"Nagkulong pa ba siya sa kwarto niya?"
“Oo, tatay. Simula ng makabalik tayo, hindi na lumalabas si Crystal.” Sabi ni Blade. "Narinig kong humihikbi si Amara." Nagkunwari siyang matigas. Ngunit ang totoo, labis siyang nalungkot sa sinabi ng ibang tao. Kung hahayaan niya lang akong ipakita siya sa publiko, mabuti iyon. Ang aking anak na babae ay hindi isang gold digger. Siya ay isang goddamn Dawson!” sigaw niya, halata ang galit niya sa buong kwarto. “— at paanong ang kanyang asawa ay wala saanman? Wala ba siyang planong bisitahin ang asawa niya?" "Posibleng nasa manor pa siya, ama." Pagbaba ni Crystal ng hagdan na may dalang maleta, napatigil silang dalawa sa kanilang pag-uusap. Tumayo si Blade at nag-alok na tulungan siya sa pagdadala nito. “Amara? Bakit ang dami mong dalang gamit? Saan mo balak pumunta?" Mr. Dawson inquired, ang kanyang mga mata ay nanlaki sa pagtataka"Nagkulong pa ba siya sa kwarto niya?" “Oo, tatay. Simula ng makabalik tayo, hindi na lumalabas si Crystal.” Sabi ni Blade. "Narinig kong humihikbi si Amara." Nagkunwari siyang matigas. Ngunit ang totoo, labis siyang nalungkot sa sinabi ng ibang tao. Kung hahayaan niya lang akong ipakita siya sa publiko, mabuti iyon. Ang aking anak na babae ay hindi isang gold digger. Siya ay isang goddamn Dawson!” sigaw niya, halata ang galit niya sa buong kwarto. “— at paanong ang kanyang asawa ay wala saanman? Wala ba siyang planong bisitahin ang asawa niya?" "Posibleng nasa manor pa siya, ama." Pagbaba ni Crystal ng hagdan na may dalang maleta, napatigil silang dalawa sa kanilang pag-uusap. Tumayo si Blade at nag-alok na tulungan siya sa pagdadala nito. “Amara? Bakit ang dami mong dalang gamit? Saan mo balak pumunta?" Mr. Dawson inquired, ang kanyang mga mata ay nanlaki sa pagtataka
“Tara na.” "Sigurado ka bang aalis ka sa Denmark?" “Oo. Parang panaginip lang nang makarating ako dito. I was once so happy at hinding-hindi ko pagsisisihan ang pagpunta ko sa lugar na ito. I will forever treasure the feelings I had here in Denmark. Marami akong natutunan, at ngayon ay handa na akong bumitaw at tanggapin ang pananampalatayang mayroon ako.” _______________________ 6 na taon na ang lumipas... "Mommy, kailan ko po makikita si daddy?" "Darating siya at hahanapin ka pagdating ng tamang panahon, Crystal." “Kanina ko pa tinitingnan itong litratong kuha mo sa South Korea. Mukhang masaya ka sa tatay ko. Pero, wala siya sa amin ngayon. Sana mahanap niya kami agad. Hindi na ako makapaghintay na makita siya.” Isang mapait na ngiti ang gumuhit sa aking mga labi nang marinig
"Okay, eto na ang bola mo anak." Agad akong tumayo pagkatapos kunin ang bola. Sa kabutihang palad, at sa murang edad, alam ng aking anak na babae ang aking kalagayan. Kaya hindi niya ako binitawan, lalo na kapag naglalakad ako. Alam niyang hindi ganoon kabuti ang accuracy ko dahil sa sakit ko kaya naman ay nakahanda siyang protektahan ako. “Bumalik na tayo.”“Thank you, mommy...” mahinang sabi ng anak ko kaya tumugon ako habang tinatapik ang ulo niya.Maglalakad na sana kami pabalik nang may nakita akong pamilyar na pigura, napabuka ang labi ko sa gulat. Halos manigas ang buong katawan ko na parang estatwa sa lamig ng pisngi ko. “Crystal…” Narinig ko ulit ang mga salitang iyon sa bibig niya, narinig ko na naman ang boses niya. Lumapit siya sa amin at naglakad papalapit sa pwesto namin. Hindi ko alam kung bakit medyo napaatras ako. Nakita ko sa gilid ng mat
“Hey, are you up for a job?”“Anong klase ng trabaho naman yang inaalok mo?”“Like you're going to work for me, but not literally working. It's just that you will do something for me.”“Anong kailangan kong gawin?”“Marry me.”________________________[Crystal]Hindi ako makapaniwala na sa dami ng mga pinagdaanan ko ay nakarating talaga ako dito. Matagal ko nang hiling ang makatapak sa lugar na 'to at ang makalayo sa buhay na matagal ko nang gustong lisanin.Pati na ang pamilya ko.Nagpakawala ako ng isang malalim na buntong-hininga upang kahit papaano ay mabawasan ang bigat ng dinadala ko sa aking dibdib.Ang tanging alam ng pamilya ko sa New Jersey ay nandito lamang ako sa Denmark para sa tatlong araw na bakasyon.Wala silang alam sa mga plano kong hindi na pagbalik.Marami akong pinagdaanan para lang makaipon ng pera at maka
“Kontrata para saan!?” Hindi ako makapaniwala sa kung ano ang narinig ko.Sabi ko na nga ba.“Hindi ba sinabi ko na nga sayo na ayokong gumawa ng kahit ano mang illegal na gawain? Tapos ngayon gusto mo 'kong sumali sa kung ano man 'yang dark market na inaalok mo. At ang mas masahol pa… Pipirma ako ng kontrata? Hindi mo ba alam kung gaano nakakatakot pumirma ng isang kontrata? Ano ba to? Kulto, samahan ng mga adik, o ano!?” I hysterically exclaimed. Para bang may nagkakarera sa puso ko dahil sa sobrang bilis ng kabog nito.Umangat ang gilid ng mga labi niya at ngumisi. “This is the most legal thing that you will ever do in your life. This ain't really just a contract, we will also sign a license. Which made it, SUPER. LEGAL.” Kalmadong ani niya na may pagdidiinan sa kung gaano ito ka-legal, habang hindi pa rin nabubura ang mga makabuluhang ngisi niya sa labi.Mas lalo tuloy akong kinakabahan sa mga s
[Yesterday…]The usual deafening silence is on, ganito naman palagi sa tuwing magkakasama kaming lahat.Ang nakabibinging katahimikan sa loob ng sasakyan na 'to ay parang unti unting inuubos ang aking hininga.The awkwardness is literally killing me.Ngayon ang graduation day ko at pauwi na kami sa bahay dahil tapos na ang ceremony.Napatingin ako sa rear mirror nang napansin kong sumusulyap sa akin ang stepfather ko na si uncle Jorge. Mukhang may gusto siyang sabihin sa 'kin pero tila yata nakain na ang dila niya dahil hindi man lang siya makabigkas ng kahit isang salita.Sigurado ako na hindi rin siya komportable dahil sa sobrang katahimikan. Inilipat niya ang kanyang mga tingin sa bandang ibaba at nagpasya na lang na buksan ang radyo.Nakaupo din si mom sa harapan ng sasakyan at katabi ni uncle Jorge sa driver's seat. Mukhang hindi rin siya mapakali at naaabala siya sa isang bagay na hindi ko malaman kung ano. Kumurba ang ka
“Crystal... Crystal, bumangon ka nga diyan!” Ginising ako ng matinis na boses kasabay ng paulit-ulit na pagyug-yog sa aking katawan. “Hmm…” ungos ko. “Marami pa tayong gagawin dito sa Denmark. Mamamasyal tayo at lilibutin ang lugar na 'to. Nandito tayo hindi para magkulong sa kuwartong 'to at matulog!” Sa tinis ng boses ni Trina ay nakaramdam ako ng kirot sa 'king tenga na kinainis ko. Pero, masiyado akong pagod para mag-react pa sa mga sigaw at reklamo niya. Wala akong lakas para magawang bumangon sa hinihigaan kong hindi kalambutang kama. Kung ano man ang nangyari kagabi ay talagang napagod ako— Kagabi? Napabalikwas ako sa katotohanan ng napagtanto ko ang sinabi ko, “Aray!” Nahulog ako sa kama. Idinilat ko ang aking mga mata dahil sa sakit ng ilong ko, pero wala akong makita at tila binalot ako ng kadiliman. Pumalakda pala sa sahig ang mukha ko. Sinapo ko ang aking noo nang
“Eliz.” Umikot ako para humarap kanya. Marahang umangat ang gilid ng kanyang mga labi sa isang ngiti. “You look alluring in that white dress Crystal.” Muli akong umikot paharap sa salamin para padaanan ng aking tingin ang itsura kong suot ang magandang damit na 'to. Isa 'tong semi-embroidered white strapless dress na nagbibigay depinisyon sa makitid kong bewang. Humapit din ito sa bandang balakang ko na mas binigyang-diin ang hubog ito. The skirt of this dress flared out slightly, and a V-slit on the side showed a less embroidered underlayer. Medyo lumilitaw ang hiwa sa aking dib.dib kaya hinila ko ito pataas para maitago. Pero, kitang-kita pa rin at sa palagay ko wala na kong magagawa kung 'di ang hayaan na lang. It’s indeed stunning. Tinaas ko ang aking mga tingin at pinasadahan ng mga daliri ang buhok kong nakaladlad. Kinuha ko ito mula sa likuran at inilipat sa harap, inayos ko rin ng kaunti ang tuktok para bigyang volume.