ด้วยความสัตย์จริง อีวอนนั้นกังวลว่าเงิน 5 หมื่นบาทนั้นจะน้อยไปหน่อย ยังไงด็ตาม นั่นคือขีดจำกัดของอำนาจเธอแล้วปีเตอร์ พนักงานที่ดูแลร้านอยู่ถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ในตอนนั้น!อะไรนะ?นักประเมินวัตถุโบราณผู้ทรงเกียรติ ได้รับเงินเดือนถึง 5 หมื่นบาท? เงินเดือนของเขายังมากว่า 1 หมื่นบาทต่อเดือนมานิดเดียวเอง!หลังจากใช้เวลาพิจารณาคำอธิบายของแดร์ริลในการประเมินหยกน้ำตาเลือด ปีเตอร์จึงต้องยอมรับว่าเขาไม่ดีเท่าจริง ๆ ดังนั้นเขาจึงหยุดความรู้สึกไม่พอใจของตัวเองลง แต่ก็ยังคงอิจฉาในตัวแดร์ริลอยู่หลังจากคิดเล็กน้อย แดร์ริลก็ตกลงและกล่าว "โอ้...ในเมื่อผมไม่จำเป็นต้องมาที่นี่ทุกวัน มันคงจะไม่เป็นไป"มันเป็นข้อเสนอที่ยอดเยี่ยม แต่เขากลับมีความรู้สึกลำบากใจนี่เขาเป็นบ้าไปหลังจากการเป็นลูกเขยบ้านคนอื่นเหรอ?เมื่อเห็นการตอบสนองของแดร์ริล ปีเตอร์พลันพูดไม่ออกอีวอนนั้นเบิกบานมาก เธอกล่าว "เยี่ยมเลย ถ้าอย่างนั้นข้อตกลงเป็นอันเสร็จเรียบร้อยนะคะ"แดร์ริลยิ้มและกล่าวลากับอีวอนเมื่อเห็นว่าเริ่มดึกแล้วเที่ยงวันต่อมา เมื่อแดร์ริลมาถึงห้องทำงานของเขา เพิร์ลรีบเข้ามาและอัพเดทข้อมูลให้เขาฟังเพิร์ลกล
เฟลิกซ์ เบลคลีย์?เมื่อได้ยินชื่อนั้น ทั้งสามเจ้าหน้าที่พลันตัวสั่นทันที หนึ่งในนั้นถึงกับสั่นสะท้านอย่างรุนแรงทั้งเมืองตงไห่รู้จักเฟลิกซ์ เขามีเส้นสายทั้งด้านดีและด้านมืด!ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่? เขามีความสัมพันธ์อะไรกับบริษัทแพลทินัม?"ถ้าพวกแกไม่พูดก็ไม่เป็นไร แต่ฉันขอพูดอะไรตรง ๆ หน่อยแล้วกัน ถ้าฉันตรวจสอบแล้วพบว่ามันมีบางอย่างเกี่ยวกับพวกแก แกคงจะรู้กันนะว่าจะเกิดอะไรตามมา"ทันทีที่เฟลิกซ์กล่าวจบ ชายที่ยืนอยู่ทางซ้ายสุดทนไม่ได้อีกต่อไป เขากล่าว "ผมจะพูด… ผมจะพูด..."อีกสองคนมองหน้ากัน แล้วพยักหน้าอย่างจนใจเช่นกันแดร์ริล ผู้ซึ่งกำลังนั่งอยู่บนโซฟาในตอนนั้นยิ้มออกมาหลังจากผ่านไปไม่กี่นาที เฟลิกซ์ก็เลิกคุยกับสามคนนั้น เขายืนขึ้นแล้วกล่าวกับแดร์ริล "คุณดาร์บี้ ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วครับ"แดร์ริลหัวเราะ เขายืนขึ้นแล้วตบไหล่เฟลิกซ์ "นายทำได้เยี่ยมมาก เฟลิกซ์ ธุรกิจของนายก็ทำได้ดีในช่วงสองปีที่ผ่าน นายกำลังดังขึ้นเรื่อย ๆ แล้วนะ""อย่าชมผมเลยครับคุณดาร์บี้ ผมคงไม่เป็นผมทุกวันนี้หากไม่ใช่เพราะคุณ คุณดาร์บี้"หลังจากพูดคุยกับเฟลิกซ์เสร็จ แดร์ริลก็กล่าวลาเขาทันทีที่เฟลิกซ์เดินก
เขาคัดค้าน? ฮ่าฮ่า! ทุกคนในตระกูลลินดันมองแดร์ริล และคิดว่าเขาหน้าด้านสีหน้าของคุณย่าพลันมืดมนและอารมณ์เสีย เธอถาม "เธอพูดว่าอะไรนะ?"แดร์ริลหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วกล่าวอย่างชัดเจน "คุณปรักปรำภรรยาผมเรื่องจีเซลล์ ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ตรสจสอบเรื่องที่เกิดขึ้น คุณปลดเธอจากตำแหน่งโดยที่ไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่คิดว่ามันหยาบคายไปหน่อยเหรอ?"คุณย่ายิ่งอารมณ์เสียมากกว่าเดิม เธอถามอย่างมุ่งร้ายไปที่แดร์ริล "เธอหมายความว่าฉันตัดสินหนูน้อยลิลี่ผิด?"แดร์ริลกำลังจะพูดด้วยความมั่นใจยังไงก็ตาม ในตอนนั้นเองที่วิลเลียมทนไม่ได้ เขาตบโต๊ะเสียงดัง และตะโกนพร้อมชี้หน้าแดร์ริล "แกคิดว่าแกเป็นใคร? นี่คือการประชุมของตระกูลลินดัน เมื่อไหร่กันที่แกสามารถพูดอะไรได้ตามใจ? อะไรทำให้แกคิดว่าแกมีสิทธิ์เถียงคำตัดสินของคุณย่า?"แดร์ริลจ้องเขาอย่างเย็นชา "ฉันก็แค่แนะให้คุณย่าตรวจสอบเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนจะตัดสินใจ นายโมโหอะไรเนี่ย?""ไอ้เวรนี่!"วิลเลียมแทบระเบิด เขากำลังจะเข้าไปต่อยแล้ว แต่เมื่อคิดไปถึงตอนงานเลี้ยงวันเกิดของคุณย่า เขาถูกซ้อมก่อนที่จะได้ยกหมัดด้วยซ้ำ เขาจึงหยุดลง แต่ยังมองไปที่แดร์ริ
มันเป็นความผิดของคนอื่นจริงเหรอ?ทุกคนตกตะลึงคุณย่าเองก็ตกใจ เธอถาม "เกิดอะไรขึ้น คุณลินด์ท?"จีเซลล์ไม่ได้ตอบ เธอเพียงแค่ยิ้มอ่อน แล้วหันไปมองวิลเลียมเมื่อได้ยินว่าจีเซลล์กำลังจะตรวจสอบ วิลเลียมยังคิดว่าตัวเองยังอาจจะโชคดีแต่หลังจากจีเซลล์หันมามองเขา เขารู้แล้วว่าเขากำลังงานเข้าจีเซลล์หันไปพูดทางประตู "เข้ามาข้างใน ทั้งสามคนเลย!"แทบจะในทันที เจ้าหน้าที่หลังเวทีสามคนก็เดินคอตกเข้ามาเมื่อเขาเห็นทั้งสาม ความคิดของวิลเลียมปั่นป่วนทันที เขาตะลึง แต่ยังพยายามทำตัวปกติจีเซลล์กล่าวกับทั้งสาม "บอกความจริงไป!"เมื่อจีเซลล์สั่ง หนึ่งในพวกเขาก็มองขึ้นมาและมองกวาดไปทั่วห้อง จากนั้นสายตาของเขาก็ไปหยุดอยู่ที่วิลเลียม "นั่นเขา นั่นคือคุณวิลเลียม ลินดัน ที่สั่งให้เราทำครับ"อีกคนก็กล่าวเสริม หลังจากที่กลืนน้ำลายไปอึกใหญ่ "ใช่ครับ เขามอบเงินให้พวกเราทั้งสามมาก้อนใหญ่และให้พวกเราทำให้เอียร์มอนิเตอร์ของคุณลินด์ทมีปัญหา และจะให้เงินเพิ่มอีกหลังจากงานเสร็จสิ้น!"คนที่สามไม่ได้พูด แต่เขาพยักหน้า และจ้องไปที่วิลเลียมอะไรนะ?มันคือวิลเลียม?เมื่อได้ยินคำพูดของทั้งสาม ทุกคนพลันตกตะลึง ใบ
เมื่อเธอเห็นแดร์ริลพยักหน้า จีเซลล์ก็หันไปทางคุณย่าลินดันและกล่าวอย่างนุ่มนวล "ก็ดีค่ะ ฉันพอใจแล้ว"หญิงชรารู้สึกโล่งใจหลังจากจีเซลล์ยอมรับข้อเสนอของเธอทุกอย่างจะง่ายขึ้นตราบใดที่จีเซลล์ยอมมองข้ามปัญหาไปอย่างไรก็ตาม ครู่ต่อมา จีเซลล์ก็กล่าวว่า "แต่ฉันมีหนึ่งข้อแม้!""ข้อแม้อะไรเหรอ คุณลินด์ท?" หญิงชรารีบตอบสนองอย่างรวดเร็วจีเซลล์เดินเข้าไปหาลิลี่แล้วยืนข้าง ๆ เธอ จากนั้นเธอก็มองไปรอบ ๆ ห้อง แล้วกล่าวว่า "จากวันนี้ไป ลิลี่จะเป็นผู้ดูแลเรื่องภาพลักษณ์และเรื่องที่ใกล้เคียงกันของฉัน ฉันเชื่อเธอ จะไม่มีใครในตระกูลลินดันที่จะสามารถยุ่งกับงานของเธอได้ทั้งนั้น ฉันพูดชัดเจนไหม?"อะไรนะ?!ทุกคนตื่นตะลึงเมื่อได้ยินจีเซลล์ได้ให้อำนาจต่อลิลี่อย่างเต็มที่ และไม่มีใครจะสามารถเข้าไปยุ่งได้ ไม่แม้แต่คุณย่าลินดัน"แน่นอน คุณลินด์ท เราจะสนับสนุนอย่างเต็มที่" แม้แต่คุณย่าลินดันเองก็ไม่ชอบใจนัก แต่เธอก็ไม่มีทางเลือกมากนัก นอกจากการกลืนความขมขื่นในใจลงแล้วยิ้มออกมาแทนหลังจากที่หญิงชราให้คำมั่น เหล่าคนรุ่นใหม่ของตระกูลลินดันก็ไม่สามารถเก็บอาการริษยาต่อลิลี่ได้เลยแม้ว่าจะมีกระแสด้านลบของจีเซล
แดร์ริลมุ่งหน้ามาที่ตำหนักไข่มุกหลังจากได้วางสายทันทีที่เขาลงมาจากรถ ภาพที่เขาเห็นคือฝูงชนจำนวนมากด้านหน้าตำหันกไข่มุก คนที่ผ่านไปมาก็ดูจะให้ความสาใจเช่นกันเมื่อแดร์ริลเดินเข้าไป เขาก็เห็นเจ้าของร้านวัตถุโบราณร้านข้างเคียงกำลังพูดคุยด้วยความดุเดือด"นี่มันต้องเป็นของปลอมแน่!""ใช่ มันดูเหมือนของปลอมเลย!"เมื่อแดร์ริลเดินผ่านฝูงชนเข้ามาในร้าน เขาก็เห็นชายหัวล้านยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์โดยมีแจกันดินเผาในอ้อมแขน เขาดูเหมือนว่าจะต้องการขายแจกัน ในขณะที่คนรอบตัวของเขาต่างตั้งข้อสงสัยว่าของชิ้นนี้เป็นของจริงหรือไม่คนตรงหน้าของชายหัวล้านคืออีวอน ยัง, ปีเตอร์ วิลเลียม และชายวันกลางคนอีกคนหนึ่งชายวัยกลางคนนั้นสวมชุดจีนดั้งเดิมพร้อมแว่นตาหนึ่งคู่ ดูไปแล้วมีรูปลักษณ์คล้ายปรมาจารย์ เขาคือพ่อของอีวอน คิงส์ตัน ยัง เขาคือหัวหน้าของตระกูลยัง เป็นผู้ค้าวัตถุโบราณที่โด่งดังที่สุดในเมืองตงไห่! คิงส์ตันจ้องไปที่แจกันและยังมีอีกคนที่ดูคุ้นตาในฝูงชนเธอคือเอลซ่า ลินดัน!"ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่ด้วยล่ะเนี่ย?"แดร์ริลกำลังสงสัยในเรื่องนั้น แต่เมื่อคิดได้ว่า ตระกูลลินดันและตระกูลยังนั้นสนิทชิดเชื้อกัน
เอลซ่า ลินดัน ขมวดคิ้วขณะที่เธอยืนอยู่ข้าง ๆ แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยได้คุยกับแดร์ริล แต่เธอก็ยังเป็นสมาชิกของครอบครัวลินดัน ถ้าแดร์ริลจะทำให้ตัวเองขายหน้า เธอจะไม่อายได้อย่างไร?เมื่อคิงส์ตันตระหนักถึงตัวตนของชายหนุ่มคนนั้น และหลังจากช่วงเวลาสั้นๆ ของอาการงุนงงเขาก็พูดว่า "เธอเป็นลูกเขยของครอบครัวลินดันไม่ใช่เหรอ?"ก่อนที่เขาจะดําเนินการต่อ อีวอนก็ขัดจังหวะเบา ๆ "คุณพ่อคะ เขาเป็นผู้ประเมินราคาวัตถุโบราณกิตติมศักดิ์ที่หนูจ้าง!"'อะไร?!'ทุกคนพยายามกลั้นการหัวเราะของพวกเขาเอง 'อะไรนะ? เขาเป็นผู้ประเมินราคาวัตถุโบราณที่มีชื่อเสียง? เหมือนขยะที่มีชื่อเสียงมากกว่าน่ะสิ ครอบครัวลินดันแทบรอไม่ไหวที่จะกําจัดเขาเพราะเขาไร้ประโยชน์! แต่อีวอนกลับทําให้เขาเป็นผู้ประเมินราคาโบราณกิตติมศักดิ์? ตลกชะมัด!'คิงส์ตันถอนหายใจขณะที่เขาจ้องมองแดร์ริล แล้วเขาก็พยักหน้าและไม่ได้พูดอะไรอีกทรัพย์สินของตระกูลยังนั้นอยู่ภายใต้การจัดการของอีวอน ยัง เธอทําได้ดีมาก "ในเมื่อลูกสาวผมจ้างชายหนุ่มคนนี้มา ผมคิดว่าเขาต้องเป็นคนที่มีความสามารถอยู่บ้าง?" แม้ว่าชื่อของแดร์ริลจะไม่ดีในเมืองตงไห่ แต่คิงส์ตันก็เชื่อในลูกสา
คิงส์ตันสูดหายใจเข้าไปเต็มปอด เขามีท่าทางเย้ะหยัน เขาหันไปรอบ ๆ แล้วกระซิบกับอีวอน "นี่คือนักประเมินกิตติมศักดิ์ที่ลูกจ้าง? ด้วยเงินเดือน 50,000 บาท?"'แม้ว่าตระกูลเราจะมีเงิน แต่เราก็ไม่ควรจ่ายเงินสุรุ่ยสุร่าย'อีวอนไม่ได้พูดอะไร เธอมีร่องรอยของความอับอายอยู่ในดวงตาชายหัวล้านหัวเราะราวกับเจอคนสนิท เขาจับไหล่ของแดร์ริลแล้วกล่าว "น้องชายช่างมีความรู้จริง ๆ!"แดร์ริลเพียงแค่ยิ้มคิงส์ตันจ้องมองแดร์ริลแล้วกล่าวด้วยความเย็นชา "บอกฉันซิ ว่าทำไมเจ้าสิ่งนั้นถึงมีค่า 500,000 บาท?"'ไม่ มันมีมูลค่ามากกว่านั้นด้วยซ้ำ! มันมีมูลค่ามากกว่าห้าล้านบาท! คุณจะทำเงินได้มากมายถ้าซื้อมัน' แดร์ริลคิดกับตัวเองจากนั้นเขาก็กระแอมเพื่อเคลียร์ช่องคอเล็กน้อย ก่อนจะพูดอย่างเชื่องช้า "คุณลุงยัง อย่าได้กังวลเลยครับ ผมจะอธิบายให้ฟัง คุณลุงรู้เรื่องเกี่ยวกับเจ้าหญิงเหวินเฉิงใช่ไหม?"คิงส์ตันใจร้อน เมื่อเขาได้ยินชื่อนั้น เขาก็พลันนึกอะไรขึ้นมาได้ ตัวของเขาสั่นด้วยความตกใจ "นี่เธอหมายถึง..."จากนั้น คิงส์ตันก็ส่ายหน้า "เป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้แน่!"ประวัติศาสตร์ได้บันทึกเรื่องราวหลัก ๆ ไว้เพียงว่าเจ้าหญ