บทที่ 177

ในขณะที่เขาพูดจบประโยค เลียม สโตนก็ไม่สามารถซ่อนความรังเกียจของเขาได้ นักมวยที่เพิ่งถูกฮาร์วีย์ล้มลงนั้นความจริงแล้วเป็นนักมวยที่มีชื่อเสียงในโรงยิมแห่งนี้เคยชนะการแข่งขันติดต่อกันถึงสิบครั้ง แม้ว่าเขาอาจจะไม่แข็งแกร่งที่สุด แต่ทักษะของเขาก็อยู่ในระดับสูงอย่างแน่นอน

การเอาชนะเขาได้นั้นถือเป็นความท้าทาย

“มิสไนส์เวลล์ คนต่อไปไม่ใช่นักมวยธรรมดา คุณมีอะไรจะพูดกับผมไหม?”

เลียม สโตนหันไปมองโรซาลี

ใบหน้าของโรซาลีซีดเซียวราวกับแผ่นกระดาษ เธอเม้มปากแน่นและตอบว่า “เลียม สโตน ลูกน้องของคุณเพิ่งแพ้การแข่งขัน…”

“ถูกต้อง เด็กของผมเพิ่งแพ้ไป แต่เนื่องจากผมต้องการให้คุณสนุกกับการเวทีมวยของผม ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง” เลียม สโตนยิ้มกว้าง “แล้วเรื่องนี้ล่ะ? ถ้าคุณอยากจะบอกว่าหยุดก็ควรบอกในเวลาที่เหมาะสม หรือไม่ก็ผมไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น…”

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรออก “ไปหาคนที่มีฝีมือมา ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่วีไอพีของเรารู้จักดังนั้นจงฉลาดให้มาก!”

ในขณะที่เขาพูดสองคำสุดท้ายเขาก็ยิ้มกว้างให้กับโรซาลีอีกครั้ง

เธอฝืนยิ้ม แต่สายตาที่จ้องมองไปที่เวทีมวยนั้นเต็มไปด้วยความกังวล

บนเวทีมวย