Chapter One-hundred Fifty nine

“Tara na.”

"Sigurado ka bang aalis ka sa Denmark?"

“Oo. Parang panaginip lang nang makarating ako dito. I was once so happy at hinding-hindi ko pagsisisihan ang pagpunta ko sa lugar na ito. I will forever treasure the feelings I had here in Denmark. Marami akong natutunan, at ngayon ay handa na akong bumitaw at tanggapin ang pananampalatayang mayroon ako.”

_______________________

6 na taon na ang lumipas...

"Mommy, kailan ko po makikita si daddy?"

"Darating siya at hahanapin ka pagdating ng tamang panahon, Crystal."

“Kanina ko pa tinitingnan itong litratong kuha mo sa South Korea. Mukhang masaya ka sa tatay ko. Pero, wala siya sa amin ngayon. Sana mahanap niya kami agad. Hindi na ako makapaghintay na makita siya.”

Isang mapait na ngiti ang gumuhit sa aking mga labi nang marinig