Share

บทที่ 862

’อะไร? จะให้คุกเข่าขอขมาแดร์ริลงั้นเหรอ?’ เรเชลตัวสั่นสะท้านอย่างขัดขืนและตะคอกเสียงแข็ง “ไม่! หนูจะไม่มีวันคุกเข่า!”

“แกพูดว่าอะไรนะ?” ดวงตาของโซรันลุกโชนเป็นฝืนไฟ ขณะที่เขาตัวสั่นในความโกรธอย่างเดือดดาล

“หึ!” เรเชลสูดลมหายใจเข้าลึกพร้อมกับใบหน้าอันงดงามของเธอที่เปี่ยมไปด้วยความขัดขืน “หนูยอมรับก่อนหน้านี้ หนูเป็นคนล่อลวงแดร์ริลไปที่ปล่องภูเขาไฟ แต่หนูไม่เสียใจที่ได้ทำลงไป! ถ้าหากมีโอกาสอีกหน หนูก็จะเลือกทำแบบเดินอีกครั้ง! เขาโชคดีที่รอดมาได้ ไม่มีวันที่หนูจะยอมขอโทษเขาไปตลอดชีวิต นับประสาอะไรกับคุกเข่า!”

“สารเลว!” โซรันเดือดดาล ทันทีที่เขาชี้หน้าเรเชลเขานั้นแทบจะเป็นลม

ในเวลาเดียวกัน ซูซานค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนข้าง ๆ พวกเขา เธอกัดฟันอดทนกับความเจ็บปวดจากอาการบาดเจ็บและตบเข้าไปที่หน้าของเรเชล

ซูซานใช้แรงทั้งหมดที่เหลืออยู่ของเธอตบหน้าเรเชล ทำให้เรเชลส่งเสียงร้องอู้อี้ลงไปนอนกองกับพื้น รอยประทับสีแดงฉานปรากฏเด่นชัดอยู่บนแก้มของเรเชล

“นี่แกจะทำให้พ่อแกโกรธจนอกแตกตายรึไง? คุกเข่าลงและขอโทษพี่ทูนหัวของแกซะ เดี๋ยวนี้!” ซูซานตำหนิด่าทอขณะที่มองหน้าเรเชล

ลูกสาวคนโตของเธอหุนหันพลันแล่นและเอ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status