บทที่ 1097

“หึหึ” ฮาร์วีย์หัวเราะ “พวกนายมาจากไทยใช่ไหม?”

“แล้วทำไมฉันจะต้องไปกับพวกนายด้วยล่ะ?”

ชายคนนั้นคำรามออกมาอย่างเย็นชา “แกกำลังทำให้คนที่แกไม่ควรจะทำให้ขุ่นเคืองรู้สึกขุ่นเคืองอยู่”

ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว “ฉันไปทำให้ใครขุ่นเคืองเหรอ?”

“รีบมากับพวกเราเร็วเข้า! อย่าบังคับให้พวกเราต้องใช้ความรุนแรง แล้วก็อย่ามาโทษพวกเราถ้าผู้หญิงสองคนที่อยู่ด้านหลังถูกลูกหลงก็แล้วกันนะ!”

ผู้ชายคนนั้นดูเริ่มที่จะหมดความอดทนเสียแล้ว

แม้ว่าบริเวณนี้จะอยู่บริเวณแถบชานเมือง แต่ก็มีแนวโน้มว่าจะผู้คนสัญจรผ่านไปมาได้ ถ้าเป็นเช่นนั้นเหล่าผู้ที่ผ่านมาพบเห็นพวกเขาอาจจะโทรแจ้งตำรวจได้

ถ้ามีตำรวจเข้าเกี่ยวข้องในเรื่องนี้ด้วย แผนการณ์ทั้งหมดของพวกเขามันก็จะลำบากมากยิ่งขึ้น

“ฉันจะไปกับพวกนายก็ได้ แต่อย่างน้อยพวกนายก็ช่วยบอกหน่อยไม่ได้เหรอ ว่าฉันไปทำให้ใครขุ่นเคือง?” ฮาร์วีย์ถามอย่างต้องการความชอบธรรม

“ก็ได้ ๆ ฉันจะบอกแกให้เอาบุญก็แล้วกัน คนที่แกไปทำให้ขุ่นเคืองก็คือเจ้าชายเอริค คลาวด์จากตระกูลคลาวด์ เขาเป็นคนที่ว่าจ้างพวกเราให้มาพาตัวแกไป!”

จากนั้นชายคนนั้นก็กระชากประตูรถให้เปิดออกทันที ก่อนที่จะคว้าตัวฮาร์ว