Owned By A Mafia Boss

"Clay, pakidala nga ito sa table 15," kakagaling ko lang sa locker room pero madali kong sinunod ang utos sa akin ni Ate Kris, ang may-ari ng pinagpa-part-time ko ngayon. Kinuha ko ang tray ng tea at dinala iyon sa table 15. Pagdating ko doon ay isa-isa ko iyong nilagay sa table nila na puro lalaki 'yong umakupa. Nasa pang-huling tea na ako na ilalagay sa table ng biglang hawakan ng lalaki ang kamay ko. Sa gulat ko ay hindi agad ako nakabawi sa gulat ko. "Woah, I knew it your hands is very soft." Ewan ko kung komplemento ba iyon ng isang lalaking may piercing sa tenga. Hinablot sa ang kamay ko mula sa kanya. I bend my head a bit and ready to leave, but before I could do my pace narinig ko pa ang huli niyang sinabi."Clay, right? I like you, Clay." Parang nagsitayuan ang balahibo ko sa narinig ko. Ang bulgar ng lalaking iyon. Ilang beses na akong nakarinig ng ganoong mga linyahan mula sa mga lalaki at isinasantabi ko na lang iyon, pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ako nasasanay.

Clayton PovUmupo ako sa sofa namin na gawa sa kuwayan. Naninibago ako sa katahimikan ng bahay namin. Minsan kasi kapag umuuwi ako sa bahay si Mama ay nand'yan sa labas ng bahay namin at nagtitinda ng barbecue tapos ang bahay namin ay maingay dahil mahilig makinig ng music si mama, usually ang pinapakinggan niya ay mga music ng Air Supply. Nilibot ko ang tingin sa buong sala namin. Maliit lang ang bahay namin at kapag nakaupo ka sa tanggapan namin ay nakikita mo na ang kusina namin. Ang nagsisilbing divider lang ng kusina at tanggapan namin ay ang isang mahabang kurtina lang na naka sabit sa divider namin. Sa divider naman namin ay nando'n ang 21 inches naming TV, ang DVD, at nandun din ang dalawang maliit na speakers tapos ang mga souvenirs din at mga pictures namin ni Mama. Lumapit ako doon sa divider namin at kinuha ko ang picture namin ni mama. Kinuha ang picture na iyon noong 20th birthday ko na dinala ako ni Mama sa Jollibee. Natatandaan ko pa na ayaw kong sumama kay Mama dahi

Clayton PovPagpasok ko sa restaurant ay napahawak ako sa maglabilang braso ko. Sobrang lamig o nilalamig lang ba ako dahil sa kaba. O, dahil na rin sa mainit na panahon sa labas at pagpasok ko dito ay sinalubong agad ako ng napakalamig na atmospera. Kakapasok ko pa lang pero naririnig ko na ang tamang-tama lang sa ingay ng musika sa loob ng restaurant. May mga tao na tahimik na nag-uusap. Mga tao na swabe lang ang galaw, pihikan, sopitikado/a... isa lang ang nahihinuha ko, mga mayayaman ang mga tao na nandidito. Tiningnan ko ang mga tao na nakasuot ng mamahalin at mula sa mga kilalang brand na mga damit. Nakasuot ng alahas na hindi ko alam kung ilan ang halaga nang nasa leeg, tenga, kamay at mga daliri may nakasabit na alahas na kumikinang sa ganda. Nakapatingin tuloy ako sa sarili ko. I look like a beggar compared to them. Mabuti na lang at hindi sila napatingin sa gawi ko. "Sir, you are Mr. Clayton Perkin?" Pag-iingles sa akin ng isang waiter. Buti na lang at hindi ko napagkamal

Chapter 6Clayton Pov"Mr. Perkin, Mr. Perkin wake up, we're here." Nagising ako dahil sa pagtawag sa akin ni Alfonso na kanang kamay ni Lorcan na driver ko ngayon. Ibinuka ko ang isang mata ko at napahikab. Bumangon ako mula sa pagkakahilig ko at nagflex ng buto sa kamay."Anong oras na po?" Tanong ko kay Alfonso.Tumingin siya sa bisig niya bago sumagot sa akin. "3:20 PM." Mga dalawang din pala ang byahe namin. Nakatulog nga ako sa sasakyan dahil sobrang tahimik ni Alfonso. Tsk!Nauna ng bumaba si Alfonso sa kotse at nahiya na pa ako dahil pinagbuksan niya pa ako ng pintuan. Nang makalabas ako ay bahagya akong yumuko sa kanya bilang paggalang at pasasalamat. Hamakbang ako papunta sa compartment ng sasakyan pero napatigil ako nang magsalita si Alfonso. "Ako na ang magdadala ng gamit mo sa loob. Just go in." sabi niya. Tumango lang ulit ako dito.Halos lumuwa ang mata ko sa nakikita ko ngayon sa harap ko. Nasa harap lang naman ako ngayon sa tinutukoy na bahay ni Lorcan. Akalalain m

⚠️MATURE CONTENT BELOW. READ AT YOUR OWN RISK.--------------------Clayton PovBuong buhay ko hindi ko kailanman natanong ang sarili ko tungkol sa kasarian ko kasi lalaki ako. 'Yon 'yong nasa isip ko. Pero sa mga nangyayari ngayon sa buhay ko. Ngayon ko lang napagtanto na niloloko ko lang ang sarili ko. Dahil sa mga nakikita ko sa kumunidad natin hindi naman talaga fully accepted ang mga LGBT. Nakikita ko kung paano sila husgahan ng mga tao kahit na wala pa naman silang ginagawa. People tend to level them low because of their gender identity. And I don't like it. If only I have enough voice and courage to at least do something for them.Noon pa man talaga ay wala na akong nagugustuhang babae. As in never kahit na isa. Gusto ko lang na kasama sila, bond with them, but beyond that wala na and also wala pa rin naman akong nagugustuhang lalaki. Not until now, I don't understand, until now, kung ano ba talaga ang nararamdaman ko para kay Lorcan. Kasi kapag nasa harapan ko siya o naiisip k