บทที่ 725

”ปล่อยฉัน!” แดร์ริลกล่าวอย่างเย็นชา

แดร์ริลได้กลิ่นอันหอมรัญจวนขณะถูกโอบกอดแนบแน่น แต่ความขุ่นเคืองก็ยังคงแผดเผาของเขาอยู่ในใจ

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้! เราคงจะกลับไปเป็นเหมือนก่อนไม่ได้อีกแล้ว” แดร์ริลกล่าวอย่างหนักแน่นก่อนจะพลักตัวเมแกนออก

หลังจากที่เขาได้กล่าว แดร์ริลก็หันหลังและเดินจากไป

“พี่ชาย...” เมแกนรู้สึกผิดหวัง “พี่ชายที่รัก ฉันจะขอคุกเข่าเพื่อขอขมานาย ได้โปรด”

“ฉันไม่สน ขอบใจ”

แดร์ริลหันขวับและจากไปโดยไม่หันกลับมาอีกหลังจากเขากล่าว

…

ระหว่างนั้นที่ท่าเรือของเมืองตงไห่

ในความมืดมิด ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งมีทรวดทรงที่เย้ายวนกำลังเดินเรียบไปตามชายหาด ใบหน้าที่โดดเด่นเป็นสง่าของเธอเปี่ยมไปด้วยความหวาดระแวง

เธอคือยูมิ

ในตอนแรกยูมิได้วางแผนไว้ว่าจะอาศัยอยู่กับตระกูลดาร์บี้ให้นานที่สุดและเฝ้ารอให้ฟลอเรียนลงหลักปักฐานตั้งตัวในโลกใหม่ก่อนที่จะไปพบกับเขา

อย่างไรก็ตามเธอก็ไม่สามารถที่จะต้านทานความยั่วยวนของคัมภีร์มหาปริศนาได้เมื่อเธอได้เห็นมัน เธอไม่มีที่ให้ไปในตอนนี้ หนทางเดียวของเธอก็คือต้องยอมเสี่ยงและเดินทางออกไปที่โลกใหม่

ยูมิพึมพัมขณะเธอกำลังก้าวเดิน “ฟลอเรียน นายมันโชคดีจริง