Chapter Two

“Talaga bang aalis ka na?” tanong ni Rin. Ang kanyang ka-office mate at kaibigan na rin.

Nalulungkot siya sa sinapit ng kaibigan. Alam niya nang buntis ito at apat na buwan na ito. May maliit na umbok na ang kanyang tiyan. Magre-resign siya dahil ayaw niyang ma-stress dahil sa trabaho.

May ipon naman na siya at alam niyang kakasya ito hanggang sa kapanganakan niya. Pumayag ang Mama niya na hindi na gambalain ang ama ng dinadala niya. Pero hindi ito pumayag na siya lang ang gumastos para sa magiging apo. Mahal niya ang kanyang anak kaya hindi niya ito kayang itakwil.

“Oo, ayokong pati si baby ay mabigatan sa mga trabaho ko rito kaya aalis na ako,” may ngiti sa labing sabi ni Christine.

Nalungkot naman si Rin sa sinabi ng kaibigan. “Bibisita ako palagi sa inyo ha? Mag-ingat kayo ni baby.” At niyakap ang kaibigan.

Malungkot na ngumiti ang magkaibigan sa isa’t isa. Gusto mang manatili ni Christine pero dahil mas importante ang kapakanan ng dinadala nito ay mas dapat niya itong unahin. Tinulungan ni Rin na dalhin ang mga gamit nito.

Matapos magligpit ay umalis na siya sa building at umuwi sa kanilang bahay.

Nadatnan niya ang ina na hinihilot ang binti. Bumuntonghininga siya nang malalim. Naglakad at tumabi sa ina.

“Ma, dapat dito nalang kayo sa bahay. Huwag na kayong masyadong magpagod. Alam niyo naman pong tumatanda na kayo.”

Inilagay niya sa lamesa ang kanyang gamit at para hilutin ang binti ng kanyang Mama.

Lumaki naman ang mata ng kanyang ina dahil sa biglang pagluhod ni Christine sa harapan niya para masahiin siya. Bigla niya itong inalalayan para tumayo. Mahina namang napatawa si Christine at saka tumayo.

“Ikaw ang dapat na manatili sa bahay dahil buntis ka. Alagaan mo nang mabuti ang katawan mo para maging mas malusog si baby,” sabi ng kanyang ina at pinaupo ulit sa tabi niya.

Sobrang saya niya. Kahit na nagalit ito noong unang nalaman niyang buntis siya ay tinanggap niya ito pa rin ito kalaunan.

Suwerte nilang magkapatid dahil mabait at mapagmahal ang kanilang ina.

“Alam ko na po iyon.” Nakangiting tumayo na siya at pumunta sa kusina.

Kumuha siya ng hilaw na mangga at binalatan ito. Kumuha rin siya ng bagoong tapos ay bumalik sa sala para kainin iyon. Inalok niya ang kanyang ina pero tumanggi ito dahil mas kailangan niya ito.

“Ma, parang gusto kong kumain ng Durian.” Biglang nangasim ang tiyan niya at iyon ang hinahanap at gustong lantakan.

“Alam kong buntis ka, Tina ha? Pero alam mo namang may allergy ka sa prutas na iyon.”

Tama, bawal sa kanya iyon dahil namumula ang maputi niyang kutis tapos may maliliit na pantal ang lumalabas sa kanyang balat nang minsang kumain siya no'n.

“Hindi ko naman kasi kakainin. Aamuyin ko lang,” nakangusong pagmamaktol nito.

Napabuntonghininga ang kanyang ina. Hindi niya kayang matanggihan ang anak dahil gaya ni Christine, nabuntis din naman siya at naranasan niya ang pagkakaroon ng mood swings at cravings ng pagiging buntis.

Tumayo ito at lumabas sa pintuan.

“Salamat Ma!” sigaw ni Christine habang nakangiti at kumakaway pa.

Pinagpatuloy niya ang pagkain ng mangga. Nakaubos ata siya ng lima bago siya tumigil. Nagpalit siya ng damit at binuksan ang TV. Ngayon na lang ulit siya makakapanood ng TV dahil busy sa trabaho nang nakaraan.

“Ano bang magandang panoorin?” bulong niya habang nililipat ang mga channels kahit dalawang channel lang naman ang mayroon sila.

Nahinto siya sa paglipat nang lumabas sa TV ang mukha ni Daniel. Napatitig siya rito. Nakangiti ito habang nakatingin kay Roxanne.

Nagkabalikan na pala sila. Pinatay niya na ang TV dahil wala namang magandang panoorin lalo na dahil mukha ng lalaking iyon ang nakita niya sa TV.

Tinitigan niya ang maliit na umbok sa kanyang tiyan. Napangiti siya ng malaki at hinaplos ito nang marahan. Pumikit pa siya at pinakiramdam ang sanggol na nabubuhay sa kanyang sinapupunan.

“Promise baby, kahit wala kang papa, may mama ka naman at lola tapos may tito. Hindi mo na kailangan pa ng papa,” kausap niya sa kanyang tiyan. Hinahaplos pa niya ito.

Minabuti niyang magpa-music na lang para ma-relax siya at si baby. Ilang minuto lang ang lumipas ay dumating na ang kanyang ina kasama si Chien.

“Mama!” sigaw niya at kinuha ang dala nitong Durian.

“Huwag kang tumakbo, Tina baka mapaano ang baby sa sinapupunan mo!” tarantang sigaw ng kanyang ina at naglakad nang mabilis palapit kay Christine.

“Oy ate, bigyan mo ‘ko niyan!” si Chien. Pero inirapan lang siya ni Christine. “Ang damot mo! Hindi kita bibigyan ng Mangga!”

Binuksan ni Christine ang Durian at inamoy ito. Sobrang saya niya kasi lahat ng gusto niya binibigay ng ina at kapatid niya. Inamoy niya ito ulit at binuksan ang Durian.

Naisipan niyang tawagin si Chien at ibigay ang kalahati ng Durian upang hindi ito magalit sa kanya o kaya baka hindi na siya nito pansinin at tulungan kapag may favor siyang ipapagawa sa kapatid.

“Chien, halika sa’yo na ‘to!” Lumabas naman agad si Chien sa kuwarto at kinuha ang kalahating Durian na ibinigay ng ate niya.

Nakatingin lang sa kanila ang kanilang Mama na naka-upo sa sala. Umupo si Chien sa silya katabi ang kanyang Mama at binigyan din ng Durian.

“Tina, kumusta naman ang check-up mo kay Lydia?” Lumapit si Christine sa kanyang ina at ibinigay ang Durian dahil hindi na niya ito gusto.

Bago kasi umuwi galing sa pinagtratrabaho'an niya ay pumunta na muna siya sa Ninang niya upang magpacheck-up dahil 2nd trimester na niya sa kanyang pagbubuntis.

“Ayos naman po. Ganoon pa rin naman, Ma. Malusog daw si baby. Wala naman daw dapat ipag-alala.” Tinapik niya ang kamay ni Chien  nang makita niya itong kumukuha na naman ng Durian. “Kay mama iyan!”

 Pinanlisikan ni Christine ng tingin si Chien. Umayos na lang ng upo si Chien at naghihintay na ibigay ng ina nila sa kanya ang hati niya.

“Ma, matutulog muna ako.” si Christine.

Tumango lang ang kanyang ina. Nagkaroon naman ng pagkakataon si Chien para kunin ang Durian na ibinigay ni Christine sa kanyang Mama. Masaya nitong nilantakan ang Durian.

------------

Malalim ang kanyang iniisip habang umiinom ng mag-isa sa bar. Maingay ang paligid pero parang wala siyang marinig dahil sa lalim ng iniisip. Tumungga ulit siya at sumenyas sa bartender na bigyan siya ng isa pa. Pang limang baso na niya ito pero hindi pa rin siya natitinag. Malalim pa rin ang kanyang iniisip.

“Hey, baby.” sabay kindat ng babaeng halos makita na ang kaluluwa kung manamit. “Do you want to heat up this cold evening in the bed, hmm?” dagdag pa ng babae habang nilalapit ang mukha sa leeg ni Daniel.

Hinawakan ng babae ang kanyang balikat pababa sa kanyang tiyan. Kinagat ng babae ang kanyang labi sa pag-aakalang tatayuan si Daniel pero wala pa ring ekspresyon ang mukha nito. Medyo naiinis na ang babae pero dahil kailangan niya ng pera sa gabing iyon. Ginapang ng babae ang kanyang dalawang kamay pababa sa pantalon ni Daniel.

Tinabig ni Daniel ang kamay ng babae para umalis, kaya walang nagawa ang babae kundi ang mainis at maglakad palayo. Wala siya sa mood para makipaglampungan lalo na at hindi maalis sa isip niya ang nakasiping niya tatlong buwan  na ang nakalilipas. He knows that it’s not Roxanne.

After that night, nakita niya ang punit na bestida na paniguradong galing sa nakasiping niya. He can’t forget the scent of her hair and  the softness of her skin. Every moan of that girl is like an audio tape, still repeating in his head. But unfortunately, he doesn’t know who she is? He never saw her face due to his drunkenness.

Tumayo na siya at lumabas sa bar. Naglalakad siya pabalik sa condo unit niya. Malapit lang kasi ang bar sa condo niya kaya lalakarin na lang niya.

Medyo lasing na siya kaya hindi na masyadong malinaw ang kanyang paningin.

“Hello, Chien?” rinig niyang may nagsasalita sa unahan. May dala itong supot ng Mangga at kita niyang buntis ito.

Idinilat niya ang kanyang mata nang maayos para tingnan ang babae.

“Oo na nga pauwi na ako. Bumili lang ako ng Mangga kasi nagugutom na naman si baby… bye,” iritadong  saad ni Christine at saka hinawakan ang maliit na umbok sa tiyan.

Dahil sa hindi niya maaninag ang mukha nito ay naglakad na lang siya ng diretso. Hindi nakatingin ang babae sa kanya kaya nagkabanggaan sila. Nabigla naman si Daniel kaya mabuti’t nasalo niya ito. Tunulungan niyang makatayo nang maayos ang babae at nag-sorry pero nakatitig lang ang babae sa kanya.

“I’m sorry.”

Pero nakatitig pa rin ito sa kanya. Minabuti niyang maglakad na pero napatigil siya nang maamoy ang pamilyar na bangong nanggagaling sa buhok ng babae.

This scent.

Pero paglingon niya nagmamadali nang maglakad paalis ang babae. Susundan pa sana niya ito pero nagpasya siyang hindi na lang dahil lasing siya at baka matumba lang siya kapag tinakbo pa niya ito.

Nagkibit na lang siya ng balikat at nagpatuloy sa paglakad. Nang marating niya ang condo ay nagpalit siya ng damit.

Isasara na sana niya ang kanyang closet ngunit nakita niya ang dress na napunit. Itinago niya ito rito dahil may parte sa kanya na gusto pang makita ang babae.

“Who are you?” pabulong na tanong niya bago isinara ang closet.

Ibinagsak niya ang kanyang sarili sa kama at tumingin sa kisame. Bumalik sa kanya ang araw na iyon kung saan dito niya nakita ang pulang marka na nakita niya. The girl he slept with that night was a virgin.

Naramdaman niyang nag-vibrate ang kanyang phone sa lamesa kung saan nandoon ang kanyang lamp shade. Kinuha niya ito at sinagot ang tawag.

“Hello baby, where are you?” Boses ni Roxanne ang kanyang narinig.

After the announcement last week that Roxanne - a famous actress - and him was in a relationship again. Wala na siyang naramdaman pang pagmamhal para sa babae. He is just doing this to forget that girl but it did not really help anything. Nothing.

“I’m at my condo. I’m sleeping Rox,” walang gana niyang sagot.

“Oh, maybe tomorrow, then? I love you. Bye.” disappointed na saad ni Roxanne sa kabilang linya.

“Bye.”

Pinatay na niya agad ang phone at natulog na. He’s tired. Maaga pa siya bukas para sa isang meeting.