ขณะที่เขากล่าว แดร์ริลก็เดินตามหลังสโลนไปเมื่อพวกเขาเดินออกมาถึงข้างนอก พวกเขาก็เห็นบรรดาสาวกสำนักประตูสุราลัย และเจ้าหญิงอีเว็ตต์ที่อยู่ตรงปากทางเข้า ทุกคนดูเป็นกังวลอย่างมาก“พี่สโลน แดร์ริล!”ทันทีที่อีเว็ตต์เห็นพวกเขา เธอก็รู้สบายใจ เธอรีบวิ่งเข้าไปทักทายจากนั้นเธอก็เห็นเถาอู้ตัวน้อยในอ้อมแขนของสโลน และสายตาของเธอก็เปล่งประกาย “ว้าว มันน่ารักมาก มันเป็นสัตว์เลี้ยงพันธ์ุอะไร?”ทุกสายตาจับจ้องไปที่เถาอู้ตัวน้อยถึงแม้ว่ามันจะเป็นเด็กแรกเกิด แต่รัศมีของมันก็ทรงพลังมากสโลนยิ้มให้อีเว็ตต์และกล่าว “นี่คือเถาอู้”อะไร?เถาอู้?ทุกคนตกตะลึงเถาอู้ อสูรร้ายทั้งสี่สัตว์วิเศษในตำนานอีเว็ตต์ก็ตกตะลึงเช่นเดียวกันทันใดนั้น เถาอู้ตัวน้อยก็หันไปมองรอบ ๆ ก่อนจะตะโกนเรียกหาสโลนและแดร์ริล “มามิ๊ ปาปิ๊...”ว้าว!บรรดาสาวกสำนักประตูสุราลัยทุกคนตกตะลึงอลเวง“นี่เกิดอะไรขึ้น?”“เถาอู้พูดได้ด้วย?”“ไม่จริง พวกนายได้ยินที่มันพูดไหม? มันเพิ่งจะเรียกท่านประมุขสำนักว่าปาปิ๊ และเรียกท่านแม่ทัพสโลนว่ามามิ๊”ทุกคนต่างถกเถียงกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น พวกเขาหันไปจ้องที่แดร์ริลและสโลนทุกสายตาดูส
ในระหว่างนั้น ที่คฤหาสน์องคมนตรี ในเมืองดราก้อน ทวีปเวสต์ริงตันเมื่อหนึ่งปีก่อน จักรพรรดิแห่งเวสต์ริงตันได้แต่งตั้งให้โดน็อกเป็นองคมนตรีและมอบคฤหาสน์องคมนตรีให้กับเขา ตำแหน่งของโดน็อกเป็นรองจากจักรพรรดิเพียงคนเดียวคฤหาสน์องคมนตรีนั้นตั้งอยู่ใกล้กับพระราชวัง มันมีกระท่อมเอาไว้พักผ่อนแยกออกมาและมีต้นไม้รอบล้อม และน้ำตกที่สร้างขึ้นจากฝีมือมนุษย์ มันมีทัศนียภาพที่สวยงามทุกมุมทุกองศาดูสง่างามและยิ่งใหญ่ทรงพลัง มีความเป็นส่วนตัวเพราะชาวบ้านทั่วไปจะชื่นชมมันได้จากระยะที่แสนไกลเท่านั้น สถานที่นี้เป็นเขตหวงห้ามไม่ให้คนภายนอกเข้ามาใกล้แต่กระนั้นก็ดี คฤหาสน์องคมนตรีในวันนี้ก็ยังคงมีบรรยาดาศครึกครื้นสนุกสนานพิธีวิวาห์ขององคมนตรีโดน็อกและอีวอนจะมีขึ้นในวันพรุ่งนี้ และจะถูกจัดงานขึ้นที่คฤหาสน์องคมนตรีโดน็อกเป็นคนที่จักพรรดิแห่งเวสต์ริงตันโปรดปรานมากที่สุด และเขาก็เป็นถึงองคมนตรีอีกด้วย เขามีอำนาจมากอยู่ในมือ นอกไปจากนี้ งานแต่งานครั้งนี้ยังเป็นการสานสัมพันธ์ทางไมตรีของทั้งสองทวีปด้วย มันจึงต้องยิ่งใหญ่อลังการเป็นพิเศษบรรดารัฐมนตรีและสำนักต่าง ๆ ทั้งหมดของเวสต์ริงตันก็เข้ามาร่วมเป็นสักขีพ
ทุกสายตาจับจ้องไปที่อีวอนเธอสวมชุดเดรสยาวสีแดงที่คลุมทั้งตัวของเธอ และเธอก็มีเครื่องประดับมากมายอยู่บนตัวด้วย เธอดูสมสง่าราวกับราชวงศ์ เธอมีทรวดทรงยั่วยวนไร้ที่ติดและใบหน้าที่งดงามอ่อนช้อย เธอดูเหมือนนางฟ้าจากสวรรค์จริง ๆ!งดงามมาก! สวยสุดที่สุด!เสียงปรบมือต้อนรับเกรียวกราวทุกคนต่างสรรเสริญเจ้าหญิงและบรรดาแขกผู้ร่วมงานผู้ชายทุกคนก็ตื่นเต้น พวกเขาปรบมือและร้องตะโกนเมื่อได้เห็นหน้าเธอแต่กระนั้นก็ดี กลับไม่มีใครสังเกตเห็นความทุกข์ระทมบนใบหน้าของอีวอน เธอไม่ได้มีความสุขเลยแม้แต่น้อยทันทีที่เธอรู้ตัวว่าจะถูกเลือกให้เป็นเจ้าหญิงที่จะต้องไปแต่งงานกับทวีปเวสต์ริงตัน อีวอนพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะขัดขืนอย่างไรก็ตาม เธอก็เป็นแค่เพียงผู้หญิงที่อ่อนแอคนหนึ่ง เธอจะต่อต้านไม่ได้กับคำบัญชาหัวใจของอีวอนเจ็บปวดราวกับว่ามันด้านชาไปแล้วระหว่างการเดินทางมาที่ทวีปเวสต์ริงตันในที่สุด บริวารก็พาตัวอีวอนไปหาโดน็อกทุกคนในที่นี่คือสักขีพยาน โดน็อกมองไปที่อีวอนและตกตะลึงงัน!“คุณหนูจากตระกูลยังในเมืองตงไห่?” โดน็อกตกใจ! เขาไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าเจ้าหญิงอีวอนจะเป็นคุณหนูจากตระกูลยังอีวอนเ
เพียะ!อีวอนยกมือขึ้นมาบังแก้มของเธอหลังจากที่โดนโดน็อกตบหน้า เธอรู้เจ็บแสบและโกรธเคือง เธอน้ำตาคลอเบ้า “แกกล้าดียังไงถึงมาแตะต้องฉัน! แดร์ริลไม่มีวันยกโทษให้แกแน่ ไอ้...”เพียะ!โดน็อกตบหน้าเธออีกครั้ง!“อย่าพูดชื่อมันให้ฉันได้ยินอีก!” โดน็อกง้างมือขึ้นมาดวงตาเขาแดงฉาน จากนั้นเขาก็ออกคำสั่งให้กับบริวาร “จับตัวเธอไปขัง คืนนี้ฉันจะทรมานเธอเองทั้งคืน เมื่อไหร่ที่ฉันสาสมใจแล้ว ค่อยส่งร่างเธอกลับไปให้ไอ้แดร์ริล!”“ขอรับ!”บริวารก็รีบขารับคำสั่งเขาทันทีก่อนจะเดินเข้ามาจับตัวอีวอนไปอีวอนตัวสั่นเครือ ใบหน้าของเธอซีดเซียวขณะจ้องไปที่โดน็อก “แกมันไม่ใช่มนุษย์ แกมันเป็นปีศาจ!”เธอเพิ่งจะคิดว่าทุกอย่างกำลังจะดีขึ้นสำหรับเธอที่ได้พบกับใครสักคนที่มาจากจักรวาลโลกเหมือนกัน เธอไม่ได้คาดคิดว่าจะพลัดหลงมาเจอกับปีศาจร้ายจิตใจอำมหิต!“ท่านองคมนตรี!”รัฐมนตรีคนหนึ่งลุกขึ้นยืนและก้มโค้งคำนับโดน็อกก่อนจะกล่าว "ท่านองคมนตรี โปรดพิจารณาให้ดี ผู้หญิงคนนี้คือเจ้าหญิงแห่งโลกใหม่ ถ้าท่านทรมานนางและฆ่านาง ฉันเกรงว่ามันจะส่งผลต่อความสัมพันธ์ระหว่างสองทวีปของเรา”ฝูงชนที่เฝ้ามองดูอยู่บางคนก็พยักหน้าเห็นด้
โดน็อกอาศัยอยู่ที่ทวีปนี้มานานกว่าหนึ่งปีแล้ว เขากับลินเซย์เป็นคนรู้จักกันลินเซย์ฉีกยิ้มและกล่าว “ท่านองคมนตรี ยังไงเจ้าหญิงอีวอนเป็นเจ้าหญิงของโลกใหม่ ถึงแม้ว่าเธอเพิ่งจะถูกแต่งตั้งขึ้นมาได้ไม่นานมานี้ ถ้าท่านดูแลเธอไม่ดีมันก็เป็นการดูถูกพวกเขาไม่ใช่รึ? ท่านต้องการฆ่าชายคนที่ชื่อว่าแดร์ริล นั่นใช่ไหม? ฉันช่วยท่านได้ และมันก็จะไม่เสี่ยงอันตรายต่อความสัมพันธ์ของเรากับโลกใหม่”“บอกฉันมา!” โดน็อกสีหน้าลุกโชนลินเซย์ก็เดินเข้าไปใกล้เขาและกล่าวอย่างนุ่มนวล “ฉันเพิ่งจะปลุกเสกเครื่องรางควบคุมจิตใจสำเร็จ และฉันสามารถทำให้เจ้าหญิงทำตามคำสั่งฉันได้ ไม่ว่าจะอยู่ห่างไกลแค่ไหน เธอก็จะทำตามที่สั่งเสมอ” เสียงของเธอแผ่วเบามากมีเพียงแค่โดน็อกเท่านั้นที่ได้ยินเธอลินเซย์กล่าวต่อ “ส่งตัวเธอมาให้ฉัน แล้วฉันจะสวมเครื่องรางควบคุมจิตใจให้กับเธอ แล้วท่านก็จะได้สุขสำราญกับเธอสักพักก่อนจะส่งตัวเธอคืนกลับไปหาแดร์ริล ต่อให้ฉันจะอยู่ห่างออกไปหลายพันกิโลเมตรฉันก็สั่งให้เธอฆ่าแดร์ริลได้ เธอจะทำตามคำสั่งของฉันทุกอย่าง”ลินเซย์ฉีกยิ้ม เธอดูมีเสน่ห์และยั่วยวนสำหรับคนที่ไม่ได้รู้จักเธอ พวกเขาอาจจะหลงเสน่ห์เธออย่
โดน็อกและบรรดาแขกผู้ร่วมงานก็ยังคงดื่นฉลองกันต่อไปในขณะที่ชายคนหนึ่งเดินผ่านประตูเข้ามา“ท่านองคมนตรี”บรุษผู้นั้นสวมชุดรัฐมนตรีเต็มยศอย่างเป็นทางการ เขาคือนายพลของราชองครักษ์ ไซมอน ไคลฟ์ไซมอน ไคลฟ์อยู่ในระดับจักรพรรดิยุทธขั้นสอง ในฐานะที่เขาเป็นนายพล เขาคือหัวหน้าหน่วยอารักขาพระราชวัง และเขายังเป็นคนที่จักรพรรดิเวสต์รังตันโปรดปรานทันที่เขาเข้ามา ไซมอนก็ทักทายโดน็อกด้วยความเคารพ “ยินดีด้วยท่านองคมนตรี! ขอแสดงความยินดีกับการแต่งงานของท่าน”โดน็อกฉีกยิ้ม “ท่านนายพลไคลฟ์ ได้โปรดมาร่วมดื่มฉลองกัน”“ท่านองคมนตรี นอกเหนือไปจากที่ผมมาแสดงความยินดีแล้ว ผมมาที่นี่เพื่อบอกเรื่องสำคัญด้วย” ไซมอนยิ้มก่อนจะกล่าวอย่างจริงจัง “ท่านจักรพรรดิรับสั่งให้ท่านไปทำลายสำนักพันพิศวงทันทีหลังจากพิธีวิวาห์ของท่านเสร็จสิ้น”ทำลายสำนัก?โดน็อกตกตะลึง เขาขมวดคิ้วตั้งแต่จักรพรรดิแห่งเวสต์ริงตันได้พิชิตยึดครองทวีปเวสต์ริงตัน เขาก็รับสั่งให้ทุกสำนักในทวีปสยบยอมสวามิภักดิ์กับเขาอย่างไม่มีข้อแม้สำนักห้ายาพิษ และอีกสองสามสำนัก ก็ยินยอมที่จะปฏิบัติตามกับคำสั่งนั้นอย่างกระตือรือร้นแต่กระนั้นก็ดี ยังมีสำนัก
ขณะที่เขากล่าว โยเอลก็จ้องไปที่แลนวินด้วยความชื่นชมโยเอลแอบชอบแลนวินมานานกว่าสามปีแล้ว ตั้งแต่ที่เขาเข้าร่วมกับสำนักสุญตาเมื่อสามปีก่อน เขาก็หลงรักแลนวินตั้งแต่แรกเจอในหัวใจของโยเอล แลนวินไม่ใช่แค่เพียงสาวสวยเท่านั้น เธอยังมีเสน่ห์และยั่วยวนอีกด้วย และบางวันเขาแอบฝันถึงเธอด้วย!เฮ้อ!แลนวินถอนหายใจและกล่าวอย่างร้อนรน “ถ้ามันง่ายจริง ฉันคงไม่ขอกำลังเสริมจากสำนักหรอก”จากนั้นลิลี่ก็เดินเข้ามาหาพวกเขาพร้อมกับถ้วยน้ำชาแลนวินจ้องไปที่ลิลี่ และรู้สึกว่าได้พบกับที่ระบายความหงุดหงิด “นี่ ยัยขี้เหร่ ฉันแค่ขอให้แกไปชงชามาให้ ทำไมแกชักช้ายืดยาดขนาดนี้ ช้ามาก! ฉันไม่รู้แล้วว่าคนอย่างแกจะมีปัญญาทำอะไรได้มากไปกว่านี้อีกไหม”ตั้งแต่โยเอลเดินมาถึง แลนวินก็ทำกับลิลี่เหมือนคนรับใช้ และคอยกดหัวอยู่ตลอดเวลาแลนวินคิดว่าลิลี่เป็นเพียงคนหน้าตาอัปลักษณ์ที่ไร้ค่า เป็นภาระของเธอที่จะต้องแบกมาทำภารกิจด้วยดูเหมือนว่าลิลี่มาที่นี่เพื่อคอยชงน้ำชาและเสิร์ฟน้ำเท่านั้นแต่กระนั้น แลนวินก็ยังไม่พอใจ ทันทีที่เธอหันไปเจอลิลี่ แลนวินก็มักจะชอบขยี้ปมด้อยของเธอลิลี่ไม่ได้ตอบสนองอะไร เธอรินน้ำชาอย่างเงียบ ๆ
”นี่ ยัยขี้เหร่”แลนวินจ้องไปที่ลิลี่และกล่าวอย่างเย็นชา “มันมีภูเขาอยู่ห่างจากที่ที่ไปทางเหนือไกลกว่า 30 กิโลเมตร มันเรียกว่าภูเขาวายุทมิฬ เธอไปสืบข่าวของแดร์ริลที่นั่นที”ภูเขาที่อยู่ทางตอนเหนือ?ลิลี่มึนงง เธอไม่เข้าใจ “ศิษย์พี่ แดร์ริลไม่ได้อยู่ที่ภูเขาแห่งปัญญาของสำนักประกายแสงหรอกเหรอ?”ปึงแลนวินโกรธมาก เธอทุบโต๊ะและกร่นด่า “แกจะถามอะไรมากมาย? ฉันเพิ่งจะบอกข่าวล่าสุดให้แกฟัง หรือว่าแกไม่อยากไป? งั้นก็กลับไปที่สำนักเลยเดี๋ยวนี้ และอย่าหวังว่าฉันจะเอาแกไปด้วยสำหรับภารกิจหน้า”โยเอลเองก็กล่าวขึ้นมาอย่างเย่อหยิ่ง “ไร้สาระจริง ๆ เธอก็แค่ต้องทำตามคำสั่ง เธอไม่จำเป็นต้องมาถามกลับ เข้าใจไหม?”“ฉันเข้าใจแล้ว”ลิลี่ถอนหายใจเอือมระอา จากนั้นเธอก็หันหลังและออกจากห้องไป มุงหน้าไปยังภูเขาวายุทมิฬ…ระหว่างนั้นที่ภูเขาแห่งปัญญาสำนักประตูสุราลัยได้พิชิตยึดครองภูเขาลูกนี้แล้วบางครั้งจะมีเสียงหัวเราะดังก้องมาจากทางห้องนอนอันงดงามที่อยู่ด้านหลังของห้องโถงอาภาอลังการเดบร้ากำลังอุ้มสัตว์เลี้ยงขนสีม่วงฟูขณะที่เธอกำลังนั่งเล่นอยู่บนเตียง สัตว์เลี้ยงตัวนี้มีหัวเป็นสิงโต และมันก็ดูน่ารัก