แดร์ริล ผู้สังเกตความกังขาของซาคาเรียห์ ยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วตอบ "ผมพอรู้มาบ้าง ถ้าผมเดาไม่ผิด การจัดวางทั้งหมดในนี้มาจากปรมาจารย์ฮวงจุ้ยใช่ไหม?""ถูกต้อง!" ซาคาเรียห์พยักหน้าแดร์ริลกล่าวต่อ "และตู้ปลานี่ มันมาหลังจากนั้นด้วย ใช่ไหม?"ซาคาเรียห์ตอบ "ใช่ครับ คู่ค้าทางธุรกิจมอบมันให้ผมเมื่อสามปีก่อน""นั่นไงล่ะ ตู้ปลานี้มันทำลายรูปแบบของหอคอย เมื่อฮวงจุ้ยถูกก่อกวน พลังวิญญาณรอบ ๆ นี้จึงเบาบาง การฝึกฝนของคุณจึงไม่ได้ผลไปโดยปริยาย" แดร์ริลกล่าวด้วยรอยยิ้มซาคาเรียห์ประหลาดใจ เขาแม้กระทั่งคาดเดาได้ว่าตู้ปลานี้มาทีหลัง ชายหนุ่มคนนี้ช่างน่าทึ่ง!แดร์ริลไม่ได้พูดจาไร้สาระ ตลอดเวลาที่ผ่านมา การอ่านคัมภีร์ "ศาสตร์พยากรณ์หยินหยาง" ถือว่าได้ผลดียิ่ง ความรู้ได้สลักลึกลงในสมองของแดร์ริล"ถ้าอย่างนั้นคุณหมายความว่า ถ้าผมจัดการเจ้าตู้ปลานี้ ทุกอย่างจะกลับมาเป็นปกติเหรอครับ?" ซาคาเรียห์ถามแดร์ริลพยักหน้า "ใช่ เมื่อคุณนำตู้ปลาออกไป แล้วลองบ่มเพาะอีกครั้ง คุณจะเห็นว่ามันแตกต่างขนาดไหนกับก่อนหน้า"ซาคาเรียห์รีบสั่งให้คนของเขานำตู้ปลาออกไปทันที จากนั้นเขาก็นั่งขัดสมาธิแล้วเริ่มการบ่มเพาะ เขาลองใช
กระจกแปดด้าน?แดร์ริลหัวเราะเสียงเย็น เขามองหน้าแจ็คสันแล้วถาม "น้องชาย น้องก็คิดว่าพี่เป็นคนทำเหรอ?"แดร์ริลสนิทกับแจ็คสันที่สุดในตระกูล พวกเขาเหมือนพี่น้องท้องเดียวกัน แดร์ริลเชื่อว่าแจ็คสันจะไม่เหมือนคนอื่น ที่โทษเขาโดยที่ไม่รู้ความจริงยังไงก็ตาม คำตอบของแจ็คสันทำให้หัวใจของแดร์ริลหล่นวูบ"พี่รอง ผมเชื่อพี่ แต่ผมสงสัยมากกว่าในเรื่องกระจกแปดด้าน ทำไมมันอยู่ที่นั่น?" แจ็คสันถามอย่างไร้ความรู้สึกวินาทีต่อมา แจ็คสันนั้นก็เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอันขุ่นเคืองใจ เขากรีดร้อง "พี่รู้ไหมผมคบกับรีเบคก้ามานานแค่ไหน? หลายปีมาก และในที่สุดเราก็ได้แต่งงานกัน แล้วทำไมพี่ทำแบบนี้? ทำไม?!""ไอ้ชั่ว ไสหัวออกไปซะ! ไปตายที่ไหนก็ไป!"หลายคนเริ่มปาอาหารใส่แดร์ริล"แดร์ริล ได้โปรดออกไป แกไม่ได้รับการต้อนรับที่นี่!""แกกับพ่อแม่แก ไปตายซะ! อย่าโผล่หัวมาที่นี่อีก!"เสื้อผ้าของแดร์ริลเต็มไปด้วยเศษอาหาร หัวใจของเขาเจ็บปวด เขากำหมัดแน่นแล้วกล่าว "ได้ ได้เลย! ฉันมันโชคร้ายเอง! ก่อนหน้านี้ฉันช่วยพวกแกในการลงทุนสามพันล้าน และฉันก็ได้แค่บริษัท แพลทินัม กลับมา ฉันเกือบจะวางความเกลียดชังลงแล้ว จากนี้ไป ฉ
”ฮอล์มาสเตอร์ครับ โปรดอย่าโมโหไปเลย สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเราตอนนี้คือตามหาแดร์ริลนะครับ" ในตอนนั้น ผู้ติดตามข้าง ๆ รีบท้วง "หลังจากเราเจอแดร์ริล มันก็ยังไม่สายไปที่เราจะกลับมาลงโทษตระกูลดาร์บี้"เฮ้อ!หลังจากฟังคำพูดเหล่านั้น สกายเลอร์ก็สูดหายใจเข้าไปลึก ก่อนจะระงับโทสะตัวเอง มันจริงที่เขาขโมยคัมภีร์ [มังกรนพเก้าทะยานฟ้า] ที่เป็นของประมุขนิกายมา เขาวางแผนที่จะคัดลอกมันจากนั้นค่อยคืนคัมภีร์ตัวจริงกลับไป แต่ก่อนที่เขาจะได้คัดลอกมัน แดร์ริลก็ได้ขโมยคัมภีร์ลับไปแล้ว! สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือหาว่าคัมภีร์ลับอยู่ที่ไหนถ้าหากประมุขนิกายรู้ว่าคัมภีร์ลับหายไปล่ะก็ เขาต้องตายอย่างแน่นอนสกายเลอร์จ้องไปที่ยูมิอย่างเย็นชาแล้วจากไปพร้อมกับคนของเขา"อะไรล่ะนั่น? พวกเขาแต่งตัวดูชั่วร้าย สุดท้ายก็แค่พวกโจรกระจอกนี่ แดร์ริลมันไร้ประโยชน์ เลยคบค้ากับคนแบบเดียวกัน"เมื่อมองสกายเลอร์เดินจากไปพร้อมผู้ติดตาม ยูมิจึงล้อลียนเขาสกายเลอร์ที่กำลังจะถึงประตูคฤหาสน์ แต่เมื่อได้ยินแบบนั้น ใบหน้าของเขากลายเป็นมืดมนทันที!เขากำหมัดแน่น กัดฟันกรอดแล้วกล่าว "เมื่อนิกายจ้าวสวรรค์ครอบครองทั้งเมืองตงไห่ พวก
"อะไรนะ?" พนักงานขายโมโหมาก "นี่คุณมียางอายบ้างรึเปล่า? ถ้าไม่มีปัญญาซื้อก็อย่ามาที่ร้านชั้นสูงแบบนี้ พวกคุณที่ใส่เสื้อผ้าถูก ๆ แบบนี้ แต่ยังกล้าเข้ามาที่นี่ ถ้าพวกคุณทำชุดสกปรกตอนลองชุดจะเป็นยังไง? ต่อให้คุณไม่ได้ทำมันสกปรก คุณก็คงไปโดยที่ไม่ซื้ออยู่ดี เสียเวลาจริง""ใช่ ผู้หญิงคนนี้พูดถูก" หญิงที่ดูร่ำรวยกล่าว "การเป็นพนักงานขายไม่ใช่งานง่าย ๆ ถ้าพวกเธอไม่ต้องการจะซื้อก็อย่าลองมันสิ มีห้างสรรพสินค้าอยู่ เสื้อผ้าที่นั่นน่าจะเหมาะกับพวกเธอมากกว่า""แดร์ริล ไปกันเถอะ" ลิลี่ดึงแดร์ริลเบา ๆ พร้อมพูดเสียงเบาความจริงแล้ว ลิลี่เพียงแค่ต้องการแกล้งหยอกแดร์ริล เธอไม่ได้ต้องการให้แดร์ริลซื้อชุดให้เธอจริง ๆแดร์ริลส่งสัญญาณไม่ให้ลิลี่พูด จากนั้นเขาก็ตอบด้วยรอยยิ้ม "ไม่ใช่แค่ฉันจะต้องการชุดนี้ แต่ฉันต้องการชุดทุกแบบในร้านนี้ด้วย ฉันต้องการมันทั้งหมดตราบใดที่มันเป็นไซส์ของภรรยาฉัน"หลังจากที่เขากล่าวจบ เขาก็โยนบัตรธนาคารออกไปพนักงานหยุดหัวเราะไม่ได้ในขณะที่เธอหยิบบัตรธนาคาร "ได้แน่นอน เราเพิ่งจะนับสินค้าในคลังสินค้าเมื่อกลางวันนี้เอง เรามีชุดทั้งหมดแปดสิบดีไซน์ ดีไซน์ละหนึ่งชุด รวมแล้วก็หน
ว้าว!ผู้คนรอบข้างถึงกับสูดหายใจอย่างหนาวเย็น"นี่มันบ้ามาก!""แปดล้านบาท? นี่มันปล้นกันกลางวันแสก ๆ ชัด ๆ""พวกหิวเงินสินะ นายน่ะ? ของที่มีอยู่ในร้านแผงลอยของนาย รวมกันคงมีค่าไม่ถึงแปดพันด้วยซ้ำ"ทุกคนต่างวิจารณ์อย่างออกรส อีวอนและเจ้าของร้านวัตถุโบราณบางคนก็ส่ายหัว และยิ้มออกมาโดยไม่มีใครคาดคิด ก็มีคนเดินออกมาจากด้านหลัง"แปดล้านบาท? ฉันจะซื้อมัน แดร์ริลพยักหน้าหลังจากใช้เวลาคิดครู่หนึ่งว้าว!ทุกคนโกลาหลกันหมดในตอนนั้นนี่เขาจะซื้อมันจริง ๆ?แปดล้านแลกกับดาบสนิมเขรอะ นี่เขาเสียสติไปแล้วรึไง?ในตอนนั้นเจ้าของร้านวัตถุโบราณบางคนต่างส่ายหัวเช่นกันพวกเขาประเมินดาบโบราณนี้มาพักหนึ่งแล้ว มันไม่ใช่ของโบราณด้วยซ้ำ มันก็แค่เศษเหล็กอีวอนเป็นเพียงคนเดียวที่ย่นคิ้วของเธอเล็กน้อย เธอกำลังคิดลิลี่ไม่มีความรู้ด้านวัตถุโบราณโดยสิ้นเชิง แต่เมื่อเห็นการตอบสนองของทุกคน เธอจึงอยากจะห้ามแดร์ริลอย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่าแดร์ริลมีความสามารถในการประเมินวัตถุโบราณ เธอจึงเลือกที่จะไม่พูดอะไร มนุษย์เกิดความผิดพลาดได้เสมอ ไม่ว่าแดร์ริลจะเก่งกาจขนาดไหน นี่มันเสี่ยงมาก ๆ มันชัดเจนแล้วว่าดาบนั่นเ
หลังจากได้ยินคำพูดของลิลี่ อีวอนก็ยิ้มขึ้นแล้วกล่าวเงียบ ๆ "ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเชื่อแดร์ริล"เชื่อเขา?สามปีที่แต่งงานกันมา เธอไม่เคยได้ยินเลยว่าแดร์ริลมีความรู้ด้านการประเมินวัตถุโบราณสิ่งที่เธอรู้มีเพียงเขาทำงานบ้านและทำอาหาร นอกจากนั้นเขาก็ไม่มีอะไรดีเลย ในอีกด้านหนึ่ง ตระกูลของอีวอน ยัง นั้นทำธุรกิจวัตถุโบราณมาหลายรุ่น แล้วทำไมเธอถึงฟังคำพูดของแดร์ริล?ในขณะเดียวกัน แดร์ริลมองไปที่จานดินเผาอีกครั้งแล้วกล่าว "ดูจากลายสลักดอกไม้ มันทั้งหนาและกลม เตาเผาของสามัญชนไม่มีทางผลิตของแบบนี้มาได้ มันต้องถูกสร้างออกมาจากเตาเผาของราชวงศ์"เมื่อได้ยินคำว่าเตาเผาของราชวงศ์ ทุกคนถึงกับตะลึงพร้อมกับสูดหายใจถ้านี่เป็นความจริง จานดินเผานี้เรียกได้ว่าเป็นสมบัติได้เลย! เหล่าเจ้าของร้านวัตถุโบราณถอนหายใจด้วยความเสียใจ"เถ้าแก่ ฉันจะซื้อจานดินเผานี้ด้วยราคาสองล้านบาท" อีวอนเดินมาข้างหน้าด้วยรองเท้าส้นเข็มของเธอ หยิบมือถือออกมา แล้วทำการโอนเงินติ๊ง!เงินสองล้านบาทถูกโอนเรียบร้อยว้าว!ในตอนนั้น ทุกคนเริ่มซุบซิบกัน ตระกูลยังนั้นเป็นปรมาจารย์ด้านวัตถุโบราณ พวกเขาเป็นตระกูลร่ำรวยอย่างแท้จริง ถึงกั
เมื่อสายถูกรับ คนขายวัตถุโบราณก็เปิดลำโพงขึ้นชัดเจนว่าเขาต้องการให้คนอื่นได้ยินบทสนทนาด้วย"ว่าไงครับ พี่ชายเฟลิกซ์ ผมเองนะครับ" คนขายวัตถุโบราณพูดผ่านมือถือ เขาจ้องไปที่แดร์ริลพี่ชายเฟลิกซ์?เมื่อได้ยินแบบนั้น ทุกคนถึงกับสั่นสะท้าน มีคนมากขนาดไหนกันในเมืองตงไห่ที่ชื่อเฟลิกซ์?หรือว่า...ทุกคนล้วนสงสัยในตอนนั้นเอง เสียงทุ้มลึกก็ดังลอดผ่านสายมา "เกิดอะไรขึ้น ลูกพี่ลูกน้องของฉัน?""เฟลิกซ์ เบลคลีย์?""เวรแล้ว หมอนี่เป็นลูกพี่ลูกน้องของเฟลิกซ์ เบลคลีย์?"ทำไมเฟลิกซ์ เบลคลีย์ ที่มีทรัพย์สินนับพันล้านบาทถึงมีลูกพี่ลูกน้องขี้โกงแบบนี้?เป็นความจริง ชายที่อยู่ปลายสายเป็นประธานของบริษัทอสังหาริมทรัพย์พยัคฆ์ดำ เฟลิกซ์ เบลคลีย์ เขามีชื่อเสียงฉาวโฉ่ในเมืองตงไห่ ไม่มีใครกล้าล่วงเกินเขา!ทุกคนดูกังวล โดยเฉพาะเหล่าเจ้าของร้านวัตถุโบราณ พวกเขาไม่กล้าเปิดปากพูดอะไรเลย พวกเขาค่อย ๆ หลบฉากออก เพราะกังวลว่าพวกเขาเองจะมีปัญหาอีวอนเม้มปากแน่น ดูเหมือนว่าวันนี้เธอจะต้องเสียเงินสองล้านบาทไป"ประธานยัง เราไปกันเถอะค่ะ" ลิลี่กระซิบ เธอเองก็กังวลเช่นกันอีวอนพยักหน้า เดินออกไปด้วยรองเท้าส้นเข
คนขายวัตถุโบราณตกใจแต่ก็ยังพยักหน้า เขาไม่กล้าต่อต้านต่อคำพูดของ"ส่งมือถือไปให้ลูกพี่แดร์ริล!" เขาสั่งเมื่อมือถือถูกส่งไปให้แดร์ริล เสียงอันสั่นเทาของเฟลิกซ์ก็ดังออกมาจากปลายสาย"ลูกพี่แดร์ริล เป็นความผิดของผมเองครับ ผมควบคุมคนของผมไม่ดี ผมจะไปที่นั่นเดี่ยวนี้เพื่อขอโทษคุณยังตอนนี้เลย...""ไม่ ไม่จำเป็นหรอก..." อีวอนพูดขึ้น เธอยังตะลึงอยู่ เธอจะให้เฟลิกซ์มาขอโทษเธอได้ยังไง?แดร์ริลส่ายหัว "ไม่เป็นไร นายไม่ต้องมาที่นี่หรอก แค่ควบคุมคนให้ดีในอนาคตต่อไป เขายังโชคดีที่วันนี้เป็นฉัน ไม่งั้นเขาอาจจะสร้างปัญหาใหญ่ได้""ครับ แน่นอนครับลูกพี่แดร์ริล คุณพูดถูกแล้วครับ" เฟลิกซ์ตอบแดร์ริลไม่ต้องการจะพูดอะไรอีก เขากล่าวลาแล้ววางสายไปคนขายวัตถุโบราณดูเหมือนกำลังจะร้องไห้ เขายังคงก้มลงขอขมาแดร์ริลต่อไป"ผมขอโทษ ขอโทษอย่างสูง ลูกพี่แดร์ริล ถ้าผมรู้ว่าคุณคือเพื่อนของพี่เฟลิกซ์ ผมคงไม่กล้าทำแบบนี้แน่ครับ"จากนั้นเขาก็ขอโทษอีวอนและส่งจานดินเผาให้เธอในขณะที่กล่าวขอโทษ"งั้นก็ไปกันเถอะ" แดร์ริลกล่าว เขาหันหลังเพื่อจะจากไป แต่ร้านแผงลอยเล็ก ๆ ตรงมุมถนนไปเตะตาเขาเข้า มันคือหม้อที่มีดอกไม้อยู่ใ