บทที่ 562

“แก…ไอ้สารเลว!”

อันธพาลรีบตรงมาข้างหน้าด้วยความโกรธ ไทสัน วูดส์ เหวี่ยงมีดออกไปโดยการสะบัดข้อมือเล็กน้อย ทำให้มีดเล่มนั้นถูกปักเข้าไปที่หน้าของอันธพาลคนหนึ่ง

อันธพาลคนนั้นเริ่มร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับนำมือมากุมหน้าของเขาไว้ ในขณะเดียวกับ ไทสันก็เหวี่ยงแขนของเขาอีกครั้ง พร้อมด้วยมีดขนาดเล็กที่อยู่ในมือของเขา และจ่อลำคอของโอลด์ ไนเนอร์

โอลด์ ไนเนอร์รีบดึงสติของตัวเองกลับมาทันที

ชายที่อยู่ตรงหน้าของเขาโหดเหี้ยมมากจน ถ้าเขาสามารถจบชีวิตโอลด์ ไรเนอร์ ได้เขาคงจะทำไปแล้ว

โอลด์ไนเนอร์ ชูมือขึ้นอย่างไม่ลังเลพร้อมกับพูด “ไทสัน เรามาคุยกันก่อนเถอะนะ เราเคยอยู่ตามท้องถนนด้วยกันมาก่อนนะ เราเจอกันแทบทุกวันเลย อ่อนข้อให้ฉันหน่อยนะ ได้ไหม?”

โอลด์ ไนเนอร์ไม่ใช่อันธพาลที่ไร้เหตุผล แต่ถ้าเขาไม่ยอมแพ้ในตอนนี้ เขาจะต้องตายแน่ ๆ!

ไทสันไม่ได้เอ่ยปากพูดอีกแม้แต่คำเดียว เขายังยิ้มกว้าง จากนั้นเขาโบกมือเพื่อส่งสัญญาณ

ในเวลาต่อมา ฝูงคนเร่งฝีเท้าออกมาจากในเงามืด ด้วยเวลาเพื่อไม่นาน อันธพาลกว่าร้อยคนที่มาปรากฎตัวโดนจัดการล้มลงกับพื้นในทันที

มันรวดเร็วอย่างน่ากลัว

ความกลัวที่ไม่เคยมีมาก่อน ปรากฎข