Share
Chapter Twelve
Bumuntong-hininga siya. Inayos ang sarili upang hindi mahalata ng daddy niya na lasing siya. Inilagay niya sa kanyang tenga ang cellphone at bumati.
“Yes, dad?” malumanay na tanong niya.
“Sophia, ‘wag kang bumisita dito sa ospital hangga’t alam kong may binabalak kang masama sa akin at sa kompanya!” sigaw ng kanyang daddy.
Nailayo ni Sophia ang cellphone dahil sa lakas na sigaw ng kanyang daddy. Hindi niya namalayan na umaagos na pala ang kanyang luha.
“Dad, I’m not plotting anything to you or the company,” Pagmamatigas niya habang ingat na hindi marinig ng daddy ang kanyang mga hikbi.
“Don’t play innocent, Sophia! I know all of your terror actions inside the company. You are not capable of succeeding my company. Samuel is way better than you.”
Napahinto siya sa paglalakad at eksaktong nasa isang bench siya. Umupo siya doon.
Related chapters
Deep Into Silence Chapter Thirteen
“Good morning, Christine!” bungad ni Adrian ng lumabas si Christine sa elevator.Nagulat si Christine sa bating iyon ni Adrian pero agad din namang napatawa. Naglakad na si Christine habang nakasunod naman si Adrian sa kanya.“Sabay ulit tayong mag-lunch mamaya.” Napailing si Christine at binigyan ng malungkot na ekspresyon si Adrian.“I’m sorry to tell you but Ms. Monte will be coming with me this lunch.”Napalingin si Adrian sa kanyang likod habang napaangat naman ang ulo ni Christine. Nasa harap nila ngayon si Daniel na nanlilisik ang dalawang mata na nakatingin kay Adrian.“Good morning, sir.” Tumayo si Christine at agad na yumuko.“Daniel, ma’boy!” sigaw ni Adrian at inakbayan si Daniel.Tiningnan ni Daniel ang kamay ni Adrian na nakasampa sa kanyang balikat. Tinaasan niya ito ng kilay at humakbang paharap upang maalis ang pagkakaakbay nito sa kanya.
Deep Into Silence Chapter Fourteen
"A-ang sabi ko po, Danzi Chris po, sir De Villa." Ngumiti pa siya ng pilit at umiiwas sa mga mata ni Daniel dahil natatakot siyang mabasa ito ng lalaki.Narinig niyang bumuntong-hininga si Daniel at ilang beses tumango. Mukhang naniwala naman si Daniel sa sinabi niyang palusot."Is that so?" ang nasabi lamang ni Daniel. "Your child is beautiful, Ms. Monte. She looks like you," pag-iiba ng topic ni Daniel.Napapikit si Christine. Akala niya hindi na ito magsasalita pa. Umaasa siyang hindi na ibubuka ni Daniel ang bibig niya dahil ganoong klaseng tao naman si Daniel. Hindi niya pag-uusapan ang mga walang kwentang bagay."Mas nakikita ko po 'yong mukha ng papa niya kaysa sa akin. There are some features na nakuha niya sa akin but I think mas marami siyang nakuha sa papa niya," nakangiting sagot ni Christine.Habang sinasabi ang mga pangungusap na iyon, nakatingin lang si Christine sa pilikmata, matangos na
Deep Into Silence Prologue
“Please Dan, tumigil ka na. Lasing ka lang.” Pagpupumiglas ni Christine sa bawat halik na binibigay ni Daniel sa kanya.Iniiwas niya ang kanyang ulo upang hindi siya mahalikan nito sa labi pero mas malakas si Daniel kaya wala siyang magawa kundi ang hayaan na lamang ito.“Paki-usap, tama na.” Pagmamakaawa niya. Nawawalan na siya ng pag-asang patigilin pa si Daniel. Gusto niyang maiyak dahil siya’y naguguluhan sa kanyang nararamdaman.Naglalaban ang kanyang isip at puso. Iniisip niyang mali ang nangyayari sa kanilang dalawa ngayon ngunit ginugusto naman ng kanyang puso ang mga pangyayari.Hindi niya alam kung anong pinagdadaanan ni Daniel. Bilang isang babae na nagmamahal,tinulungan niya ito. Pero mukhang siya pa ang mapapahamak. Hindi siya kilala ng lalakipero kilalang-kilala niya ito.Kolehiyo pa lang sila, gusto na niya ang ito.Pe
Deep Into Silence Chapter One
Hindi malimutan ni Christine ang pangyayaring iyon. Araw-araw ay palagi na lamang niya itong naalala. Malaki rin ang pangamba niya para sa sarili. Natatakot siyang baka magbunga iyon. Lalo na’t hindi pa siya dinadatnan na dapat ay noong isang linggo pa. “Ate! Gumising ka na raw baka mahuli ka na sa trabaho mo,” tawag ni Chien na naka-uniporme na. Umungol lang si Christine dahil tinatamad siyang bumangon. “Bahala ka d’yan.” Nag-spray ito ng kanyang pabango para mas lalong bumango ang kanyang uniporme. Kailangang maging guwapo siya sa paningin ng kanyang mga kaklase. Napabalikwas ng bangon si Christine nang maamoy ang napakatapang na amoy ng pabango ni Chien. Tumakbo siya palabas ng kuwarto at nakasalubong niya ang ina na kakalabas lang ng banyo. “Buti at gumising ka na, Christina! Alam mo ba kung anong oras na? Kanina ---” Napatigil ito sa pagsasalita nang
Deep Into Silence Chapter Two
“Talaga bang aalis ka na?” tanong ni Rin. Ang kanyang ka-office mate at kaibigan na rin. Nalulungkot siya sa sinapit ng kaibigan. Alam niya nang buntis ito at apat na buwan na ito. May maliit na umbok na ang kanyang tiyan. Magre-resign siya dahil ayaw niyang ma-stress dahil sa trabaho. May ipon naman na siya at alam niyang kakasya ito hanggang sa kapanganakan niya. Pumayag ang Mama niya na hindi na gambalain ang ama ng dinadala niya. Pero hindi ito pumayag na siya lang ang gumastos para sa magiging apo. Mahal niya ang kanyang anak kaya hindi niya ito kayang itakwil. “Oo, ayokong pati si baby ay mabigatan sa mga trabaho ko rito kaya aalis na ako,” may ngiti sa labing sabi ni Christine. Nalungkot naman si Rin sa sinabi ng kaibigan. “Bibisita ako palagi sa inyo ha? Mag-ingat kayo ni baby.” At niyakap ang kaibigan. Malungkot na ngumiti ang magkaibigan sa isa’t isa. Gusto ma
Deep Into Silence Chapter Three
Huminto si Christine sa pagtakbo. Hinihingal siya at napahawak sa maliit na umbok ng kanyang tiyan. Mabilis ang pagtibok ng kanyang puso. Sumikip ang kanyang dibdib at medyo nahihirapan siyang huminga.“Nakita niya ako…” tulala niyang saad sa sarili. “Nakita niya ako, baby,” sabi niya ulit.Naramdaman niyang uminit at basa ang kanyang mata. Hinaplos niya ang kanyang pisngi at doon niya lang nalaman na umiiyak na pala siya. Hindi matigil sa pagtulo ang kanyang luha habang patuloy pa ring tumatakbo sa isip niya ang pangyayari kanina.“Buwesit kang hormones ka! Tumigil ka!” Mas lalo siyang napaiyak dahil sa inis.Alam niyang hindi siya kilala ng lalaki at hindi siya namukhaan kaya hindi siya dapat mag-alala pa doon. Ilang ulit niyang pinahiran ang luha pero hindi pa rin nauubos iyon. Humahagulgol na siya.“Ate! Hoy ate!” sigaw n
Deep Into Silence Chapter Four
Tirik na tirik na ang araw pero wala pa rin siyang mahanap na kompanyang tatanggap sa kanya bilang sekretarya. Iniisip niya tuloy na parang ang ambisiyosa naman niya para piliin ang sekretarya bilang trabaho niya.Hindi naman sa pagmamayabang niya na matalino siya at alam niya kung ano ang trabaho ng isang sekretarya. Malaki ang sinasahod ng isang sekretarya kumpara sa mga ordinaryong empleyado lang ng kompanya. Lalo na’t dumating si Danzi sa buhay niya, kailangan niya talaga magbanat ng buto para matustusan ang pamilya niya.‘Yong kompanya na pinapasukan niya noon ay hindi naghahanap ng sekretarya kaya wala siyang ibang pagpipilian kundi ang maghanap ng ibang kompanyang tatanggap sa resume niya.Ilang kompanya na ang pinuntahan niya pero hindi pa rin siya matanggap. Napabuntong-hininga na lamang siya at napa-upo sa silya ng karenderyang kinainan niya at uminom ng soft drinks gamit ang straw.
Deep Into Silence Chapter Five
Sa tahimik na opisina ay makikita ang isang lamesang tambak ng mga papeles. Sa likod ng mga papeles na iyon ay may nakaupong si Daniel na kanina pa tulala sa mga papeles sa kanyang harapan. “Why did I just fire my secretary?” tanong niya sa kanyang sarili na mukhang nagsisisi pa sa ginawa. Isang buwan ang nakalilipas matapos mawalan siya ng sekretary sa kadahilanang dumadagdag ito sa kanyang isipin. Palagi na lamang itong kinukulit siyang magtrabaho gayong wala siyang ganang gumawa ng kahit na ano. Puno ang isipan niya sa kung sino ang babaeng nakasama niya sa gabi noong siyam na buwan na ang nakalilipas. Kahit isang taon pa ang lumipas ay hindi pa rin mawala sa isipan niya ang pangyayaring iyon. Gusto niyang makita ang mukha ng babaeng iyon at baka sakaling maalala niya ngunit kahit sinong babae ang makita niya sa daan, kompanya at sa mga bar ay hindi pa rin niya ito mahanap. “You really mes
Latest chapter
