ที่สุสานโบราณในภูเขามังกรเหลืองแดร์ริลและอีเว็ตต์ยังคงบ่มเพาะอยู่ข้างโลงศพผลึกแก้วหัตถ์พลังอมตะนั้นมีความพิเศษอย่างน่าเหลือเชื่อ หลังจากผ่านไปได้หลายวัน แดร์ริลก็ยังไม่สามารถเข้าใจถึงกระบวนการบ่มเพาะทั้งหมดได้อย่างสมบูรณ์ ดูเหมือนว่าพวกเขายังต้องการเวลาอีกสักหน่อยแดร์ริลและอีเว็ตต์จดจ่ออยู่กับการบ่มเพาะจนหลงลืมไปว่าตัวเองกำลังอยู่ที่ไหนในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเมื่อแดร์ริลอยู่ในสภาวะบ่มเพาะก็มีเหตุการณ์สำคัญสองเหตุการณ์ได้เกิดขึ้นเหตุการณ์แรกคือสำนักประตูสุราลัยสำนักประตูสุราลัยได้ทำลายพลังแห่งด้านมืดสลายลงไปบ้างในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ทุกคนต่างรู้สึกขอบคุณซาบซึ้งในวีรกรรมของพวกเขามากอีกเหตุการณ์หนึ่งคือมีสำนักเกิดใหม่โผล่ขึ้นมา มันคือสำนักภูเขาบุบผาและแด๊กซ์คือเจ้าสำนักสำนักภูเขาบุบผามีสมาชิกประมาณหมื่นคนตั้งแต่เริ่มก่อตั้ง ทุกคนต่างสงสัยว่าสำนักใหม่จะมีสมาชิกถึงหมื่นคนได้อย่างไรหลังจากที่แดร์ริล แด๊กซ์และเชสเตอร์ได้ทำลายสำนักคุนหลุนลง พวกเขาจับตัวสาวกทั้งหมดแบบมีชีวิตจากนั้นแด๊กซ์ก็รับพวกเขาทั้งหมดเข้าร่วมกับสำนักภูเขาบุบผาของเขา…ที่เมืองคุนหลุนมันคือเมืองเล็ก
พ่อและแม่ของเธอ โซรัน ซูซาน รวมถึงพี่สาวของเธอเรเชล พวกเขาทั้งหมดยืนอยู่ด้านหลังของเธอ ขณะมองด้วยรอยยิ้มซูซานรู้สึกกังวล เพราะลูกสาวของเธอยกย่องดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายอย่างถลำลึก ภายในห้องของเธอเต็มไปด้วยธงและหน้ากากซาร่าสวมหน้ากากที่เธอเพิ่งเช็ดเสร็จและกล่าวถามเรเชล “พี่เรเชลฉันดูเป็นยังไงบ้าง? ฉันดูเหมือนดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายไหม?”เรเชลขบขัน “ฉันไม่เคยเจอดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายตัวเป็น ๆ มาก่อนเลยและอีกอย่างหน้ากากของเธอทั้งหมดมันไม่ใช่ของแท้ มันเป็นแค่ของทำเลียนแบบ”จากนั้นเรเชลก็เอาหน้ากากสีทองมาสวมบนใบหน้าของเธอตัวเรเชลเองก็ยังชื่นชมดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายเช่นกัน ผู้หญิงทุกคนต่างพากันนิยมชมขอบวีรบุรษอย่างเขาซาร่าหัวเราะ “ถ้าหากฉันได้เจอเขาตัวเป็น ๆ ในอนาคต ไม่แน่เขาอาจจะให้หน้ากากทองคำของแท้กับฉันก็ได้”ซูซานและโซรันต่างมองหน้ากันและยิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อพวกเขาได้ยินสิ่งที่ลูกสาวได้กล่าวซูซานกล่าว "ซาร่า อีกสามวันหนูก็จะอายุสิบแปดแล้ว หนูมีพรอะไรมี่อยากจะได้เป็นพิเศษไหม?”โซรันยิ้มกว้าง “หนูจะกลายเป็นผู้ใหญ่ทันทีเมื่อหนูอายุครบสิบแปดปีบริบูรณ์ ลองบอกพรของหนูมา แล้วพ่อจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่
โซรันรู้สึกรำคาญเมื่อได้ยินเรเชลดูถูกแดร์ริลซูซานสัมผัสได้ว่าบรรยากาศเริ่มไม่ค่อยดี “เอาล่ะ ไม่จำเป็นต้องถกกันแล้ว”ซูซานมองไปที่ซาร่าและกล่าว “ซาร่า เราจะลองพยายามเติมเต็มพรข้อที่สองของหนูดู แต่ว่าเราก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าตัวตนที่แท้จริงของดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายคือใคร”โซรันกล่าว “ใช่แล้ว ไม่เคยมีใครเห็นเขามาก่อนและไม่มีใครรู้ว่าหน้าตาเขาเป็นยังไงด้วย แม้แต่อายุของเขาก็ยังไม่รู้เลย”“หนูไม่สน หนูอยากจะเจอเขา” ซาร่ายืนกรานขณะเธอสวมกอดซูซานซูซานยิ้มและมองไปที่โซรัน “ทำไมเราไม่ลองส่งคำเชิญไปที่สำนักประตูสุราลัยดูล่ะ ไม่แน่ว่าพี่ดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายคนนี้อาจจะมาร่วมงานก็ได้”ถึงแม้ว่าซูซานจะไม่เคยพบเจอเขามาก่อน แต่ซูซานก็เชื่อว่าประมุขสำนักประตูสุราลัยจะต้องเป็นผู้อาวุโสกว่าซาร่าแน่นอน นั่นเป็นเหตุผลที่เธอเรียกเขาว่าพี่ดาร์บี้ผู้ไร้พ่าย“ได้ ลองดู” โซรันพยักหน้าเขาจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเติมเต็มพรวันเกิดครบรอบสิบแปดปีของลูกสาว…เวลาผ่านไปอย่างยาวนานในสุสานโบราณที่ภูเขามังกรเหลืองเฮ่อแดร์ริลสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ แสงสว่างก็เจิดจรัสออกมาจากดวงตาของเขา!
ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของแดร์ริลก็ดังขึ้นเขาขมวดคิ้ว มันไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ภายในถ้ำ ทันทีที่เขาได้ก้าวออกมาโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้นในทันที เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและเห็นเป็นสายมาจากโซรันพ่อทูนหัวจะโทรศัพท์มาหาเขาทำไม?แดร์ริลรับสายในทันทีโซรันมีน้ำเสียงตอบรับดีใจเมื่อสายต่อติด “แดร์ริล ทำไมฉันโทรหานายไม่ติดเลย? ฉันโทรหานายตั้งหลายรอบ”“พ่อทูนหัว ผมยุ่ง ๆในช่วงที่ผ่านมา” แดร์ริลฉีกยิ้มโซรันพยักหน้ากับตัวเอง “ฟังให้ดี พรุ่งนี้จะเป็นวันเกิดครบรอบสิบแปดปีของซาร่า นายจำเป็นต้องมา นาย...”เกิดอะไรขึ้น?แดร์ริลมองไปที่โทรศัพท์มือถือของเขาก็เห็นว่าแบตเตอรี่ดับไปแล้ว เขาอยู่ในถ้ำมาเป็นเวลาหลายวัน แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้โทรศัพท์มือถือของเขาเลยแต่แบตเตอรีก็สิ้นอายุขัยโทรศัพท์มือถือก็ปิดเครื่องลงก่อนที่พวกเขาจะสนทนากันเรียบร้อยโซรันชวนเขาให้ไปร่วมงานวันเกิดของซาร่าในวันพรุ่งนี้แดร์ริลชื่นชอบซาร่า เธอเป็นเด็กสาวที่น่ารักและน่าเอ็นดูแดร์ริลผิวปาก ไม่นานหลังจากนั้น พญาอินทรีหิมะก็บินโฉบมาเหนือฟ้าด้วยความเร็วพญาอินทรีหิมะได้เฝ้ารออยู่ใกล้ ๆในตอนที่แดร์ริลอยู่ในถ้ำ มันไม่เคยจาก
ที่คฤหาสน์ตระกูลคาร์เตอร์ในเมืองมิดเป็นเวลาหกโมงเย็นในช่วงหัวค่ำ พระอาทิตย์ยังไม่ทันได้ลับฟ้า แต่คฤหาสน์ตระกูลคาร์เตอร์ทั้งหลังก็สว่างไสวด้วยแสงไฟหลากสีสัน ในสวนหย่อม ตามทางเดินและทุกที่ต่างประดับประดาเต็มไปด้วยแสงสีมันคือคืนก่อนงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของซาร่า ทุกคนในตระกูลคาร์เตอร์ต่างพากันตกแต่งคฤหาสน์กันอย่างมีความสุขทันใดนั้นก็มีนกอินทรียักษ์บินโฉบอยู่บนท้องฝ้า“ว้าว นกอินทรีอะไรตัวใหญ่ขนาดนี้!”“มันสวยงามมาก เดี๋ยวก่อน มีคนขี่อยู่บนหลังมันด้วย!”“นั่นนายท่านรึเปล่า?”“นายท่านกลับมาแล้ว”ทั้งตระกูลคาร์เตอร์ต่างแปลกใจที่ได้เห็นแดร์ริลอยู่บนหลังของนกอินทรีนกอินทรียักษ์ร่อนลงมาจอดอยู่กลางสวนทุกคนรีบมารวมตัวกันเพื่อมุงดูพญาอินทรีหิมะ ทุกคนอยากรู้อยากเห็น แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ประชิดตัวนกพญาอินทรีหิมะตื่นเต้นที่ได้เจอกับทุกคน มันกระพือปีกไปมาอย่างต่อเนื่อง“เก่งมาก ไปเล่นก่อนเร็ว” แดร์ริลฉีกยิ้มขณะเขากล่าวกับพญาอินทรีหิมะพญาอินทรีหิมะกางปีกและบินทะยานออกไปในทันที มันหายลับไปบนท้องฟ้าทุกคนต่างอัศจรรย์ใจ ช่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าเหลือเชื่อจริง ๆ!แดร์ริลเดินผ่านฝูงช
แดร์ริลลูบหัวของเธอ น้องสาวตัวน้อยของเขาช่างน่ารักน่าเอ็นดู!เรเชลหน้าบึ้งตึงและกล่าว “ซาร่า เลิกกอดเขาสักทีเถอะ!”เธอไปสวมกอดคนไร้ประโยชน์อย่างเขาได้อย่างไร? เขาหวังจะลวนลามเธอแบบนั้นได้อย่างไร? เสียมารยาทเป็นที่สุด!“ฉันไม่สนหรอก ฉันดีใจ” ซาร่ายิ้มร่า “พี่แดร์ริล นายจะเอาอะไรมาให้ฉันเป็นของขวัญในวันพรุ่งนี้ล่ะ?”แดร์ริลยิ้ม “ไม่ต้องห่วงสาวน้อย ฉันเตรียมของขวัญชิ้นโตให้กับเธอแล้ว เดี๋ยวจะมีคนส่งมาให้ในวันพรุ่งนี้ มันคือเซอร์ไพร์”“จริงเหรอ?” ซาร่าลิงโลดดีใจ เธอหอมแก้มแดร์ริล “พี่แดร์ริล พี่สุดยอดมาก!”แดร์ริลยิ้มกระอักกระอ่วน“ซาร่า” เรเชลเริ่มหงุดหงิด ซาร่ากำลังจะย่างเข้าอายุสิบแปดในวันรุ่งขึ้น เธอจะกลายเป็นผู้ใหญ่ เธอมาหอมแก้มคนแบบนั้นได้ยังไง โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนนั้นคือแดร์ริล?แดร์ริลไม่สนใจเรเชลและยิ้ม “บอกฉันหน่อย ซาร่า เธอขอพรอะไรไป เดี๋ยวฉันจะเป็นคนเติมเต็มพรวันเกิดของเธอเอง”ซาร่านั้นน่ารักน่าเอ็นดูเกินไป แดร์ริลปฏิบัติต่อเธอราวกับเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของเขาซาร่ากล่าวอย่างตื่นเต้น “ฉันมีพรสองข้อ! ข้อแรกคือฉันอยากให้พี่มางานวันเกิดของฉัน ซึ่งมันก็เรียบร้อยไปแล้ว พรอีกอย่
“ทำไมพวกเขาถึงจะต้องฟังแก?” เรเชลหัวเราะ “แกคิดว่าแกเป็นใคร ทำไมสำนักประตูสุราลัยถึงจะต้องตอบรับคำเชิญของแกด้วย แกมันก็แค่ไอ้ลูกเขยบ้านคนอื่น”เรเชลหัวเราะเสียงดังขึ้น “เท่าที่ฉันรู้ในตอนนี้แกก็ไม่ใช่ลูกเขยบ้านคนอื่นอีกต่อไปแล้ว ฉันได้ยินมาว่าตระกูลลินดันได้ตัดขาดจากแก ไม่มีใครใยดีกับแกแม้แต่น้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับพรรคสำนักประตูสุราลัย นายมันปลิ้นปล้อน กะล่อนสิ้นดี!”แดร์ริลโกรธเคืองเป็นอย่างมาก แต่เขายิ้มใส่และกล่าว “ฉันไม่อยากจะคุยกับเธอ”จากนั้นเขาก็หันหลังและเดินหนีออกไปเรเชลจับแขนซาร่าและกล่าวอีกครั้ง “ซาร่า อยู่ห่าง ๆ จากไอ้คนไร้ประโยชน์พันธ์นี้ซะ”…ภายในโรงภาพยนตร์ของถนนธงแดง ในเมืองตงไห่ลิลี่และเวดนั่งชมภาพยนตร์อยู่ในแถวสุดท้ายของที่นั่งวีไอพี เวดคือตัวเต็งของซาแมนธาที่จะคลุมถุงชนเป็นสามีของลิลี่ลิลี่ถือถังป๊อปคอร์นอยู่ในมือขณะชมภาพยนตร์โรแมนติกบนหน้าจอมันเป็นเรื่องราวที่น่าเศร้า ลิลี่ร้องไห้เมื่อเห็นว่าพระเอกเลิกรากับนางเอก“ลิลี่น้อย เธอจะร้องไห้บนไหล่ของฉันก็ได้” เวดกล่าวอย่างนุ่มนวลลิลี่ยิ้ม “ขอบคุณ แต่ฉันไม่เป็นไร”เวดสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ขณะเขารวบรวมควา
บรรดาแขกทั้งหลายต่างมารวมตัวกันเต็มสวนบรรดาผู้นำระดับอาวุโสทั้งหมดก็นั่งอยู่ที่โต๊ะแขกวีไอพี มาสเตอร์ลีโอนาร์ด มาสเตอร์รี้ด และแม่ชีแห่งโชคชะตาต่างก็นั่งอยู่ที่โต๊ะ นอกเหนือจากนี้ก็ยังมี เจ้าสำนักแห่งสำนักวณิพกและเจ้าสำนักแห่งสำนักเกาะลูกท้อเบ่งบานก็นั่งร่วมด้วยเช่นกันงานวันเกิดของซาร่าคืองานสำคัญในยุทธภพของบรรดาผู้บ่มเพาะมีอีกโต๊ะที่ตั้งอยู่ด้านหน้าและเต็มไปด้วยของขวัญจากทุกคน ของขวัญมาในทุกขนาดและรวมถึงพระพุทธรูปหยกสูงประมาณหนึ่งเมตรและกระบี่ทองคำบริสุทธิ์บรรดาแขกผู้มาร่วมงานต่างมาจากทุกสาขาอาชีพ พวกเขาไม่มั่นใจว่าซาร่าอยากได้อะไรเป็นพิเศษ ดังนั้นพวกเขาส่วนใหญ่จึงเลือกแต่ของขวัญที่มีมูลค่ามหาศาลที่สุดพวกเขาคิดว่าจะทุ่มไม่อั้นเพื่อลูกสาวคนเล็กจากตระกูลคาร์เตอร์โซรันและซูซาน เดินเข้าไปในห้องโถงพร้อมกับลูกสาวของพวกเขาทั้งสองคนโซรันสวมชุดเสื้อคลุมยาว เขาดูเป็นทางการและอบอุ่นซูซานสวมชุดเดรสยาวสีแดง เธอดูเย้ายวนเหมือนที่เคยเป็น การที่ชุดผ่าแหวกต้นขาของเธอทำให้เห็นขาที่เรียวยาวสวยงามของเธอ ชุดเดรสของเธอดึงดูดสายตาของทุกคนว้าว!ทุกคนต่างตกตะลึงกับความงามของซูซานบรรดาแขกท