แดร์ริลรู้สึกอึดอัดไม่สบายใจขณะรออยู่ด้านนอกของทางเดินมันเป็นความผิดของเขาทั้งหมดที่โมนิก้าต้องตกอยู่ในอันตราย เขาไม่ได้ไปพบเธอที่เกาะสราญรมย์เขาจะทุกข์ระทมไปตลอดชีวิตถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับโมนิก้าและเด็กทารก เขาสวดมนต์ภาวนาว่าโมนิก้าจะต้องปลอดภัยแดร์ริลรู้สึกราวกับจะสูญเสียสติ เวลาค่อย ๆ ผ่านไปอย่างเชื่องช้า…ที่คฤหาสน์ตระกูลดาร์บี้ยูมิลองเครื่องสำอางค์อยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง เธอมีรอยยิ้มเบิกบานอยู่บนใบหน้าของเธอชุดเครื่องสำอางค์แต่งหน้าของเธอคือผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ล่าสุดจาก Poesia Eleganza มันมีมูลค่ามหาศาล ราคาเกือบจะเท่ากับครึ่งหนึ่งของคฤหาสน์“ที่รัก เธอไม่จำเป็นต้องแต่งหน้าเพิ่มหรอกน่า เธอสวยอยู่แล้วตอนนี้ เดี๋ยวแต่งหน้าเสร็จผู้หญิงคนอื่น ๆ ก็คงจะเอาแต่อิจฉาเธอน่ะสิ” ฟลอเรียนกล่าวถึงแม้ว่าเขาจะเป็นจอมบงการวิตถาร แต่เขาก็ไม่เคยที่จะหยุดชื่นชมภรรยาของเขาเพื่อทำให้เธอมีความสุขฟลอเรียนถอนหายใจและนั่งลงบนโซฟาพลางจุดบุหรี่สูบยูมิกล่าวถาม “วันนี้นายเป็นอะไรไป? ปกตินายจะชอบชมฉันมากกว่าสิบนาทีไม่พักเลย วันนี้นายดูหมอง ๆ และก็หยุดชมฉันไปดื้อ ๆ แค่ประโยคเดียวแบบนี้?”ฟลอเรียนถ
ในสวนหย่อมของคฤหาสน์ตระกูลดาร์บี้รีเบคก้ากำลังนอนอาบแดดขณะเธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ยาวตั้งแต่เธอตั้งครรภ์ เธอมักจะออกไปเดินเล่นในสวนหย่อม มีคนบอกเธอว่าการอาบแดดจะส่งพลดีกับเด็กทารก“น้องสาว”ยูมิยิ้มขณะเธอเดินเข้าไปหารีเบคก้า เธอไปนั่งข้าง ๆ และกล่าว “พักนี้เธอรู้สึกเป็นยังไงบ้าง? ลูกของเธอใกล้จะครบกำหนดคลอดแล้ว เธอรู้สึกไม่สบายตัวอะไรบ้างไหม?”รีเบคก้าส่ายหัว “ฉันรู้สึกสบายดี พี่สาว ยังไงก็ตามฉันก็รู้สึกงัวเงียอยู่ตลอดเวลา แต่ฉันไม่กล้านอนเยอะเพราะหมอบอกว่าอย่าใช้เวลาอยู่บนเตียงมากเกินไป ฉันเลยออกมาเดินเล่นไปรอบ ๆ ที่นี่”จากนั้นรีเบคก้าก็กล่าวถามอย่างปกติ “พี่อยากได้อะไรรึเปล่า?”ยูมิยิ้ม “ไม่มีอะไรสำคัญหรอก ท้องของเธอก็ใหญ่ขึ้นแล้ว ฉันเลยคิดว่าเธอคงไม่ได้ออกไปช้อปปิ้งมาสักพักแล้วใช่ไหม? เมื่อวานนี้ฉันแวะไปที่ถนนแอตแลนติกมาและฉันซื้อชุดคลุมท้องมาให้เธอ ตามฉันมาเร็ว ฉันว่าเธอน่าจะไปลองใส่มันดูหน่อย”“ขอบคุณนะคะ” รีเบคก้ารู้สึกซาบซึ้งกินใจ ตั้งแต่เธอตั้งครรภ์มาทั้งตระกูลต่างกล่าวหาว่าเธออุ้มท้องลูกของคนอื่น นับแต่นั้นมาก็ไม่มีใครปฏิบัติกับเธอด้วยความใจดีเมตตายูมินั้นใจดีมากที่ซื
น้ำตาของเธอไหลพลั่งพรูอย่างควบคุมไม่ได้ รีเบคก้าจ้องเขม็งอย่างโกรธแค้นไปที่ฟลอเรียน “ไอ้สารเลว! แกทำแบบนี้กับฉันลงคอได้ยังไง! แกไม่คิดถึงแจ็คสันบ้างเลยเหรอ! เขาเป็นพี่น้องของแกแท้ ๆ!”รีเบคก้าไม่เคยคิดมาก่อนว่าพี่ชายที่เธอนับถือมาโดยตลอดจะเป็นอสูรกาย!ฟลอเรียนหัวเราะเยาะใส่เธอ “แจ็คสันอาจจะคิดกับฉันเป็นพี่น้อง แต่ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนั้น เขาก็แค่ลูกบุญธรรมของพ่อฉัน เขาไม่ได้มีเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลดาร์บี้”ฟลอเรียนกล่าวต่อ “รีเบคก้า เธอน่าจะรู้ดีว่าฉันจะได้ขึ้นเป็นหัวหน้าตระกูลดาร์บี้ ตระกูลต้องการตัวฉันและฉันมีชื่อเสียงที่จะต้องรักษาไว้”เขาบุกเข้าไปหารีเบคก้าและพลักตัวเธอลงไปในโลงศพรีเบคก้ากำลังตั้งครรภ์เธอร่วงลงไปในโลงศพ หลังจากแรงกระแทกเธอก็รู้สึกปวดท้องน้อยอย่างรุนแรงก่อนที่รีเบคก้าจะได้ตอบสนอง ฟลอเรียนก็รีบวิ่งเข้ามาและค้นตัวเธอ จนในที่สุดเขาก็คว้าเอาโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาได้ จากนั้นเขาก็ปิดฝาโลงศพและปิดตายมันด้วยตะปูยูมิยืนอยู่เคียงข้างเขาและถอนหายใจ “นายจำเป็นจะต้องเลียนแบบลายมือของรีเบคก้าแล้ว และเขียนจดหมายถึงแจ็คสัน บอกกับเขาว่าเธอได้อุ้มท้องลูกของแดร์ริลและเธ
เมื่อเร็ว ๆ นี้จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ได้ใช้วัสดุบางอย่างเพื่อสร้างเรือใบจำนวนมาก เรือใบเหล่านั้นสามารถลอยน้ำได้โลกใหม่ส่งกองทัพมาถึงสองแสนคน กองพลทหารเคลื่อนทัพมาอย่างหนักหน่วง!ลินดา โฮลท์เป็นนายหญิงคนโตแห่งสำนักเกาะลูกท้อเบ่งบาน เกาะนี้อยู่ใกล้มหาสมุทรแห่งความตาย มันจึงเป็นที่แรกที่ถูกรุกรานและถูกตีพ่ายลินดากระเสือกกระสนเอาชีวิตรอดอย่างหวุดหวิดและมาขอความช่วยเหลือจากสถาบันหกวิถี ซึ่งเป็นโรงเรียนที่ก่อตั้งโดยหกสำนักหลักผู้อำนวยการใหญ่เกรแฮม พอตเตอร์กระวนกระวายเขากล่าวถาม “มิสโฮลท์ ตอนนี้ทหารสองแสนนายจากโลกใหม่อยู่ที่ไหน?”“ถ้าหากฉันคาดเดาไม่ผิด พวกเขาน่าจะอยู่ห่างออกไปแค่พันกว่ากิโลเมตรจากเมืองตงไห่” ลินดากล่าวอะไร?ในห้องประชุมเกิดความโกลาหลปั่นป่วนขึ้นมาทันที ทุกคนต่างตกใจกับข่าวนี้พันกว่ากิโลเมตรนั้นอยู่ไม่ไกลนักและดูเหมือนว่ากองทัพจะเคลื่อนพลมาถึงที่นี่ภายในไม่ช้าเมืองตงไห่คือประตูทิศตะวันออกของจักรวาลโลก เมื่อไหร่ที่มันตกไปเป็นเมืองขึ้นของศัตรูจักรวาลโลกทั้งหมดก็จะตกอยู่ในอันตรายอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน! ต้องป้องกันเมืองจากผู้รุกรานให้ได้!เกรแฮมผู้ที่วิตกกังวลอย่างเห
แม่ชีแห่งโชคชะตากำจดหมายไว้มืออันสั่นเทาของเธอ เธอกัดฟันกรอดและกล่าวกับออโรร่า “ท่านเจ้าสำนักศิษย์พี่ นี่คือความระยำที่แดร์ริลได้กระทำ! เขาล่วงละเมิดน้องสะใภ้ของตัวเอง จนทำให้เธอต้องหนีออกไปจากบ้านหลังนี้ในความอับอาย!”แม่ชีแห่งโชคชะตามีจิตสังหารอันแข็งกร้าว “แดร์ริลควรถูกกำจัดให้สิ้นซากสำหรับสิ่งที่เขาทำ!”ฟลอเรียนตกใจเมื่อได้ยินคำตอบของแม่ชีแห่งโชคชะตา เขาจ้องไปที่ออโรร่าอย่างโหวงเหวง‘ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ ท่านแม่ชีแห่งโชคชะตา... คือเจ้าสำนักง้อไบ๊งั้นเหรอ?’ฟลอเรียนและยูมิสบสายตากัน พวกเขาตกใจเกินกว่าจะพูดอะไรออกมามีข่าวลือหนาหูว่าเจ้าสำนักแห่งสำนักง้อไบ๊เป็นคนมีหน้าตางดงามเธอดูสวยกว่าที่พวกเขาเคยคาดคิดไว้เสียอีก!ฟลอเรียนรู้สึกประทับใจอย่างชอบพอ เขากลืนน้ำลายเฮือกใหญ่หากเขาได้ร่วมหลับนอนกับออโรร่าผู้งดงามคนนี้สักครั้ง เขาก็จะไม่เสียใจเลยแม้แต้น้อยต่อให้เขาต้องสิ้นชีพมลายไป!…อีกด้านหนึ่งในโรงพยาบาลอันดับหนึ่งของเมืองตงไห่แดร์ริลนั่งอยู่ตรงม้านั่งด้านนอกห้องผ่าตัด เขารู้สึกหัวใจแตกสลายร้อนรนที่ไม่รับรู้ถึงอาการของโมนิก้าเอี๊ยด...เมื่อเขามาถึงจุดแตกหัก ประตูห้องผ่
เธอเจตตนาดี?แดร์ริลกำหมัดแน่นขึ้นกว่าเดิม! ดวงตาของเขาแดงเถือกด้วยความโกรธแค้น!“เอาล่ะ เอาล่ะ ดูนายสิ ฉุนเฉียวอะไรขนาดนี้ ฉัน... ฉันหิวข้าวแล้ว” โมนิก้ากล่าวเบา ๆเธอนอนหลับไม่ค่อยสนิทในช่วงเวลาที่เธออยู่ในสวนซ่อนเร้น หลังการผ่าตัดจบลงเธอรู้สึกอ่อนเพลียและหิวกระหาย“ผมจะไปซื้อโจ๊ก... เดี๋ยวผมจะไปเลย” แดร์ริลรีบลุกขึ้นยืนและสวมเสื้อโค้ทอย่างร้อนรน “ที่รัก รออยู่ตรงนี้ก่อน เดี๋ยวผมจะรีบกลับมา”ม๊วฟ!โมนิก้าหน้าแดงในทันทีมองแผ่นหลังแดร์ริลรีบวิ่งออกไป ทำให้เธอรู้สึกมีความสุข…อีกทางด้านหนึ่งแดร์ริลรีบโบกรถแท็กซี่ด้านนอกของโรงพยาบาลและมุ่งตรงไปที่ชายหาดมีแผงขายโจ๊กที่ชายหาดตงไห่ซึ่งเปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง แดร์ริลและผองเพื่อนมักจะแวะเวียนไปกินอยู่บ่อยครั้งเมื่อตอนที่พวกเขายังเป็นเด็กวัยรุ่นและออกไปเที่ยวเล่นสนุกในยามค่ำคืน โจ๊กร้านนี้คือตัวเลือกอันดับหนึ่งของพวกเขาสำหรับอาหารมื้อเย็นอาหารจานเด็ดของทางร้านคือโจ๊กทะเลเดือดกุ้งและปูเขาจดจำได้คร่าว ๆ ว่าอาหารจานนี้ราคาประมาณสองร้อย มันอร่อยเลิศรสและเขามั่นใจว่าโมนิก้าจะต้องหลงรักมันอย่างแน่นอนแดร์ริลมองออกไปนอกหน้าต่างเพ
ซวย!แดร์ริลตกตะลึงเมื่อเห็นแส้พุ่งลงมาใส่เขา!นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น? หญิงสาวตัวแค่นี้ในวัยยี่สิบต้น ๆอยู่ในระดับปราชญ์ยุทธขั้นสองแล้ว?ถูกต้องแล้ว! เธอนั้นอยู่ในระดับปราญชญ์ยุทธขั้นสอง!แดร์ริลรู้สึกงุนงง เขาต้องใช้ความพยายามอย่างหนักหนาสาหัสในการไปถึงระดับปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสี่และได้ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบาก เขาไม่อยากเชื่อว่าหญิงสาวที่อยู่เบื้องหน้าเขาจะอยู่ในระดับปราชญ์ยุทธขั้นสอง!แดร์ริลคิดว่าเขาอาจจะมองผิดไป เขารีบหลบแส้และกล่าวกับไอรีน “สวยน้อย ฉันจำไม่ได้ว่ามีความบาดหมางอะไรระหว่างเรา ทำไมทำแบบนี้?”เขามั่นใจว่าเขาไม่เคยทำให้เธอขุ่นเคืองมาก่อน! การสะบัดแส้ก่อนหน้านี้มีเป้าหมายเพื่อสังหารเขา หากเขาไม่ว่องไวมากพอที่จะหลีกเลี่ยงได้ เขาคงชะตาขาดไปแล้ว!“ไม่มีเหตุจำเป็นอะไรที่นายจะต้องรู้ นายควรจะรู้ไว้เพียงแค่ว่าปีหน้า ในวันนี้คือวันครบรอบวันตายของนาย!” ไอรีนกล่าวอย่างเย็นชาและเธอก็สะบัดแส้โจมตีอีกครั้งเปรี้ยะ!มันรุนแรงกว่าครั้งแรกมาก!“ไม่เอาหน่า คนสวย บอกฉันมาเถอะ ทำไมเธอถึงอยากฆ่าฉัน?” แดร์ริลถอนหายใจยาวไอรีนไม่ได้ล้อเล่นอะไรกับเขาเลยแม้แต่น้อย เธอสะบัดแส้โจมตี
”เธอคือใคร? ทำไมเธอถึงต้องมาฆ่าฉัน?” แดร์ริลมองไปที่เทพธิดาตัวน้อยและกล่าวซ้ำอย่างเย็นชา “ฉันจะถามเธอเป็นครั้งสุดท้าย อย่ามาลองดีกับฉัน!”เขากดดาบกลืนโลหิตไปที่คอของเทพธิดาตัวน้อย!ไอรีนเหลือบมองไปที่ดาบกลืนโลหิต ไม่มีแม้แต่ร่องรอยของความหวาดกลัว “เร็วสิ! ฆ่าฉันเลย! ฉันจะบอกอะไรให้ นายคงจะไม่ได้พบกับความสงบสุขอีกหลังจากที่นายฆ่าฉัน นายจะกลายเป็นที่หมายหัวของใครหลายคน”เฮ่อ...แดร์ริลจ้องไปที่หญิงสาวผู้ไม่ยอมอ่อนข้อ“เร็วเข้าสิ ปล่อยฉันไปสักที” ไอรีนกล่าวอย่างเย็นชา แม้ว่าเธอจะถูกสะกดจุดตรึงไว้อยู่ แต่เธอก็ไม่ได้ทำตัวเหมือนกับคนถูกจับแดร์ริลหัวเราะคิกคัก “เธอถ่อมาที่นี่เพื่อจะฆ่าฉัน แต่เธอก็ยังมาขอให้ฉันเมตตาปล่อยตัวเธอไปงั้นเหรอ? เธอคิดว่ามันจะเป็นไปได้รึไง? เอาล่ะ ทั้งหมดที่เธอต้องทำก็แค่บอกฉันมาว่าเรามีเรื่องบาดหมางอะไรกันถึงขนาดที่เธอจะต้องมาฆ่าฉัน ฉันจะปล่อยเธอไปถ้าเธอพูดออกมา”“ไม่มีทาง” สามคำสั้น ๆ เล็ดลอดออกมาจากปากของเธอซวย!แดร์ริลหมดความอดทนจนปรอทแตก เขายกตัวเทพธิดาตัวน้อยขึ้นแล้ววางเธอลงบนพื้นในท่านั่ง“นี่นายกำลังจะทำอะไร? ไปให้พ้น! อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!” เทพธิดา