บทที่ 47

ด้วยความสัตย์จริง อีวอนนั้นกังวลว่าเงิน 5 หมื่นบาทนั้นจะน้อยไปหน่อย ยังไงด็ตาม นั่นคือขีดจำกัดของอำนาจเธอแล้ว

ปีเตอร์ พนักงานที่ดูแลร้านอยู่ถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ในตอนนั้น!

อะไรนะ?

นักประเมินวัตถุโบราณผู้ทรงเกียรติ ได้รับเงินเดือนถึง 5 หมื่นบาท? เงินเดือนของเขายังมากว่า 1 หมื่นบาทต่อเดือนมานิดเดียวเอง!

หลังจากใช้เวลาพิจารณาคำอธิบายของแดร์ริลในการประเมินหยกน้ำตาเลือด ปีเตอร์จึงต้องยอมรับว่าเขาไม่ดีเท่าจริง ๆ ดังนั้นเขาจึงหยุดความรู้สึกไม่พอใจของตัวเองลง แต่ก็ยังคงอิจฉาในตัวแดร์ริลอยู่

หลังจากคิดเล็กน้อย แดร์ริลก็ตกลงและกล่าว "โอ้...ในเมื่อผมไม่จำเป็นต้องมาที่นี่ทุกวัน มันคงจะไม่เป็นไป"

มันเป็นข้อเสนอที่ยอดเยี่ยม แต่เขากลับมีความรู้สึกลำบากใจ

นี่เขาเป็นบ้าไปหลังจากการเป็นลูกเขยบ้านคนอื่นเหรอ?

เมื่อเห็นการตอบสนองของแดร์ริล ปีเตอร์พลันพูดไม่ออก

อีวอนนั้นเบิกบานมาก เธอกล่าว "เยี่ยมเลย ถ้าอย่างนั้นข้อตกลงเป็นอันเสร็จเรียบร้อยนะคะ"

แดร์ริลยิ้มและกล่าวลากับอีวอนเมื่อเห็นว่าเริ่มดึกแล้ว

เที่ยงวันต่อมา เมื่อแดร์ริลมาถึงห้องทำงานของเขา เพิร์ลรีบเข้ามาและอัพเดทข้อมูลให้เขาฟัง

เพิร์ลกล