Share

บทที่ 742

แดร์ริลโบกมือและกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฉันไม่ได้มาจากสำนักพราน ฉันอาศัยอยู่ในป่าบนภูเขามานานมากและเพิ่งจะได้ออกมาข้างนอก”

‘โอ้ เป็นเพราะแบบนี้เอง?’

เชอรีลกล่าวอย่างเคารพนับถือ “ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันจะบอกให้พวกเขาเตรียมห้องไว้สำหรับท่านอาจารย์ ท่านสามารถอาศัยอยู่ในห้องโถงเต้นรำโภไคยได้สักพัก”

เธอจำเป็นต้องขึ้นแสดงร้องเพลงในวันถัดไป เธอจึงต้องการจะฝึกร้องบทเพลงนี้ให้ทันท่วงที

“แจ่มเลย”

ในเมื่อเขาได้ออกมาข้างนอกแล้ว แดร์ริลจึงยินยอมตกลง

ด้วยข้อตกลงของเชอรีล แดร์ริลและจีเวลก็ได้พักในห้องพักสุดหรูหราโอ่อ่าบนชั้นสอง

ทันใดที่เขามาถึงที่ห้อง จีเวลก็รีบเข้าไปหาแดร์ริลและกล่าวถาม “คุณชาย ทำไมคุณหนูมาร์คถึงเรียกคุณเรียกว่าท่านอาจารย์”

จีเวลนั้นรู้สึกสับสนงุนงง

แดร์ริลยิ้มอ่อน ๆ “ฉันสอนเธอร้องเพลง แน่นอนที่เธอจะต้องเรียกฉันว่าท่านอาจารย์สิ”

“คุณชาย คุณรู้วิธีแต่งเพลงด้วยเหรอ?” จีเวลกล่าวถามเสียงทุ่ม

แดร์ริลฉีกยิ้มและลูบผมของเธอ เขาไม่ได้กล่าวอะไรต่อ

ก่อนที่พวกเขาจะเข้านอน จีเวลก็ขนน้ำมาเพื่อจะล้างเท้าให้กับแดร์ริล เธอดูแลเขาทุกหนทางที่เธอจะทำได้

แดร์ริลรู้สึกสะเทือนใจ มันทำให้เขานึกถึงตอนท
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status