teachers, pati na rin 'yong mga buildings pinaliwanag niya sa akin 'yong mga pangalan. Baka raw kasi may mag-utos sa aking teacher tapos magbanggit ng pangalan ng building tapos hindi ko alam kaya pinaliwanag niya na rin sa'kin.

Nang makapasok na kami sa cafeteria ay mas dumami ang bilang ng mga estudyante kumpara sa bilang ng mga estudyante na nakasalubong namin kanina. 

Nang makahanap na si Honey ng available seat and table ay agad niya akong pinaupo doon. 

"Ako na lang ang o-order and don't worry it's my treat pa-welcome ko na rin sayo dito sa school. Hoy wag kang aalis dito huh? Mahirap makakuha ng bakanteng lamesa rito may mga sapak pa naman mga tao rito baka bigla ka na lang daragin." 

Tumango na lang ako sa kaniya pagkatapos ay naglakad na siya patungo sa bilihan ng mga pagkain. 

Grabe, ang daming estudyante. 'Yong iba naglalakad na palabas ng cafeteria. 'Yong iba nagtatawanan ng malakas. 'Yong iba tahimik na kumakain. 'Yong iba naman nakatayo nang kumakain. 

Napaisip tuloy ako paano kaya kung hindi ako kinausap ni Honey baka katulad din nila ako na kumakain ng nakatayo. Buti na lang talaga may kilala na agad ako kahit first day ko pa lang dito sa school. 

"Itong bicol express with rice sa akin. Ito namang giniling with rice sa 'yo. Masarap 'yan promise," paliwanag niya sa 'kin at tinaas niya pa ang kanang kamay niya na parang sinusumpa niya na masarap talaga iyon. 

Natawa naman ako dahil doon. 

"O, anong nakakatawa?" mataray niyang tanong sa akin. 

"Wala may pa-promise ka pa kasi naniniwala naman ako sayo." 

Inirapan niya lang ako. 

"O, kain na," aya niya sa akin. 

Sumubo na ako sa pagkain ko. Wow, totoo nga ang sarap! Pinagpatuloy ko na lang ang pagkain ko ng tahimik. 

Napatigil lang ako sa pagkain nang may marinig kaming sumigaw pati si Honey napatigil din at napatingin doon sa lalaking sumigaw. 

"O, putangina mo! Bakit ka ba kasi nandito? Di ba sabi ko sa 'yo huwag na huwag kang lalapit sa akin?" maangas na sigaw ng lalaki.

Nakita ko ang ginawang pagtulak ng lalaking sumigaw sa lalaking naka-jacket. 

Hindi ko masyadong makita ang mukha niya dahil may kahabaan ang bangs ng lalaking sinisigawan nung isang lalaki. 

"Hay nako! 'Yan na naman si Kenneth. Bwiset talaga 'yang isa na 'yan palagi na lang badtrip parang tanga," sabi ni Honey habang kumakain. 

"Kilala mo 'yung lalaking sumigaw?" pagtatanong ko kay Honey at agad naman siyang tumango. 

"Oo naman. Bully 'yan dito e," sagot niya sabay irap.

May naalala tuloy ako. Kenneth din kasi ang pangalan niya at katulad ng sinabi ni Honey bully din iyon pero imposibleng siya 'yong Kenneth ko noon. 

"Sinasabi ko sa 'yo, Theo. Isa pang lapit mo sa 'kin babangasan na kita." Rinig kong pagbabanta nung Kenneth sa lalaking may bangs na tinawag niyang Theo. 

At bago umalis 'yong Kenneth ay sinipa niya pa 'yung Theo kaya napangiwi ako. Sigurado akong malakas ang sipa na ginawa nung Kenneth. Grabe, ang sama naman ng ugali no'n. 

Hindi ko masyadong nakita 'yong mukha no'ng Kenneth kasi nakasuot iyon ng cap at medyo may kalayuan din kami sa kanila. 

"Nakakaawa naman 'yong lalaki," malungkot kong sabi. Totoo naman kasi, nakakaawa talaga siya. Grabe kung sipain at itulak siya nung Kenneth pero hindi man lang siya lumalaban. 

"Nako, isa pa 'yang si Theo palagi siyang ginaganyan ni Kenneth pero hindi niya palagi pinapatulan e tapang-tapangan lang naman yang si Kenneth." 

Bigla naman tuloy akong na-curious. "What do you mean na palagi?" 

"Since Junior Highschool ginaganyan niya na 'yang si Theo." 

What? Since Junior Highschool pa? Sobrang tagal na no'n. Paano niya natitiis maging gano'n? 

"Grabe," nanlulumo kong sabi.

"Grabe talaga. Wag mo na nga lang silang isipin di naman tayo magkakapera sa mga 'yan. Ang mabuti pa ubusin mo na lang 'yang pagkain mo at male-late na tayo para sa next subject natin," sermon niya sa akin kaya naman binilisan ko na lang ang pag-ubos sa pagkain ko. 

Hanggang sa makarating na kami sa classroom tila ba lutang pa rin ako dahil iniisip ko pa rin 'yong nakita ko kanina. 

Bakit kaya gano'n? Ano kayang kwento ng lalaking 'yon? For sure may reason kung bakit ang tagal na niyang sinisikmura ang pagtrato sa kaniya ng gano'n no'ng Kenneth. 

"Hoy, Meadow!" sigaw sa akin ni Honey.

"Ay, Kenneth!" 

Inirapan niya ako. 

"Tsk, hanggang ngayon iniisip mo pa rin 'yong mga 'yon? Tigilan mo na nga 'yan! Mag-focus ka na lang dito balita ko kasi magiging teacher natin si Ma'am Torres terror pa naman 'yon!" sabi ni Honey habang kinakagat nito ang kuko niya sa daliri. 

"Oo na po," sagot ko sa kaniya at nag-focus na lang ulit ako sa klase.

Grabe, first day ko pa lang bilang estudyante ang dami na agad nangyari. Una si Honey, pangalawa, si Kenneth at ang panghuling 'yong lalaking nagngangalang Theo.

Sana nga makatagal ako rito.