บทที่ 100

“ใครก็ได้ช่วยเอาไฟฉายมาให้ฉันหน่อยได้ไหม?” จู่ ๆ อีวอนน์ก็ถามขึ้นมา

“เร็วสิ! เร็ว! เอามันมา!” แม้ว่าผู้อาวุโสซิมเมอร์ก็ไม่รู้ว่าอีวอนน์กำลังทำอะไร แต่เขาก็สั่งให้คนทำตามคำขอของเธอ

ไม่นานไฟฉายก็ถูกนำมาให้ อีวอนน์เปิดไฟฉายและส่องไฟไปที่เพชรทั้งสองชิ้น

แสงพราวระยับส่องสว่างเหนือพวกเขา ฝูงชนอดไม่ได้ที่จะกลั้นหายใจ พวกเขาหลายคนอดไม่ได้ที่จะแสดงความไม่อยากจะเชื่อฉายชัดบนใบหน้าของพวกเขา

ภายใต้แสงไฟทุกคนเห็นความแตกต่างอย่างมากมายระหว่างเพชรทั้งสอง เพชรของ อีวอนน์มีขนาดเล็กกว่า แต่มีแสงสะท้อนแวววาวทำให้ผู้พบเห็นตื่นตา ดึงดูดความสนใจของผู้คน

แต่ไข่นกพิราบขนาดเท่ากำปั้นของแซ็คกลับ ...

“นี่…” ใครบางคนทำลายความเงียบ ใบหน้าของเขาฉายชัดไม่อยากเชื่ออย่างชัดเจน

“เหตุการณ์ตอนนี้คืออะไร? เพชรเม็ดเดียวจะแพรวพราวและสะดุดตากว่าไข่นกพิราบสิบกะรัตอย่างไร?”

“นี่ไม่ใช่เพชรที่มีมูลค่าสี่ล้านดอลลาร์เมื่อสามปีก่อนหรอกหรือ? ตอนนั้นผมอยู่ในงานประมูล แสงสะท้อนจากมันช่างพร่างพราว นี่เป็นไปได้อย่างไร”

“เป็นไปได้ไหมว่า…มันเป็นของปลอม”

“สิ่งที่ไอ้ขี้แพ้พูดนั้นเป็นความจริงหรือ?”

เสียงบ่นและคำพูดพล่อยๆ เริ่มต้นข