"Ay, tangina! Live porn na naman!"
Napalingon kami sa may pintuan nang marinig ang sigaw ni Detective France. Natawa naman kami ni Damien at dahan-dahan niya akong ibinaba mula sa pagbuhat niya.
Hindi ka siya nangalay?
Ang bigat-bigat ko na kaya!
Halos pakainin ba naman niya ako segu-segundo!
Tingnan na lang natin kung hindi madagdagan ang timbang ko dahil doon!
Pero siyempre, nasa tamang pangangalaga kasi ako kaya wala dapat reklamo, 'di ba?
Argh! I'm crazy.
"Ang landi n'yo talagang dalawa!" akusa pa ni Detective France at pumasok na siya dahil nanatili pa rin siya pintuan kanina.
"Inggit ka, Detective France?" pang-aasar ko sa kaniya.
"Bakit naman ako maiinggit?" ganti niya.
"Okay lang 'yan, asawahin mo na lang ang mga kasong hawak mo." Sabay hagikgik ko.
"Corny!" Sabay irap niya.
Natawa na lang ako at hinayaan siyang makaupo sa isang couch. Sumunod naman kami ni Damien at magkatabi na umupo.
"Where's Dearil?" tanong ni Detective France nang mapansin kami lang ang nandito.
"He's busy," sagot ni Damien at sabay sulyap sa akin ng makahulugan.
Alam ko ang ibig sabihin noon kaya ngumisi na lang ako. Hindi ko alam kung ano na ang estado nila Rhianne at Dearil, pero sa nakikita kong effort ni Dearil kay Rhianne, ay napapangiti na lang ako para sa kanila.
They deserve each other, anyway. After all the hardships they have faced, they deserved on each other's arms after the storm.
Wala na rin akong ibang hiling kung 'di ang kasiyahan nila bago ako umalis sa lugar na 'to. Gusto ko, bago ako umalis sa lugar na 'to ay matagpuan nila ang kasiyahang nararapat para sa kanila, kahit hindi na sa akin.
"About the last victims of Heart Forest Crime..." Detective France trailed off.
Kumalabog ang dibdib ko dahil alam ko kung sino ang mga tinutukoy ni Detective France. Iyon 'yong pitong magkakaibigan na huling biktima ng Heart Forest Crime pero duda ako roon dahil hindi tama ng baril sa puso ang pagkamatay nila.
"They're not Heart Forest Crime's victim," dugtong niya.
Parang tumigil sa pagtibok ang puso ko dahil doon.
Sino ang gumawa no'n sa kanila?
Another criminal?
May koneksyon din kaya 'yon sa akin?
Sino na naman siya?
Ano ang motibo niya sa krimen?
"Nakausap ko si Liher Jimenez at sinabing ang huling biktima niya ay 'yong lalaki," mariing sabi pa ni Detective France.
Napahugot ako ng malalim na hininga nang rumihestro sa utak ko ang picture ni Kuya Gignesh na nakita ko sa screen ng TV, bilang pangalawang lalaki na biktima ng Heart Forest Crime.
Ramdam ko naman ang paghawak ni Damien sa kamay ko at marahan niya iyong pinisil.
"Ibig sabihin ay may ibang gumawa no'n?" tanong ko kahit alam ko na ang sagot doon.
"Yes." He nodded.
Sino?
"Ano talaga ang ikinamatay nila?" kabadong tanong ko.
"They were drugged first and then a gunshot on their foreheads," he answered.
Napasinghap ako sa sinabi niya. Nangilid ang mga luha ko pero pingilan ko na maglaglagan iyon.
Bakit?
"Any leads?" tanong ni Damien.
Nanatili na lang akong tahimik at nakikinig sa usapan nila dahil hindi ko kinakaya ang mga detalye.
Masyadong brutal!
Hindi mangyayari 'yon sa amin!
Hinding-hindi mangyayari 'yon sa amin ng mga kaibigan ko!
Walang gano'n na mangyayari!
Tangina!
Bigong umiling si Detective France at humingang malalim bago ulit sinalubong ang mga titig namin.
"But we're doing our very best with this. I do hope that it's not another serial killings..." mahinang sambit ni Detective France, bakas ang pagod sa kaniyang boses.
"I do hope so..." tugon ni Damien at mas humigpit ang pagkakahawak niya sa akin kamay.
Naging usap-usapan ang balitang iyon ni Detective France. Ngayon lang opisyal na inilahad ng kapulisan ang tungkol sa kasong iyon kaya hindi na naman naiwasan ang pagkatakot at pagkabahala ng mga tao ng El Kanjar.
Sino ang tao sa likod no'n?
Hindi kaya siya rin ang tao sa likod ng party at pagkawatak-watak naming magkakaibigan?
Siya ba taong iyon?
Kung ganoon ay bakit hindi siya magpakita sa akin?
Ano ba talaga ang kailangan niya sa amin at ginaganito niya kami?
Gustong-gusto ko na siyang makaharap para magkaalaman na!
Naduduwag ba siya kaya idinaan niya sa ganito?
Malakas ang kutob na ang taong iyon ay siyang nagpasimula ng lahat ng ito.
He's manipulating my mind again to hit my weakness spot but I won't be scared!
I will fight on my will!
I will rot that jerk on hell!
Magbabayad siya sa lahat ng ginawa niya sa aming magkakaibigan!
"You can't sleep?" Napagitla ako nang marinig ang boses ni Damien sa likuran ko.
Natulala na pala ako rito sa kusina matapos kong uminom ng tubig. Hindi ako makatulog kaya bumaba muna ako para makainom pero nilamon ako ng mga iniisip ko.
I sighed. "Can I sleep with you?"
He was stunned. His lips parted as he swallowed hard. I chuckled with his reaction.
"We'll just sleep, Damien..." natatawang sabi ko.
"Damn..." bulong niya sa sarili pero narinig ko pa rin kaya tumawa ulit ako.
"Can I?" malambing na tanong ko.
Yumapos ako sa baywang niya at tumingala sa kaniya. Ito talaga ang gustong-gusto kong gawin sa kaniya, ang yumakap sa baywang niya, tapos titingalain ko siya dahil sa tangkad niya.
"Of course, you can!" agad na sagot niya at nasundan naman iyon ng sunod-sunod na paglunok.
Inihilig ko na lang ang pisngi ko sa kaniyang dibdib para marinig ang pintig ng puso niya. Agad naman na yumakap sa akin ang mga braso niya. Mabilis ang pintig ng puso niya, katulad nang sa akin na akala mo ay sumasabak sa karera.
"You heart beats fast..." komento ko.
He chuckled. "It's because you're here in my arms right now."
Ako naman ang tumawa. "It's the same with me..."
"Yes, it is," tugon niya.
Humigpit ang pagkakayakap ko sa kaniya kaya ganoon din ang ginawa niya sa akin. Parang ayoko na lang umalis sa mga bisig niya. I've never been felt this way before, feeling safe with just a hug from a man.
Kailan ba ang huling nakaramdam ako ng ganito?
Noong nabubuhay pa si Kuya?
My chest tightened at the thought. I miss my family. I miss my friends. I miss all the people I treasured the most.
And...
I will miss you, Damien...
So damn much...
Natagpuan ko na lang ang sarili ko ilalim niya habang siya ay nasa ibabaw ko na unti-unting pinapasok sa akin ang alaga niyang tila isang mandirigma na ngayon."Fuck!" I cried as I felt like there's something in between me got broke."I'm sorry... it's my gentle way already though it's really painful at first..." malambing bulong niya.Napatango naman ako habang pinupunasan niya ang luha na tumulo sa mata ko."Just tell me, if I can move, hmm? I won't move if it still hurts..." marahang sambit niya at sunod na sinunggaban ng halik ang labi ko.I returned the same ferocity. His tongue was poking my lips so I opened my mouth to let his tongue enter and taste every bit of my mouth. I moaned between the kisses.Ang mga kamay niya na akyat baba ang haplos sa aking baywang ay unti-unting nagtutungo sa aking dibdib. Napaliyad ako nang mar
"I can see the past... while Damien can see the future..."Nagimbal ako sa katotohanang sinabi niya sa akin. Hindi ko alam kung tatanggapin ko ba iyon o tatanggihan.Sa likod ng mga asul na mga mata ko pala mahahanap ang mga taong hinahanap ko... pero masaya ba ako na silang dalawa iyon?Sa halip na magdiwang ay parang nalungkot ako sa likod ng nalaman ko mula kay Dearil.Bakit sa dinami-dami ng tao ay silang dalawa pa ang hinahanap ko?Ito na ba ang papel ng dalawang Ravides sa buhay ko rito sa El Kanjar?"H-How come?" utal na tanong ko."Remember our first phone call?" Tumango ako sa kaniya dahil naalala ko iyon. "I've mentioned your brother... I saw him on your past as long as what happened to your family..." sambit niya."Paano?" mahinang tanong ko."That day when we saw you on t
This is a story from the writer's imagination, hence this is purely fictitious. It is drizzled with a bit of reality to keep it fit for your imagination. All realistic nouns are purely used for fictional purposes, do not take it seriously.Space and time have been rearranged to suit the convenience of the story and with the exception of public figures. This story is under the writer's ownership, plagiarism of this story is a crime.This isn’t a perfect sotry. Flawed characters will be spotted, so, if you’re into green flags characters, this story is not suitable for you.PLAGIARISM IS A CRIME.ASHTRIZONE2021
Sumalubong sa pandinig ko ang maingay na musika. Pamilyar sa akin ang tunog at napagtanto ko rin na ito iyong party na pinuntahan namin ng mga kaibigan ko.Wala ako sa mismong pangyayari pero nakikita ko ang mga tao. Nakita ko pa ang sarili ko na tahimik na nakatayo sa isang table habang may hawak na isang baso ng inumin at nagmamasid-masid sa paligid.Inilibot ko pa ang paningin ko para mahanap ang mga kaibigan ko na hiwa-hiwalay dahil sa pag-e-enjoy ng party hanggang sa huminto ang tugtog sa bulwagan. Kitang-kita ko na hindi man lang nag-panic ang mga taong naroon sa bulwagan maliban sa aming magkakaibigan na nalilito ang mga ekspresyon sa mukha.Dumilim ang paligid at ang sunod na nasilayan ko ay iyon wala ng tao ang buong bulwagan at sarado ang lahat ng mga pintuan at bintana na sinusubukan naming buksan, hanggang sa may lumitaw na us
“Sir, you'll have your board meeting after lunch," mahinahon kong sabi nang makapasok sa pinaka-kwarto ng opisina ng boss ko.Nasa labas naman ng opisina niya ang office table ko. I worked for him as his secretary. He's Vanmer Casiope, the cold CEO of Casiope Empire."I'll be there. No, scratch that, you'll come with me," malumanay na sambit niya habang hindi inaalis ang paningin niya sa screen ng laptop niya."Yes, sir," pagsang-ayon ko. Hindi na rin naman na bago iyon sa akin. Halos sa lahat ng meeting niya ay kasama ako bilang sekretarya niya."I'll take my leave now,” paalam ko. Tumango lang siya bilang sagot sa akin. I just shrugged my shoulders and stormed out of his office.Nang maupo ako sa table ko ay napabuntonghininga na lang ako. Wala na akong gagawin dahil natapos ko na kanina lahat. Naghihintay na lang ako ng mga susunod na utos ni Sir Vanm
Kinabukasan ay maaga akong nagising. I'm not excited with the party because I found it weird and mysterious. I just hope that everything will be fine if we‘ll go there.Nagbasa muna ako ng mga chats nila na nagsasabing bibili pa sila ng damit nila at ayaw na magkasabay-sabay kaming pumunta para raw surprise.I just rolled my eyes.Hindi naman halatang gusto nilang pumunta sa party? E, parang kagabi lang ay nagdadalawang-isip ang karamihan sa amin.I just spent the whole day cleaning the unit. Ayaw ko naman na tumunganga na lang magdamag. Baka magbago pa ang isip ko na hindi pumunta sa party na iyon.Nang sumapit ang hapon ay nag-umpisa na rin akong mag-ayos sa sarili ko. Wala naman akong problema sa damit kaya hindi ko na kailangang bumili ng bago. I just wore a black leather skirt with a black tank top. I also
Gumising ako nang maramdaman ang sikat ng araw na tumatama sa mukha ko. Pikit mata akong bumangon sa kinahihigaan dahil nakakaramdam pa ako ng bahagyang pagkahilo. Napasapo ako sa ulo ko dahil do’n.Idinilat ko ang aking kaliwang mata at agad na bumagsak iyon sa bintanang katapat ng kama ko.I sighed.Sino naman ang nagbukas ng kurtina ng bintana?Hindi pa sana ako magigising!Anong oras na ba?Tirik na tirik naman na yata ang araw?I groaned when I felt my head throbbing like hell. Mahina kong hinilot ang sentido para maibsan kahit papaano ang hilo na nararamdaman.Fuck! Bakit ang sakit ng ulo ko?Ano'ng nangyari kagabi?&nbs
Mas dumoble lang ang kaba sa dibdib ko dahil hindi ko alam kung nasaan talaga ako. Kabado man ay sinikap kong panatalihin na kalmado ang mga kilos ko nang lumabas ako sa kwarto na pinagmulan ko.I was walking silently, determined that I won't make any noise. Nagmasid ako sa paligid nagbabaka-sakaling may ibang tao na narito. Baka mamaya ay na-kidnap na pala ako at manghihingi ng ransom, pero wala namang mapapala sa akin ang kidnapper kung sakali.Nang makarating ako sa sala ay wala akong nakita na ibang tao. Dumiretso naman ako sa kusina at nabigo rin nang makitang wala tao roon. Maging ang banyo na katabi ng kusina ay sinilip ko pero wala rin akong nadatnan."What the hell is happening?" I whispered to myself.The last time I remembered, we were just having fun on that party not until everything went chaos...