บทที่ 1131

“อย่าริอาจเงยหน้าขึ้นมา!”

เมื่อทุกคนกำลังจะเงยหน้าขึ้นเพื่อมองใบหน้าของหัวหน้าผู้ฝึกสอน...

เบลลามี่ซึ่งยืนอยู่บนเวทีก็ตะโกนราวกับสายฟ้าฟาดจากฟ้า

กลิ่นอายสังหารแผ่ออกมาจากร่างของเบลลามี่ ทำให้ผู้คนหวาดกลัว พวกเขาทำได้เพียงก้มหน้าลง ทำได้เพียงแต่มองไปที่ลูกน้องของหัวหน้าผู้ฝึกสอน

มีเพียงนายพลและผู้บัญชาการจากกองทัพเท่านั้นที่กล้ามองใบหน้าของหัวหน้าผู้ฝึกสอน แต่พวกเขาทำได้เพียงมองดูผ่าน ๆ ไม่ชัดเจน

แต่ไม่มีใครกล้าที่จะแสดงอาการไม่พอใจออกมา!

เพราะเบลลามี่ทำถูกต้องแล้ว!

หัวหน้าผู้ฝึกสอนคือตำนานของกองทัพ ตำนานที่ยังมีชีวิต มันคงจะดูไม่ให้เกียรติหากมองหน้าเขา!

แม้ว่าหัวหน้าผู้ฝึกสอนเองอาจไม่สนใจเรื่องนี้ แต่เบลลามี่ในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชาของหัวหน้าผู้ฝึกสอน ก็ไม่อนุญาตให้ใครได้ดูหมิ่นบุคคลที่เขาชื่นชม

บนเวที ฮาร์วีย์พูดว่า “เบลลามี่ ที่นี่คือห้องพิธี ไม่ใช่สนามรบ ปล่อยทิ้งกลิ่นอายสังหารไปบ้างเถอะนะ”

เบลลามี่ทำความเคารพและพูดว่า “รับทราบครับ! หัวหน้าผู้ฝึกสอน!”

ขณะที่เบลลามี่ผ่อนคลาย บรรยากาศในพิธีก็เข้าสู่โหมดปกติ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีใครกล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมา

พวกเขาเข้าใจดีว่าพว