All Chapters of Unraveled Puzzle: Chapter 1 - Chapter 10
46 Chapters
Disclaimer
 This is a story from the writer's imagination, hence this is purely fictitious. It is drizzled with a bit of reality to keep it fit for your imagination. All realistic nouns are purely used for fictional purposes, do not take it seriously.  Space and time have been rearranged to suit the convenience of the story and with the exception of public figures. This story is under the writer's ownership, plagiarism of this story is a crime. This isn’t a perfect sotry. Flawed characters will be spotted, so, if you’re into green flags characters, this story is not suitable for you. PLAGIARISM IS A CRIME. ASHTRIZONE2021
Read more
Prologue
Sumalubong sa pandinig ko ang maingay na musika. Pamilyar sa akin ang tunog at napagtanto ko rin na ito iyong party na pinuntahan namin ng mga kaibigan ko.   Wala ako sa mismong pangyayari pero nakikita ko ang mga tao. Nakita ko pa ang sarili ko na tahimik na nakatayo sa isang table habang may hawak na isang baso ng inumin at nagmamasid-masid sa paligid.   Inilibot ko pa ang paningin ko para mahanap ang mga kaibigan ko na hiwa-hiwalay dahil sa pag-e-enjoy ng party hanggang sa huminto ang tugtog sa bulwagan. Kitang-kita ko na hindi man lang nag-panic ang mga taong naroon sa bulwagan maliban sa aming magkakaibigan na nalilito ang mga ekspresyon sa mukha.   Dumilim ang paligid at ang sunod na nasilayan ko ay iyon wala ng tao ang buong bulwagan at sarado ang lahat ng mga pintuan at bintana na sinusubukan naming buksan, hanggang sa may lumitaw na us
Read more
Chapter 1
 “Sir, you'll have your board meeting after lunch," mahinahon kong sabi nang makapasok sa pinaka-kwarto ng opisina ng boss ko. Nasa labas naman ng opisina niya ang office table ko. I worked for him as his secretary. He's Vanmer Casiope, the cold CEO of Casiope Empire. "I'll be there. No, scratch that, you'll come with me," malumanay na sambit niya habang hindi inaalis ang paningin niya sa screen ng laptop niya. "Yes, sir," pagsang-ayon ko. Hindi na rin naman na bago iyon sa akin. Halos sa lahat ng meeting niya ay kasama ako bilang sekretarya niya. "I'll take my leave now,” paalam ko. Tumango lang siya bilang sagot sa akin. I just shrugged my shoulders and stormed out of his office. Nang maupo ako sa table ko ay napabuntonghininga na lang ako. Wala na akong gagawin dahil natapos ko na kanina lahat. Naghihintay na lang ako ng mga susunod na utos ni Sir Vanm
Read more
Chapter 2
 Kinabukasan ay maaga akong nagising. I'm not excited with the party because I found it weird and mysterious. I just hope that everything will be fine if we‘ll go there. Nagbasa muna ako ng mga chats nila na nagsasabing bibili pa sila ng damit nila at ayaw na magkasabay-sabay kaming pumunta para raw surprise. I just rolled my eyes.  Hindi naman halatang gusto nilang pumunta sa party? E, parang kagabi lang ay nagdadalawang-isip ang karamihan sa amin. I just spent the whole day cleaning the unit. Ayaw ko naman na tumunganga na lang magdamag. Baka magbago pa ang isip ko na hindi pumunta sa party na iyon. Nang sumapit ang hapon ay nag-umpisa na rin akong mag-ayos sa sarili ko. Wala naman akong problema sa damit kaya hindi ko na kailangang bumili ng bago. I just wore a black leather skirt with a black tank top. I also
Read more
Chapter 3
 Gumising ako nang maramdaman ang sikat ng araw na tumatama sa mukha ko. Pikit mata akong bumangon sa kinahihigaan dahil nakakaramdam pa ako ng bahagyang pagkahilo. Napasapo ako sa ulo ko dahil do’n. Idinilat ko ang aking kaliwang mata at agad na bumagsak iyon sa bintanang katapat ng kama ko. I sighed. Sino naman ang nagbukas ng kurtina ng bintana?  Hindi pa sana ako magigising! Anong oras na ba?  Tirik na tirik naman na yata ang araw? I groaned when I felt my head throbbing like hell. Mahina kong hinilot ang sentido para maibsan kahit papaano ang hilo na nararamdaman. Fuck! Bakit ang sakit ng ulo ko?  Ano'ng nangyari kagabi?&nbs
Read more
Chapter 4
  Mas dumoble lang ang kaba sa dibdib ko dahil hindi ko alam kung nasaan talaga ako. Kabado man ay sinikap kong panatalihin na kalmado ang mga kilos ko nang lumabas ako sa kwarto na pinagmulan ko. I was walking silently, determined that I won't make any noise. Nagmasid ako sa paligid nagbabaka-sakaling may ibang tao na narito. Baka mamaya ay na-kidnap na pala ako at manghihingi ng ransom, pero wala namang mapapala sa akin ang kidnapper kung sakali. Nang makarating ako sa sala ay wala akong nakita na ibang tao. Dumiretso naman ako sa kusina at nabigo rin nang makitang wala tao roon. Maging ang banyo na katabi ng kusina ay sinilip ko pero wala rin akong nadatnan. "What the hell is happening?" I whispered to myself. The last time I remembered, we were just having fun on that party not until everything went chaos...  
Read more
Chapter 5
 BLISSFUL DAY, ANVESHIKA! ENJOY YOUR STAY. THE HOUSE IS YOURS. — D.S.R Hindi ko alam kung ilang minuto akong nakatitig sa screen ng laptop laman ang mensahe na iyon. Para saan ba ‘yon? Sino ang nagpadala ng mensahe na ‘yon? Siya ba ang nasa likod ng lahat ng ‘to? Hindi ko alam kung matutuwa ba ako roon o matatakot. Nakakatuwa kasi kahit papaano ay may tutuluyan na ako rito at siyempre, hindi mawawala ang takot ko sa lugar na ito. Hindi ko nga alam kung nasaan ako kaya hindi dapat maging kampante na walang mangyayari sa akin sa lugar na ‘to. I won’t let my guard down this time. I regretted that I didn’t follow my guts before the party happens. We should have talked about that deeply. Hindi dapat kami nagpadalos-dalos at agad na pumayag na pumun
Read more
Chapter 6
 "Putangina! Sino ka ba?! Ano ba'ng kailangan mo?!" Hindi ko na napigilan na pagtaasan ng boses ang kausap ko.  He deserves it!  Pinaglalaruan niya ako!  Maaaring hindi lang ako!  Baka pati ang mga kaibigan ko rin! Tanging halakhak lang niya ang narinig ko sa kabilang linya. Halatang tuwang-tuwa sa mga naririnig niya sa akin. This shouldn't be this way. I should be calm. I shouldn't be affected. But this shit, just mentioned my beloved brother and my whole system fucked up. "Nasaan sila? Ano'ng ginawa mo sa mga kaibigan ko! Papatayin talaga kita kapag nagkita tayo, tandaan mo 'yan! Fuck you!" sigaw ko pa pero gaya kanina ay tinawanan lan
Read more
Chapter 7
 Kinabukasan ay maaga akong gumising. Kahit hindi pa rin ako sigurado sa naghihintay sa akin ngayong araw ay haharapin ko pa rin iyon. Hindi ko malalaman kung ano ang mangyayari kung hindi ko ito haharapin. Ang hindi ko lang talaga maintindihan ay kung bakit kailangan na gawin 'to?  Ano ang saysay ng pagpunta ko rito sa lugar na 'to?  Iyon talaga ang hindi ko makuha. Matapos ko makapag-ayos sa sarili ay natuwa ako sa tumambad sa walk-in closet na naroon. Napangiti ako dahil ang mga damit na narito ay talagang pasok sa panlasa ko. Hanga ako sa gagong 'yon. Mukhang maayos naman ang taste ng kidnapper ko. I picked a white ruffled top and a cream pencil cut skirt partnered with a cream blazer. I also wear a cream stilettos. At saka ko
Read more
Chapter 8
  I swallowed hard as I hold the door handle. Parang gusto kong umurong at hindi na makita pa ang kung sinong nasa loob.  But no!  I shouldn't let that fucker win over me!  Never!  Over my fucking dead body! Bumuntonghininga ako sa huling pagkakataon at matapang na binuksan ang pintuan. Dahan-dahan akong pumasok sa loob at hindi agad nag-aangat ng tingin. Ramdam ko ang presensiya niya sa aking likuran pero hindi agad ako lumingon. Paano kung mali naman ang iniisip ko? "You're here." I swallowed hard as I heard his baritone voice. Unti-unti akong humarap sa kaniya at ganoon na lang ang pangangatal ko.
Read more
PREV
12345
DMCA.com Protection Status