บทที่ 1190

น้ำลายสอ!

นอร์ตันเลียริมฝีปากของเขาด้วยลิ้นพลางจ้องมองไปที่รอบเอวที่เพรียวบางของแมนดี้

สำหรับเขาแล้วแมนดี้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาคืออาหารชั้นเลิศ

ถ้าได้ลิ้มลองคงอร่อยถูกปาก

เขารู้สึกตื่นเต้นมากถ้าเขาเริ่มจากเอวของเธอ

นอร์ตันตื่นเต้นมากจนแทบจะทนรอไม่ไหว จินตนาการไปถึงแมนดี้ดิ้นบนพื้นและคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด

เมื่อมองดูท่าทางของนอร์ตัน แมนดี้ก็หลับตาลงอย่างสิ้นหวัง

เธอไม่คิดว่าจะมีใครสามารถช่วยเธอได้

ตู้ม!

ในช่วงเวลาที่สำคัญนี้

จู่ ๆ ก็มีคนมาเตะประตูบ้านของตระกูลเยตส์

ประตูยักษ์ถูกทุบลงกับพื้นจนเกิดเสียงดัง

ทุกคนในที่นั่นอดไม่ได้ที่จะหันไปตามต้นเสียง

ทุกคนเริ่มสั่นเทา

นอร์ตันขมวดคิ้วเข้าหากัน มีคนขัดจังหวะเขาในจังหวะที่เขากำลังจะเพลิดเพลินกับแมนดี้ตรงหน้า มันทำให้เขาไม่พอใจ

ผ่านไปครู่หนึ่งร่างหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นและค่อย ๆ เดินเข้ามา บรรยากาศรอบ ๆ ดูอึมครึมแม้ว่าเขาจะสวมแค่เสื้อผ้าธรรมดา ๆ

“อะไรนะ? ฮาร์วีย์ ยอร์กงั้นเหรอ?!”

เบ็นพูดขึ้นด้วยความประหลาดใจ

เขาไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะปรากฏตัวในเวลาแบบนี้

ถ้าพูดตามเหตุผล ลูกเขยกาฝากอย่างเขาควรจะต้องตัวสั่นกลัว

มันจะสมเหตุสมผลมากกว่