The CEO POV
Sabay na magkapareho at magkaiba sa itsura ni Ella noon at ngayon. May kakaiba sa paraan ng galaw nito, the way her hips swayed. At nang tingnan si Ella ni Javier, napansin niya ang senswal na hugis ng labi ng babae habang nakatitig ito sa kanya at binabati siya ng happy birthday.
“Come on, babe, hipan mo na ‘yong kandila,” pilit ni London sa tabi niya at yinakap ang kanyang braso.
Saglit na tiningnan ni Javier si Ella bago hinipan ang kandila. Nagsigawan ang mga tao at nagsimula na ang mga bisita na batiin siya. Maya-maya ay iniwan ni Javier ang mga bisita para puntahan ang mga kapatid niya. Dalawa lang sa pito niyang mga kapatid ang pumunta sa kaarawan niya. Wala rin silang pinsan dahil parehong solong anak ang nanay at tatay nila.
“Hindi pa rin naman alam
The CEO POV Hindi ito nagugustuhan ni Javier. Not even one bit. Ito nga yata ang pinakamasahol niyang birthday. Hindi iyon dahil sa pagkain. Masarap iyon at inihanda ng pinakamagagaling na mga chef sa U.S. Hindi rin kasalan ng decor dahil sakto iyon sa kagustuhan niya: elegante at high class. Ang banda rin na nagpapatugtog ngayon ay ibinibigay ang kanilang best performance kaya wala rin siyang nakikitang mali rito. Ang pinakanakapagpapairita sa kanya ay ang sekretarya na nagdesisyong kumilos nang kakaiba ngayon. Mabuti sana kung ginawa ito ni Ella nang mag-isa, pero may kasama itong gwapong lalaki na handang i-please siya at malamang ay hindi rin nakapaghihintay sa mainit na gabi na pagsasaluhan nila sa. Kailangan ni Javier ng oras para pakalmahin ang sarili niya o baka hilain niya si Ella tungo sa pinakamalapit na kwarto para patinuin ito. At gawin ang ano? Umiling si Javier para pawiin ang maruming kaisipan. Nakababaliw na isipin na may gus
The Secretary POVNagsimula na ulit na tumugtog ang banda. Pero ngayon, ang kanta ay may mas mabagal na tempo na mas bagay sa isang slow dance. Kababalik lang ni Ella sa lamesa nila nang makita niya si Javier at London Star. Ang tanging salvation niya lang ay si Damon na katabi niya. Palaging mas okay na may kasamang kaibigan kaysa sa harapin ang gabing ito nang mag-isa.Kumislap ang mga mata ni London at tumayo ito. “Damon, I love this song. Tara, isayaw mo ako.” Lumingkis ito kay Damon at idiniin ang malulusog nitong dibdib sa braso nito. “Okay lang naman sa ‘yo kung hiramin ko siya ng isang sayaw ‘di ba, Ella?”“Ayaw ko siyang iwang mag-isa,” sagot ni Damon at inilayo ang braso mula kay London na hindi naman siya pinakawalan.Bago pa makapagsalita si Ella, a low husky voice had answered on her behalf. “Hindi siya maiiwang mag-isa. Sasamahan ko siya.” Naramdaman ni Ella ang pag
The CEO POVTinitigan ni Ella ang boss niya, at saglit siyang nakaramdam ng galit. Ang sabi niya, banyo ang hanap niya, saang lupalop naisip ng boss niya na dalhin siya sa kwarto nito? Bumalik ang kanyang naisip kanina tungkol sa hiling nito na makuha siya bilang isa sa mga babae nito.Umigting ang panga ni Ella at pilit na pinakalma ang sarili. Kapag may gawin sa kanya si Javier, puwede niya naman itong tuhurin sa bayag nito saka tumakbo nang mabilis. Kaya nang buksan niya ang bibig, she was quite proud of herself for sounding calm and reasonable. “Bakit mo ako dinala rito?”Nang ‘di nagsasalita, kinuha nito ang kamay niya at hihilain na sana siya ngunit hindi siya nagpaanod. “What on earth are you doing, sir?” Talagang sinabi niya ang ‘sir’ sa dulo sa pag-asang hindi niya makakalimutan na boss niya sa Javier at may hindi tama rito.“‘Di ba sabi mo pupunta ka sa banyo?” nagtatak
The Secretary POV “Hinalikan ka niya, ‘no?” tanong ni Damon kay Ella nang makarating sila sa parking lot. Napakurap si Ella bago namula ang mukha. “Nakita mo ba?” Alam niyang may maliit na chance na nakita iyon ni Damon dahil nasa kwarto sila ni Javier ng halikan siya ng boss niya, pero wala siyang ibang dahilan na maisip kung paano nito alam. “Nope, but I wish I did.” Damon wiggled his eyebrows, teasing her. “Kitang-kita sa mukha mo, babe. Namumula ka pagkagaling mo sa banyo at ang weird ng kilos mo.” Huminto si Damon and lumukot ang mukha. He clapped his hands. “Oh, at hindi ka makapaghintay na umuwi. ‘Yon ang pinaka-weird.” “Pagod lang ako,” sabi ni Ella. Hindi naman talaga ‘yon kasinungalingan. Emotionally tired na siya mula sa pagpapanggap na hindi apektado sa mga ikinikilos ni Javier. “Pagod ka dahil sa kiss?” asar ni Damon at siniko naman ito ni Ella. “Ow, ‘di mo naman ako kailangan i-harass. Pero seryoso, girl, ganoon
Isang ngiti ang nasa labi ni Javier nang dumating siya sa opisina kinabukasan. Habang nagkakape at kumakain ng almusal na inihanda ng kasambahay niyang si Leigh, nag-isip siya ng plano kung paano aakitin ang sekretarya niyang si Miss Ella Stanford. A lively sense of anticipation tingled through his body as he swung the door open, fully expecting Ella to be at her table. Pero agad iyong nawala nang makita na wala ito. Wala ang brown coat nito sa hanger at malinis ang desk, parehong-pareho ang itsura nang huli niya itong makita noong Friday.Nasaan siya? O baka naman dahil sa excitement ay mas maaga siyang dumating.Tiningnan niya ang relo sa braso. Labing-limang minuto pagkalipas ng alas-nuebe. Hindi siya maaga, si Ella ang late! Ni minsan ay ‘di pa siya nauna rito. Palagi itong on-time. Sobrang nakakainis ngayong araw na hindi ganoon, lalo na’t nag-
Ilang minutong nakatitig si Javier sa pinto pagkatapos itong marinig na magsara. Kung magpapakatotoo siya, ikinagulat niya ang resignation ni Ella. Ni minsan, ‘di niya naisip na aalis ito sa trabaho.“Damn,” he hissed under his breath so that the one person who just had shaken his world on the other side of the room would not hear a thing. Pilit niyang pinanatili na kalmado ang sarili sa pagsagot kanina dahil ang pinakahuling bagay na gusto niyang gawin ay malaman ni Ella kung gaano kahalaga ang ginagampanan nito. Kung alam nito kung gaano siya katakot na wala ito, she would be inclined to overvalue herself.Kumurap siya nang may maisip. Baka gusto mag-quit ni Ell dahil hindi sapat ang sweldo nito. Baka ang rason kaya ito nag-resign ay dahil gusto nito ng promotion. Saglit lang iyon naisip ni Javier bago niya napagtanto na mali iyon. Mataas an
Ella Stanford looked up as Javier left his office, shoving his phone and wallet into his pocket. Without even looking, she knew where he was probably heading. She refrained from sighing. It did not take a genius to know that her boss was on his way to meet his lover, London Star. Every day it was the same. The phone call he had received before lunchtime would determine who he would be spending his lunchtime with. Either his family (either his older brother, Thornton, or his youngest sister, Clara, or on a rather rare occasion, his mother) or his most recent lover. Most of the time, it was the latter. Since evidently, London had called merely fifteen minutes ago, it had been determined that he would be spending his lunchtime with her. And if she was right, they were probably going to go to a restaurant in a five-star hotel around the area and once the lunch was concluded, they would retreat to a suite and ravish each other for desserts. “I'm going for lunch." He looked over the cont
J A V I E R Javier stepped out of his Rolls Royce and into the fresh air and breathed in deeply, appreciating the feel of the sun on his skin. Although he mostly spent his afternoon with either his family or his lover, he couldn’t help but admit that it was quite nice to be away from the hustle and bustle of the office for a little while and simply be in his own company. He walked towards the coffee shop not far from his office building. It was tucked away at the corner of the street. Once upon a time, back when he was fresh from the university and was working a managerial level job, he used to go there often. Nowadays, not so much. “Javier!” Crystal Jones, a stout little woman behind the counter who also happened to be the owner, greeted him. He was surprised that she even recognized him and remembered his name. “Long time no see. How are you?” “I am well, thank you,” he replied to her with a brief smile. “I have been busy. So, what delicious specials do you have today?” “Well, t