บทที่ 75

ไวแอตต์ตกอยู่ในความเงียบ ใบหน้าของเขายังคงบวมเล็กน้อย เขารู้ดีว่าเขาจะมีความสามารถให้ร้านอาหารยกเว้นให้พวกเธอได้อย่างไร?

แต่เป็นพราะแมนดี้เทพธิดาจากชีวิตในมหาวิทยาลัยของเขาที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้ แมนดี้คิดว่าเขาเป็นคนที่ช่วยพวกเธอ เขาจึงไม่จำเป็นต้องให้คำอธิบายอะไรในเรื่องนั้น เขาจะถือว่านั่นเป็นความเข้าใจผิดที่สวยงาม

“นางฟ้าทั้งสอง โปรดทางนี้ครับ เราได้จัดห้องส่วนตัววีไอพีที่ใหญ่ที่สุดในนอร์ทแลนด์ไว้ให้พวกคุณแล้ว ลูกเขยอย่างคุณได้โปรดอย่าเข้ามา ผมกลัวว่าคุณจะไม่สามารถใช้จ่ายค่าอาหารที่นี่ได้” ไวแอตต์ยิ้มจาง ๆ และพูดอย่างด้วยท่าทางของสุภาพบุรุษแสนดี

ฮาร์วี่ย์เหลือบมองไวแอตต์และพูดอย่างเยือกเย็นว่า “มิสเตอร์จอห์นสัน คุณแน่ใจหรือว่าคุณเป็นคนที่ต้องจัดหาห้องส่วนตัวนี้ได้?”

“ถ้าไม่ใช่ผม แล้วจะเป็นคนขี้แพ้แบบคุณงั้นเหรอ” ไวแอตต์ยิ้มและพูดมันอย่างเย็นชา

“ฮาร์วี่ย์!” แมนดี้พูดเตือนอย่างจริงจัง “มิสเตอร์จอห์นสันใจดีมากที่จัดหาห้องส่วนตัวให้กับเรา อย่าพูดเรื่องไร้สาระอะไรอีกเลย…นอกจากนี้ไวแอตต์ยังเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉันและฉันรู้สึกขอบคุณคุณจริง ๆ ที่ช่วยจัดห้องส่วนตัวให้เรา แต่ฮาร์วี