บทที่ 815

เดบร้าเดินเข้ามาหาพวกเขาและจัดวางอาหารเช้าไว้บนโต๊ะ เธอฉีกยิ้มให้แดร์ริลและกล่าว "ได้เวลาตื่นแล้ว แดร์ริล นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันทำซุปเมล็ดบัวแปะก๊วย ได้โปรดลองชิมดู”

มันเป็นเพราะแดร์ริล เดบร้าถึงยอมลดความหยิ่งทรงนงของเธอในฐานะเจ้าสำนัก เธอแสดงออกให้เห็นเพียงความสะโอดสะองและความนุ่มนวลอ่อนโยนเท่านั้น

แดร์ริลอยากจะหัวเราะออกมา

‘ท่านเจ้าสำนักถึงกับยอมทำแบบนี้เพื่อให้ฉันได้อยู่ต่อ’ แดร์ริลยิ้มร่าขณะเขาหยิบชามซุปขึ้นมาชิม มันมีรสชาติหวาน

ใครจะไปรู้ว่าเดบร้านั้นทำอาหารเก่งขนาดนี้ ฝีมือของเธอยอดเยี่ยมพอ ๆ กับจีเวล

“คุณคิดว่าไง?”

เดบร้าจองมองแดร์ริลอย่างเขินอาย ใบหน้าสวยงามของเธอเปี่ยมไปด้วยความคาดหวัง

แดร์ริลพยักหน้า “อร่อยดี”

เดบร้านั้นรู้สึกดีใจกับคำชมและเธอกล่าวตอบอย่างนุ่มนวล “ถ้าคุณชอบ ฉันจะทำให้คุณกินได้ทุกวันไปตลอดชีวิตเลย”

กลิ่นหอมของอาหารปลุกจีเวลให้ตื่นขึ้น เธอขยี้ตาพรางกล่าวถาม “นั่นซุปเมล็ดงั้นเหรอ กลิ่นมันหอมมาก”

ใบหน้าของเดบร้าก็แดงก่ำ เธอรู้สึกอักอ่วนเมื่อจีเวลตื่นขึ้นมาเธอลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วพรวดพราดและกล่าว “ฉันควรจะไปก่อน โอ้ ใช่ เดี๋ยวเราจะมุ่งหน้าไปสำนักโอสถด้วย