บทที่ 71

“ถ้าเราไม่ซื้อก็ลองไม่ได้งั้นเหรอ ใช่ไหม?” ฮาร์วี่ย์ยิ้มมุมปาก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเจอกับพนักงานขายแบบนี้ ถ้าไม่ไม่ได้ลองสวมใส่มันทั้งเสื้อผ้าและรองเท้าแล้วจะตัดสินใจซื้อได้อย่างไร?

แมนดี้รู้สึกอึดอัด เห็นได้ชัดว่าพนักงานดูถูกพวกเรา เป็นความจริงที่ว่าบริษัทของเธอกำลังตกต่ำ บริษัทของเธอต้องดำเนินกิจการไปด้วยความอย่างยากลำบากด้วยเงินเพียงแค่แปดแสนดอลลาร์ที่ฮาร์วี่ย์ได้ให้ไว้กับเธอ เธอไม่สามารถนำเงินไปซื้อรองเท้าที่มีราคาราวหนึ่งหมื่นหกพันดอลลาร์

“ฮาร์วี่ย์ ไปกันเถอะ เราไปดูที่อื่นก็ได้…” แมนดี้พูดอย่างเก้ ๆ กัง ๆ

เมื่อเห็นท่าทีของแมนดี้แบบนั้น ฮาร์วี่ย์ก็พยักหน้า ยังมีแบรนด์ดี ๆ อีกมากในศูนย์การค้าแห่งนี้ นั่นเป็นเพราะพนักงานที่ร้านนี้ทำตัวไม่เหมาะสม พวกเขาควรไปใช้บริการร้านอื่นจะดีกว่า ตราบใดที่พวกเขามีเงินพวกเขาก็ไม่ต้องกังวลว่าจะซื้อรองเท้าไม่ได้

แต่ก่อนที่ทั้งสามคนจะออกจากร้านนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงดังมาจากด้านหลังพวกเขา ผู้หญิงคนนั้นพูดว่า “เฮ้! เอารองเท้าคู่นั้นให้ฉันหน่อย ฉันจะลอง!”

ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนเธอจะมีอายุยี่สิบปลาย ๆ เธอดูเซ็กซี่และยั่วยวน ในขณะนั้นเธอกำลั