บทที่ 86

อย่างไรแดร์ริลนั้นเป็นข้อยกเว้น

ใช่ แดร์ริลนั้นเป็นข้อยกเว้น เขามีของพิเศษอย่างเม็ดยาเทวะและสามารถทะลวงระดับปรมาจารย์ขั้นสองในเวลาอันสั้น

เมื่อคิดดังนั้น เมแกนก็น้ำเสียงอ่อนลง "ถ้าอย่างนั้น ทำอย่างไรถึงจะได้เม็ดยาเทวะมาล่ะ?"

ด้วยชุดเครื่องแบบของเธอ เธอดูน่าทึ่ง แดร์ริลหัวเราะคิกคัก "ก็ได้ เอาเป็นว่าคุณลองพูดอะไรดี ๆ เกี่ยวกับผมดู ชมผมสิ แต่ต้องชมด้วยความจริงใจนะ ถ้ามันทำให้ผมพอใจได้ ผมจะให้เม็ดยาเทวะกับคุณ"

เมแกนสั่นสะท้าน นี่ยอมรับไม่ได้อย่างเด็ดขาด เธอไม่ใช่คนประเภทที่จะยอมก้มหัวชมคนอื่น

เธอชะลอรถลง กัดริมฝีปากแล้วจมลงในความคิด ครู่หนึ่ง เธอก็ยอม "แดร์ริล คุณ… คุณเป็นคนมีเสน่ห์ที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบ ได้โปรด คุณมอบเม็ดยาเทวะให้ฉันได้ไหม?"

แดร์ริลหัวเราะ เขาต้องยอมรับ: การมีหญิงสาวที่เข้มแข็งและงดงามแบบเมแกนมากราบกรานเขา ไม่ว่าชายใดก็ไม่สามารถต่อต้านขอคำของเธอได้ แม้แต่เขาเอง

"ก็ได้ ก็ได้ ผมจะให้คุณเม็ดหนึ่ง" แดร์ริลยอมรับอย่างพอใจ เขาส่งเม็ดยาให้เมแกน

"ขอบคุณ!" เมแกนรับยาไป

เธอไม่สามารถซ่อนความดีใจได้ เธอรีบหยิบมือถือแล้วกดหมายเลข "เฮ้ ฉันได้เม็ดยาที่นายต้องการแล้ว นายอยากจะมา