The Secretary POV
Nanginginig si Eilla habang hinihintay niya ang entrance niya. Dapat siguro hindi niya hinayaan si Damon at Jackie na kumbinsihin siya na gawin ito. Nevertheless, nandoon na siya sa labas ng malaking pinto tungo sa dining hall. May nagbibigay ng speech sa loob at pagkatapos ng speech, siya na ang papasok. Cheers followed with applause had erupted, indicating that it was her time now.
Binigyan siya ni Jackie ng mabilis na yakap at bumulong si Damon sa kanya ng encouraging words.
Okay. Ang kailangan niya lang gawin ay pumunta roon at kumanta para sa kanya. How hard could that possibly be?
The CEO POV
Lumilinga-linga pa rin si Javier sa paligid. Wala pa rin si Ella. Gusto niya itong tawagan ulit pero madadagdagan lang ang missed calls na makikita nito sa cellphone.
"Damn it," he cursed under his breath, not paying attention to what his brother, Thornton, had been saying on the podium. Masyado siyang distracted sa nawawala niyang secretary. Isang mapangahas na kaisipan ang pumasok sa utak niya. Baka abala si Ella sa lover nito, ‘yong Damon Matthews na iyon. Kaya siguro hindi siya nasabihan ni Ella na ‘di ito makapupunta sa birthday party niya. Magkahalong kuryosidad at selos ang bumalot sa kanya.
Nagsimula na ang banda na patugtugin ang prelude ng happy birthday sa isang mabagal na tempo. Nagbuntong-hininga si Javier. Wala siyang pakialam sa kanta. Ang gusto niya lang ay makita si Ella Stanford para mapalagay na siya. Pero napalingon siya sa gulat at singhap ng mga bisita sa paligid niya. Nang mas malinawan, napasandal si Javier sa upuan para makita kung ano ang kaguluhan. Agad-agad na nanikip ang lalamunan niya kasabay ng paglaki ng kanyang mga mata. Nakatayo sa harap nila, suot ang isang pulang dress na may mataas na slit na ipinapakita ang kanyang makinis na binti ay walang iba kundi ang kanyang uptight at professional na sekretarya.
The Secretary POV
So far so good. Kumalma na si Ella nang makapasok sa double doors tungo sa dance floor. Umabot siya sa aisle sa gitna ng mga lamesa nang hindi nadadapa. Nagapapasalamat siya na maganda naman ang pagtanggap ng mga bisita sa kanyang grand entrance.
Nakita agad ni Ella pagtapak niya sa dance floor. After all, she had been the one arranging for this event. Alam niya kung saan nakaupo ang mga tao at kung sino ang katabi nila. Nakaupo si Javier sa harap mismo ng banda katabi ang pinakabagong babae nito, si London Star. Gaya ng dati, he looked dangerously and infuriatingly handsome in his dark blue shirt that enhanced the vivid ocean blue of his eyes. Pero ngayong gabi, tulala ito. Nakanganga ito at nanlaki ang mga mata. Halatang hindi nito inaasahan ang mapang-akit na suot ni Ella habang nakahawak ng microphone at handang kumanta para sa kanya.
Agad na lumipat ang tingin ni Ella sa babaeng katabi ni Javier. Blonde wavy hair, pouty red lips, and black shimmering dress. She looked stunning as if she had just walked out of the latest fashion magazine and yet Javier's eyes were glued on Ella. Hindi man tama, nakaramdam si Ella ng satisfaction. Ngumiti siya kay Javier, isang klase ng ngiti na hindi niya pa naibibigay rito dahil palaging magalang ang ngiti niya sa opisina. Naglakad siya tungo sa podium. She deliberately put a more seductive sway on her hips to help him focus his attention to where she wanted it to be.
Wala namang mawawala sa kanya. Ipapasa niya na ang resignation letter niya bukas ng umaga at lilipat na sa iba, sa lugar kung saan hindi niya makikita ang wild at playboy na gawain ni Javier.
Nakangiti ang banda kay Ella at binigyan siya ng thumbs up. Kinuha ni Ella ang microphone at makailang ulit na lumunok bago kumanta. Not the kind of happy birthday that anyone would sing in a kids party; she sang the seductive kind. One that only Marilyn Monroe dared to sing for the president once upon a time.
Nanahimik ang audience at nagsimulang tumugtog ang banda ayon sa tempo ni Ella.
"Ha... ppy birth... day..." she took another breath. "Dear... Jave..."
Isang palakapakan ang umugong sa dining hall at pinanood ni Ella ang boss niya na natutuwang itinagilid ang ulo, low chuckle emerging from his throat. Mukhang naka-recover na ito sa gulat at na-enjoy na ang performance niya. At talagang kakaibang performance iyon! She had done it so flawlessly, giving a touch of her husky tone which added to the seduction and perfection.
Namamangha at nabibighani si Javier na tila pa nasa ilalim siya ng kapangyarihan ni Ella. Pinahaba ni Ella ang huling linya with a sensual innuendo as she sang, "to... you..." Her lips rounded in a suggestive oval as if she was blowing him a long kiss.
Nagsigawan ang mga tao. Lahat ay nagpapalakpakan maliban kay Javier na hindi inalis ang tingin sa kanya. Mainit ang mga mata nito kay Ella.
Pinatugto ulit ng banda ang kanta, pero ngayon sa mas masayang tempong nakasanayan ng lahat at ang lahat ng bisita ay kumanta na rin habang may dinadalang malaking birthday cake kay Javier. Umalis si Ella sa podium at sinundan ang mga tao hanggang sa nakatayo na siya sa tabi ng dark forest cake na may nakasulat na ‘Happy Birthday, Javier’ na gawa sa icing.
Tumingin si Ella sa boss niya at ngumiti habang binabati ito ng happy birthday.
"Happy birthday, Boss."
- - - - - - - -
Hi! Kung gusto niyong mabasa ang kumpletong version ng kuwentong ito, mag-iwan lang po kayo ng magandang review. Kung makatanggap ng sapat na suporta ang kuwentong ito, mababasa niyo po ang completed version. Sa pagsuporta ng kuwentong ito, masususportahan niyo rin ang mga translators na nagsumikap para sa kuwentong ito. Salamat!
The CEO POVSabay na magkapareho at magkaiba sa itsura ni Ella noon at ngayon. May kakaiba sa paraan ng galaw nito, the way her hips swayed. At nang tingnan si Ella ni Javier, napansin niya ang senswal na hugis ng labi ng babae habang nakatitig ito sa kanya at binabati siya ng happy birthday.“Come on, babe, hipan mo na ‘yong kandila,” pilit ni London sa tabi niya at yinakap ang kanyang braso.Saglit na tiningnan ni Javier si Ella bago hinipan ang kandila. Nagsigawan ang mga tao at nagsimula na ang mga bisita na batiin siya. Maya-maya ay iniwan ni Javier ang mga bisita para puntahan ang mga kapatid niya. Dalawa lang sa pito niyang mga kapatid ang pumunta sa kaarawan niya. Wala rin silang pinsan dahil parehong solong anak ang nanay at tatay nila.“Hindi pa rin naman alam
The CEO POV Hindi ito nagugustuhan ni Javier. Not even one bit. Ito nga yata ang pinakamasahol niyang birthday. Hindi iyon dahil sa pagkain. Masarap iyon at inihanda ng pinakamagagaling na mga chef sa U.S. Hindi rin kasalan ng decor dahil sakto iyon sa kagustuhan niya: elegante at high class. Ang banda rin na nagpapatugtog ngayon ay ibinibigay ang kanilang best performance kaya wala rin siyang nakikitang mali rito. Ang pinakanakapagpapairita sa kanya ay ang sekretarya na nagdesisyong kumilos nang kakaiba ngayon. Mabuti sana kung ginawa ito ni Ella nang mag-isa, pero may kasama itong gwapong lalaki na handang i-please siya at malamang ay hindi rin nakapaghihintay sa mainit na gabi na pagsasaluhan nila sa. Kailangan ni Javier ng oras para pakalmahin ang sarili niya o baka hilain niya si Ella tungo sa pinakamalapit na kwarto para patinuin ito. At gawin ang ano? Umiling si Javier para pawiin ang maruming kaisipan. Nakababaliw na isipin na may gus
The Secretary POVNagsimula na ulit na tumugtog ang banda. Pero ngayon, ang kanta ay may mas mabagal na tempo na mas bagay sa isang slow dance. Kababalik lang ni Ella sa lamesa nila nang makita niya si Javier at London Star. Ang tanging salvation niya lang ay si Damon na katabi niya. Palaging mas okay na may kasamang kaibigan kaysa sa harapin ang gabing ito nang mag-isa.Kumislap ang mga mata ni London at tumayo ito. “Damon, I love this song. Tara, isayaw mo ako.” Lumingkis ito kay Damon at idiniin ang malulusog nitong dibdib sa braso nito. “Okay lang naman sa ‘yo kung hiramin ko siya ng isang sayaw ‘di ba, Ella?”“Ayaw ko siyang iwang mag-isa,” sagot ni Damon at inilayo ang braso mula kay London na hindi naman siya pinakawalan.Bago pa makapagsalita si Ella, a low husky voice had answered on her behalf. “Hindi siya maiiwang mag-isa. Sasamahan ko siya.” Naramdaman ni Ella ang pag
The CEO POVTinitigan ni Ella ang boss niya, at saglit siyang nakaramdam ng galit. Ang sabi niya, banyo ang hanap niya, saang lupalop naisip ng boss niya na dalhin siya sa kwarto nito? Bumalik ang kanyang naisip kanina tungkol sa hiling nito na makuha siya bilang isa sa mga babae nito.Umigting ang panga ni Ella at pilit na pinakalma ang sarili. Kapag may gawin sa kanya si Javier, puwede niya naman itong tuhurin sa bayag nito saka tumakbo nang mabilis. Kaya nang buksan niya ang bibig, she was quite proud of herself for sounding calm and reasonable. “Bakit mo ako dinala rito?”Nang ‘di nagsasalita, kinuha nito ang kamay niya at hihilain na sana siya ngunit hindi siya nagpaanod. “What on earth are you doing, sir?” Talagang sinabi niya ang ‘sir’ sa dulo sa pag-asang hindi niya makakalimutan na boss niya sa Javier at may hindi tama rito.“‘Di ba sabi mo pupunta ka sa banyo?” nagtatak
The Secretary POV “Hinalikan ka niya, ‘no?” tanong ni Damon kay Ella nang makarating sila sa parking lot. Napakurap si Ella bago namula ang mukha. “Nakita mo ba?” Alam niyang may maliit na chance na nakita iyon ni Damon dahil nasa kwarto sila ni Javier ng halikan siya ng boss niya, pero wala siyang ibang dahilan na maisip kung paano nito alam. “Nope, but I wish I did.” Damon wiggled his eyebrows, teasing her. “Kitang-kita sa mukha mo, babe. Namumula ka pagkagaling mo sa banyo at ang weird ng kilos mo.” Huminto si Damon and lumukot ang mukha. He clapped his hands. “Oh, at hindi ka makapaghintay na umuwi. ‘Yon ang pinaka-weird.” “Pagod lang ako,” sabi ni Ella. Hindi naman talaga ‘yon kasinungalingan. Emotionally tired na siya mula sa pagpapanggap na hindi apektado sa mga ikinikilos ni Javier. “Pagod ka dahil sa kiss?” asar ni Damon at siniko naman ito ni Ella. “Ow, ‘di mo naman ako kailangan i-harass. Pero seryoso, girl, ganoon
Isang ngiti ang nasa labi ni Javier nang dumating siya sa opisina kinabukasan. Habang nagkakape at kumakain ng almusal na inihanda ng kasambahay niyang si Leigh, nag-isip siya ng plano kung paano aakitin ang sekretarya niyang si Miss Ella Stanford. A lively sense of anticipation tingled through his body as he swung the door open, fully expecting Ella to be at her table. Pero agad iyong nawala nang makita na wala ito. Wala ang brown coat nito sa hanger at malinis ang desk, parehong-pareho ang itsura nang huli niya itong makita noong Friday.Nasaan siya? O baka naman dahil sa excitement ay mas maaga siyang dumating.Tiningnan niya ang relo sa braso. Labing-limang minuto pagkalipas ng alas-nuebe. Hindi siya maaga, si Ella ang late! Ni minsan ay ‘di pa siya nauna rito. Palagi itong on-time. Sobrang nakakainis ngayong araw na hindi ganoon, lalo na’t nag-
Ilang minutong nakatitig si Javier sa pinto pagkatapos itong marinig na magsara. Kung magpapakatotoo siya, ikinagulat niya ang resignation ni Ella. Ni minsan, ‘di niya naisip na aalis ito sa trabaho.“Damn,” he hissed under his breath so that the one person who just had shaken his world on the other side of the room would not hear a thing. Pilit niyang pinanatili na kalmado ang sarili sa pagsagot kanina dahil ang pinakahuling bagay na gusto niyang gawin ay malaman ni Ella kung gaano kahalaga ang ginagampanan nito. Kung alam nito kung gaano siya katakot na wala ito, she would be inclined to overvalue herself.Kumurap siya nang may maisip. Baka gusto mag-quit ni Ell dahil hindi sapat ang sweldo nito. Baka ang rason kaya ito nag-resign ay dahil gusto nito ng promotion. Saglit lang iyon naisip ni Javier bago niya napagtanto na mali iyon. Mataas an
Ella Stanford looked up as Javier left his office, shoving his phone and wallet into his pocket. Without even looking, she knew where he was probably heading. She refrained from sighing. It did not take a genius to know that her boss was on his way to meet his lover, London Star. Every day it was the same. The phone call he had received before lunchtime would determine who he would be spending his lunchtime with. Either his family (either his older brother, Thornton, or his youngest sister, Clara, or on a rather rare occasion, his mother) or his most recent lover. Most of the time, it was the latter. Since evidently, London had called merely fifteen minutes ago, it had been determined that he would be spending his lunchtime with her. And if she was right, they were probably going to go to a restaurant in a five-star hotel around the area and once the lunch was concluded, they would retreat to a suite and ravish each other for desserts. “I'm going for lunch." He looked over the cont