Share

บทที่ 573

“อ่า ผู้ชายคนนี้ช่างโชคดี เขาทำให้นายใหญ่แซนเดอร์จำเขาได้!”

“นายใหญ่แซนเดอร์ คุณเดาถูก ผู้ชายไร้ยางคนนั้นมาที่นี่ด้วย!”

แกรี่หันไปมองทางฮาร์วีย์ และรวบรวมสติพูดออกไปว่า “นายไม่แม้แต่จะทักทายนายใหญ่แซนเดอร์หน่อยเหรอ? ฮาร์วีย์ นายกำลังไม่ให้เกียรติเขาอยู่หรือเปล่า?”

คอลิน แซนเดอร์ยิ้มจาง ๆ

“ไม่ ไม่ ไม่… ฉันไม่คู่ควรได้รับเกียรตินั้น!

“ก่อนหน้านี้ฮาร์วีย์เป็นตำนานในมหาวิทยาลัยของเรา แม้แต่พ่อของผมยังจำเขาได้ และบอกให้ผมเรียนรู้จากเขา…”

“เรียนรู้ที่จะเป็นลูกเขยเกาะผู้หญฺงกินงั้นเหรอ? น่าอายสิ้นดี”

“ฮ่าฮ่าฮ่า…”

ทุกคนหัวเราะออกมาหลังจากได้ยินแบบนั้น

บางคนจ้องไปที่ฮาร์วีย์อย่างโกรธจัดและพูดว่า “ฮาร์วีย์ ทำไมนายถึงยังยืนอยู่ตรงนั้น? นายไม่ได้ยินหรือไงว่านายใหญ่แซนเดอร์จำนายได้?”

“เร็วเข้า รีบเข้ามาขัดรองเท้าให้ท่านสิ! นายใหญ่แซนเดอร์อาจจะแบ่งปันอาการให้นายก็ไดนะ!”

“ใช่! หรือนายอยากที่จะเป็นผู้ชายลับ ๆ ของผู้หญิงไปตลอดชีวิตหรือไง? นายยังเป็นผู้ชายอีกไหม?”

“...”

ทุกคนต่างพากันพูดเข้าข้างกันราวกับว่าพวกเขาห่วงใยความเป็นอยู่ของฮาร์วีย์จริง ๆ แต่พวกเขาก็แค่พยายามหลอกล่อเขาเท่านั้น

แต่
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status